Φιλοξενούμενος ο Μανώλης Καλπενίδης //
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι καταλαβαίνω πως μια λίστα όπου καταγράφονται οι καλύτερες σειρές είναι προσωπική και απόλυτα σεβαστή.
Η ένσταση μου βρίσκεται στο ότι ο λόγος για τον οποίο απορρίπτεται ολοκληρωτικά η σειρά Game of Thrones είναι τα στοιχεία φαντασίας που χρησιμοποιούνται, όπως οι δράκοι, κάτι που την κατατάσσει (σύμφωνα με τον συντάκτη) κατάλληλη για top 10 του Disney Club και τίποτα περισσότερο. Είναι σαν να απορρίπτουμε την Οδύσσεια, επειδή έχει μέσα κύκλωπες και μάγισσες.
Η σειρά κάθε άλλο παρά παιδική είναι. Από τα πιο ώριμα σενάρια που έχουν γραφτεί, με εξαιρετικούς χαρακτήρες (ανδρικούς και γυναικείους). Οι συνθήκες μπορεί να εμπλουτίζονται με συμβολικά στοιχεία φαντασίας, αλλά οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές είναι ρεαλιστικές και μπορεί κανείς να βρει συσχετισμούς και να αποκτήσει μια νέα οπτική για πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Τα παιχνίδια εξουσίας και η πολύπλοκη ηθική των χαρακτήρων που ξεφεύγει από τα πρότυπα και την ολοκληρωτική αντίληψη των καλών και κακών ανθρώπων που έχουμε συνηθίσει την κάνουν ιδιαίτερη. Ακόμη περισσότερο όταν η ηθική αυτή δεν ορίζει παράλληλα και τη μοίρα του χαρακτήρα, αλλά οι χειρισμοί των καταστάσεων και οι αποφάσεις που παίρνονται έχουν τις πραγματικές συνέπειες που θα συναντούσαμε στη ζωή.
Τι εννοώ;
Το σύνηθες είναι οι „καλοί“ ήρωες να συμπεριφέρονται πάντα „καλά“ και αυτό να μην τους δημιουργεί ποτέ προβλήματα, συγκρούσεις με ισχυρά κατεστημένα κτλ. Αντιθέτως, όταν χρειάζεται, θα βάλει το χεράκι της και η τύχη και θα μπορέσουν να ξεπεραστούν τα εμπόδια. Για παράδειγμα ήταν σύνηθες στις ταινίες, ιδιαίτερα της δεκαετίας του ’90, στο αποκορύφωμα του έργου και την τελική μάχη ο καλός να μην σκοτώνει τον κακό, αλλά να πεθαίνει μόνος του από ατύχημα.
Στη ζωή δεν είναι έτσι, όμως. Ο ήρωάς μας θα αντιμετωπίσει ισχυρές δυνάμεις που θα τον πολεμήσουν αδίστακτα για να μη χάσουν όσα κατέκτησαν και (νιώθουν ότι) δικαιούνται, οι αντίπαλοί του θα έχουν και αυτοί σχέδιο και θα αντιδράσουν στις κινήσεις του, συχνά ξεπερνώντας κάθε όριο, δε θα είναι αφελείς και ο ήρωάς μας θα βρεθεί μπροστά σε αδιέξοδα. Η τραγικότητα της κατάστασης θα τον οδηγήσει να πάρει δύσκολες και σκληρές αποφάσεις. Τέτοιες που ενδεχομένως να δημιουργούν κακή εντύπωση. Η σειρά καταφέρνει, όμως, να παρουσιάσει έτσι το κλίμα, όπου να δείχνει πως μια σωστή, ηθική και φρόνιμη απάντηση μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες, πολύ πιο καταστροφικές από τη σκληρή απόφαση που κλήθηκε να πάρει αρχικά.
Το ακριβώς ανάποδο λοιπόν από τη Disney και την υπεραπλουστευμένη αυτή λογική που μας έχουν ταΐσει εδώ και δεκαετίες, όπου οι απαντήσεις και οι δράσεις των χαρακτήρων δεν ορίζονται από τις συνθήκες και την ανάλυσή τους, αλλά από μια υποτιθέμενη εγγενή ηθική, που απλά αθωώνει και καταδικάζει κατά βούληση.
Και κάτι για να κλείσουμε: οι δράκοι είναι απλώς σύμβολα για τον εξοπλισμό που αλλάζει τα δεδομένα σε μια μάχη, όπως ακριβώς ήταν ιστορικά τα κανόνια σε μια πολιορκία. Οι νεκροί που απειλούν τη χώρα παίζουν το ρόλο μιας τεράστιας απειλής, που ουσιαστικά ακυρώνει (εν αγνοία των χαρακτήρων) το παιχνίδι της εξουσίας για το ποιος θα καθίσει στο θρόνο, όπως θα ήταν για παράδειγμα στη ζωή μια τεράστια πυρηνική καταστροφή.