Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλεκτρονική, Ledra Marriott, Μαρινόπουλος: Όταν εγώ «κοίταζα τη δουλειά μου»…

Σχο­λιά­ζει ο Οικο­δό­μος //

Όταν χρε­ο­κό­πη­σε και έκλει­σε η Ηλε­κτρο­νι­κή οι εργα­ζό­με­νοι βγή­καν στο δρό­μο. Όταν χρε­ο­κό­πη­σε και έκλει­σε το Ledra Marriott (Athens Ledra) οι εργα­ζό­με­νοι βγή­καν στο δρό­μο. Όταν  χρε­ο­κό­πη­σε και είναι έτοι­μος να κλεί­σει ο Μαρι­νό­που­λος (τα σού­περ μάρ­κετ του – όχι ο ίδιος…) οι εργα­ζό­με­νοι βγή­καν στο δρόμο.

Αν όλοι οι εργα­ζό­με­νοι συσπει­ρώ­νο­νταν στα σωμα­τεία τους και έβγαι­ναν στο δρό­μο όταν «κοί­τα­ζαν τη δου­λειά» τους οι εξε­λί­ξεις θα ήταν δια­φο­ρε­τι­κές και σήμε­ρα δεν θα πέτα­γαν εργα­ζό­με­νους στο δρόμο.

Αν όλοι οι εργα­ζό­με­νοι έβγαι­ναν στο δρό­μο όταν αγω­νί­ζο­νταν οι χαλυ­βουρ­γοί, οι οικο­δό­μοι, οι ναυ­τερ­γά­τες, οι εργα­ζό­με­νοι της κοκα-κόλα, των τσι­μέ­ντων κ.ά., όταν έμε­ναν απλή­ρω­τοι οι ανα­πλη­ρω­τές, οι ωρο­μί­σθιοι, τα πεντά­μη­να κ.ά., όταν έχα­ναν τη δου­λειά τους εμπο­ρο­ϋ­πάλ­λη­λοι, εργά­τες, τηλε­φω­νή­τριες, υπάλ­λη­λοι, καθα­ρί­στριες και εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες ακό­μα απο­λυ­μέ­νοι και άνερ­γοι, όταν τσε­κου­ρώ­νο­νται μισθοί και συντά­ξεις και κατα­κρε­ουρ­γού­νται εργα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, δεν θα φτά­να­με ως εδώ και δεν θα έπαιρ­ναν και άλλοι σει­ρά για το δρόμο.

Αν όλοι οι εργα­ζό­με­νοι κατα­λά­βαι­ναν και χρη­σι­μο­ποιού­σαν τη δύνα­μη της τάξης τους, τη δύνα­μή τους, τότε θα πέτα­γαν αυτοί στο δρό­μο τους «μαρι­νό­που­λους» που τους πίνουν το αίμα και τους πολι­τι­κούς αγύρ­τες που τους κοροϊ­δεύ­ουν και θα χάρα­ζαν τον μονα­δι­κό και παντο­τι­νό δρό­μο της δου­λειάς, της μόρ­φω­σης, του πολι­τι­σμού, της χαράς της ζωής που αξί­ζουν και δικαιού­νται όλοι οι εργα­ζό­με­νοι, όλοι οι άνθρωποι.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο