«…η Pωμανία πάρθεν» – Κ. Π. Καβάφης

Πάρ­θεν

Aυτές τες μέρες διά­βα­ζα δημο­τι­κά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλε­φτών και τους πολέμους,
πράγ­μα­τα συμπα­θη­τι­κά· δικά μας, Γραικικά.

Διά­βα­ζα και τα πέν­θι­μα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερ­βά ο βασι­λιάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακού­σθη­κε κ’ είπε να πάψουν πια
«πάψ­τε παπά­δες τα χαρ­τιά και κλεί­στε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγι­ξε το άσμα
το Τρα­πε­ζού­ντιον με την παρά­ξε­νή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραι­κών των μακρι­νών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθού­με ακόμη.

Μα αλί­μο­νον μοι­ραί­ον που­λί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτε­ρούλν’ αθε χαρ­τίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπε­λον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι
επή­γεν και εκό­νε­ψεν στου κυπα­ρίσ’ την ρίζαν».
Οι αρχιε­ρείς δεν δύνα­νται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας υιός Για­νί­κας έν» αυτός το παίρ­νει το χαρτί,
και το δια­βά­ζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ’ ανα­γνώθ’ σίτ’ ανα­κλαίγ’ σίτ’ ανα­κρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλ­λή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμα­νία πάρθεν.»

Κ. Π. Καβάφης

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (εισα­γω­γή –επι­μέ­λεια: Σόνια Ιλίν­σκα­για), εκδό­σεις Νάρ­κισ­σος, 2003

19 Μάη, Ημέ­ρα Μνή­μης της Γενο­κτο­νί­ας των Ελλή­νων του Πόντου