Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ενθύμιο εξορίας, από τον Αη Στράτη

aistraths_avlidis2

Από την ανα­γνώ­στριά μας Ευγε­νία Μαυ­ρο­πού­λου λάβα­με τη φωτο­γρα­φία και τα παρα­κά­τω λόγια, που με χαρά και συγκί­νη­ση δημοσιεύουμε:

«Στη φωτο­γρα­φία που σας στέλ­νω είναι ο παπ­πούς μου Δημή­τριος Αυλί­δης στον Αη Στρά­τη. Σαν φαρ­μα­κο­ποιός που ήταν, ήταν υπεύ­θυ­νος για το φαρ­μα­κείο των εξό­ρι­στων και τους δίδα­σκε Γαλ­λι­κά. Μετά τον Αη Στρά­τη μετα­φέρ­θη­κε στη Μακρό­νη­σο και έκα­νε συνο­λι­κά 11 χρό­νια εξο­ρία. Πέθα­νε το 1964 στο Αιγί­νιο Πιε­ρί­ας, εκλεγ­μέ­νος Δήμαρ­χος. Ήταν επί­σης Κοι­νο­τάρ­χης στο Αιγί­νιο από το 1927–1936.

Στη φωτο­γρα­φία είναι ο 3ος όρθιος από δεξιά, ο γερο­ντό­τε­ρος! Δίπλα του ο Κώστας Γαβρι­η­λί­δης, ο Μάνος Κατρά­κης, ο Στέ­φα­νος Σαρά­φης και άλλοι εξόριστοι».

Ευγε­νία, σ’ ευχαριστούμε!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο