Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η υπερδύναμη σε πορεία εκφασισμού

Γρά­φει ο Περι­κλής Παυ­λί­δης* //

Σαφώς, εκτός από όλες τις άλλες συνέ­πειες, η νίκη Τραμπ θα δώσει τερά­στια ώθη­ση στην ανά­πτυ­ξη των δυνά­με­ων της ακρο­δε­ξιάς σε όλο το δυτι­κό κόσμο, σημα­το­δο­τώ­ντας την περαι­τέ­ρω δια­μόρ­φω­ση μιας νέας «συμ­μα­χί­ας» μετα­ξύ τμη­μά­των της άρχου­σας τάξης και ευρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των κάτω από τις ιδε­ο­λο­γι­κές σημαί­ες του εθνο-πατριω­τι­σμού, εθνικισμού/φασισμού, ρατσισμού!

Σαφώς η νίκη του Τραμπ απο­τε­λεί εκδή­λω­ση οργής της φτω­χής λευ­κής Αμε­ρι­κής, ενά­ντια σε ένα σύστη­μα που βρί­σκε­ται σε παρακ­μή, που παρά­γει εργα­σια­κή επι­σφά­λεια, αυξά­νει τα χρέη των νοι­κο­κυ­ριών, οδη­γεί πλη­θώ­ρα πολι­τών στην φτώ­χια και την περι­θω­ριο­ποί­η­ση. Σαφώς η οργή αυτή στρά­φη­κε ανα­πό­φευ­κτα ενα­ντί­ον των πολι­τι­κών δυνά­με­ων του αστι­κού φιλε­λευ­θε­ρι­σμού που δια­χει­ρί­στη­καν μέχρι τώρα την κρί­ση του συστή­μα­τος, φρο­ντί­ζο­ντας να σώσουν τις τρά­πε­ζες και να στη­ρί­ξουν τους μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους σε βάρος της μάζας του φορο­λο­γού­με­νου λαού.
Το γεγο­νός ότι η νίκη αυτή προ­κύ­πτει σε αντί­θε­ση με την ισχυ­ρή στή­ρι­ξη που έδω­σαν τα κυρί­αρ­χα ΜΜΕ και η πολι­τι­κή ελίτ στην Κλί­ντον της προσ­δί­δει επί­φα­ση «ανα­τρο­πής» του συστή­μα­τος. Η ακρο­δε­ξιά προ­κλη­τι­κή — μέχρι γρα­φι­κό­τη­τας ρητο­ρεία του Τραμπ εξε­λή­φθη από πολ­λούς ως πιστο­ποι­η­τι­κό της αντι-συστη­μι­κό­τη­τάς του.

Σαφώς, η νίκη του Τραμπ εκφρά­ζει την ανί­χνευ­ση από μέρος της άρχου­σας τάξης νέων τρό­πων δια­χεί­ρι­σης της κρί­σης, τόσο στο εσω­τε­ρι­κό της υπερ­δύ­να­μης όσο και στις διε­θνείς της σχέ­σεις. Το πιθα­νό­τε­ρο, μέσω του Τραμπ, οι ΗΠΑ και η δυτι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία θα επι­χει­ρή­σουν ορι­σμέ­νους ελιγ­μούς στην αντι­πα­ρά­θε­σή τους με τους μεγά­λους αντι­πά­λους τους.

Αυτό όμως που θα πρέ­πει επί­σης να θεω­ρεί­ται σαφές και σίγου­ρο είναι ότι ο Τραμπ θα συνε­χί­σει τη νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη – ακραία καπι­τα­λι­στι­κή πολι­τι­κή στα ζητή­μα­τα εκπαί­δευ­σης, υγεί­ας, κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, όπως και ότι θα ενι­σχύ­σει περαι­τέ­ρω τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής και αστυ­νο­μι­κού κρά­τους. Είναι αδια­νό­η­το και να φαντα­στού­με ότι ο Τραμπ θα παρεκ­κλί­νει από το συνε­χι­ζό­με­νο αμεί­λι­κτο πόλε­μο της αμε­ρι­κα­νι­κής άρχου­σας τάξης ενα­ντί­ον του κόσμου της μισθω­τής εργα­σί­ας (σημα­ντι­κό τμή­μα του οποί­ου απο­τε­λούν οι μετα­νά­στες), ενα­ντί­ον των εκα­τομ­μυ­ρί­ων φτω­χών, εξα­θλιω­μέ­νων και περι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νων της υπερδύναμης.
Και βεβαί­ως θα πρέ­πει να θεω­ρεί­ται σίγου­ρο ότι, παρά τις όποιες περί παγκο­σμιο­ποί­η­σης δηλώ­σεις του, η πολι­τι­κή του (όποιες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις κι αν έχει σε επι­μέ­ρους ζητή­μα­τα από αυτή των προ­κα­τό­χων του) ουδό­λως θα σημά­νει το τέλος της «παγκο­σμιο­ποί­η­σης» και την επι­στρο­φή σε κάποια «αυτάρ­κη» εθνι­κή οικο­νο­μία. Προς διά­ψευ­ση των ονει­ρο­πο­λή­σε­ων περί «εθνι­κής οικο­νο­μί­ας» της εθνι­κι­στι­κής δεξιάς και της πατριω­τι­κής – τρό­πον τινά «Αρι­στε­ράς», η παγκό­σμια κλί­μα­κα του κεφα­λαιο­κρα­τι­κού κατα­με­ρι­σμού εργα­σί­ας, της κίνη­σης των κεφα­λαί­ων και δρά­σης των πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων είναι μη ανα­στρέ­ψι­μη, όσο δια­τη­ρεί­ται το σύστη­μα αυτό. Ο δε υπε­ρε­θνι­κός / διε­θνής χαρα­κτή­ρας της παρα­γω­γι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας της ανθρω­πό­τη­τας είναι μη ανα­στρέ­ψι­μος εν γένει.

Η πολι­τι­κή του Τραμπ ουδό­λως θα στη­ρί­ξει τη στα­θε­ρό­τη­τα και ειρή­νη στον κόσμο. Η υπερ­δύ­να­μη (και μαζί της ο δυτι­κός ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλος) βρί­σκε­ται ήδη σε πόλε­μο, σε ανα­πό­φευ­κτο πόλε­μο διαρ­κεί­ας ενα­ντί­ον σημα­ντι­κών ανα­δυό­με­νων νέων αντι­πά­λων της. Σε πόλε­μο για τον έλεγ­χο στρα­τη­γι­κών περιο­χών και πόρων του πλα­νή­τη. Σε πόλε­μο ενα­ντί­ον κάθε προ­ο­δευ­τι­κού-αρι­στε­ρού καθε­στώ­τος που επι­διώ­κει να ξεφύ­γει από την ηγε­μο­νία του δυτι­κού ιμπεριαλισμού.

Και αυτόν τον πόλε­μο θα τον υπη­ρε­τή­σει αναμ­φί­βο­λα με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και ο Τραμπ.
Βεβαί­ως θα το κάνει με το δικό του τρόπο.

Είναι μεγά­λη η πιθα­νό­τη­τα σε βάθος χρό­νου να αλλά­ξουν σημα­ντι­κά τα κύρια συν­θή­μα­τα / ιδε­ο­λο­γή­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, βάσει των οποί­ων θα επι­διω­χθεί η λαϊ­κή συναί­νε­ση / υπο­στή­ρι­ξή του. Στη θέση των φιλε­λεύ­θε­ρων συν­θη­μά­των περί προ­στα­σί­ας της «δημο­κρα­τί­ας» και των «ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των», τώρα (σε συνάρ­τη­ση με τα ιδε­ο­λο­γι­κά προ­τάγ­μα­τα της δυνα­μι­κά ανερ­χό­με­νης ευρω­παϊ­κής ακρο­δε­ξιάς) ενι­σχύ­ε­ται σημα­ντι­κά το σύν­θη­μα του πολέ­μου των «πολι­τι­σμών», των «πολι­τι­σμέ­νων» εθνών της λευ­κής Δύσης ενα­ντί­ον των «απο­λί­τι­στων» λαών του υπό­λοι­που κόσμου.

Σε κάθε περί­πτω­ση, με τον Τραμπ το κεφα­λαιο­κρα­τι­κό σύστη­μα στις ΗΠΑ (πράγ­μα που θα επη­ρε­ά­σει όλο το δυτι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλο) κινεί­ται προς τον ευρύ επα­να­κα­θο­ρι­σμό των ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κών συμ­μα­χιών του για τη διε­ξα­γω­γή πολέ­μου ενα­ντί­ον των εσω­τε­ρι­κών και εξω­τε­ρι­κών αντι­πά­λων του, με δεδο­μέ­νη την ενί­σχυ­ση του εκφα­σι­σμού του, της επι­θε­τι­κό­τη­τας και επι­κιν­δυ­νό­τη­τάς του.

*Επί­κου­ρος καθη­γη­τής ΠΤΔΕ ΑΠΘ

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αλλη­λεγ­γύη στους κολα­σμέ­νους της Γης, ενά­ντια στον πόλε­μο,  τον ιμπε­ρια­λι­σμό και την εξου­σία του  κεφαλαίου

Η σημα­σία της αντι­φα­σι­στι­κής νίκης και ο πόλε­μος της μνήμης

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο