Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

KOMFUT: «Προγραμματική Διακήρυξη»

Επι­μέ­λεια: Πανα­γιώ­της Μανιά­της //

KOMFUT, ένα ακρω­νύ­μιο για τον Κομ­μου­νι­σμό και τον Φου­του­ρι­σμό. Οι κομ­φου­τι­στές, ιδρύ­θη­καν το 1919 στο Βίμποργκ της Πετρού­πο­λης, με μέλη τους Ο. Μπρικ, Μπ. Κουσ­νέρ, Γ. Ναταν­σόν και άλλους. Είχαν ζητή­σει να λει­τουρ­γή­σουν ως κομ­μα­τι­κή οργά­νω­ση βάσης, αίτη­μα όμως που απορ­ρί­φθη­κε με το σκε­πτι­κό ότι δεν μπο­ρεί να λει­τουρ­γεί κομ­μα­τι­κή οργά­νω­ση με το κρι­τή­ριο της ενιαί­ας αισθη­τι­κής πλατ­φόρ­μας. Ο τίτλος σκό­πευε επί­σης να δια­φο­ρο­ποι­ή­σει τους Ρώσους φου­του­ρι­στές, από την ιτα­λι­κή ομά­δα, που ταυ­τι­ζό­ταν ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο με τον φασι­σμό. Η «Δια­κή­ρυ­ξη» αρχι­κά δημο­σιεύ­θη­κε στο περι­δι­κό Iskusstvo kommuny (Τέχνη της Κομ­μού­νας) no. 8, Petrograd, 26 Ιανουα­ρί­ου 1919, σ. 3 και η μετά­φρα­ση έγι­νε από το βιβλίο Art in Theory 1900–1990: An Anthology of Changing Ideas by Charles Harrison and Paul J. Wood, σ. 308.

bf

Ένα Κομ­μου­νι­στι­κό καθε­στώς απαι­τεί μια Κομ­μου­νι­στι­κή συνεί­δη­ση. Όλες οι μορ­φές της ζωής, της ηθι­κής, της φιλο­σο­φί­ας και της τέχνης πρέ­πει να ανα­δη­μιουρ­γη­θούν σύμ­φω­να με τις Κομ­μου­νι­στι­κές αρχές. Χωρίς αυτό, η παρα­πέ­ρα ανά­πτυ­ξη της Κομ­μου­νι­στι­κής Επα­νά­στα­σης είναι αδύνατη.

Στις δρα­στη­ριό­τη­τές τους τα πολι­τι­στι­κά-μορ­φω­τι­κά όργα­να της Σοβιε­τι­κής κυβέρ­νη­σης δεί­χνουν μια πλή­ρη έλλει­ψη κατα­νό­η­σης του επα­να­στα­τι­κού καθή­κο­ντος που τους έχει ανα­τε­θεί. Η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή ιδε­ο­λο­γία που τόσο βια­στι­κά δια­μορ­φώ­θη­κε είναι ανί­σχυ­ρη να ενα­ντιω­θεί στη μακραί­ω­νη εμπει­ρία των αστών ιδε­ο­λό­γων, οι οποί­οι, εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τα προ­λε­τα­ρια­κά πολι­τι­στι­κά-μορ­φω­τι­κά όργα­να για δικά τους συμφέροντα.

Με το πρό­σχη­μα των αμε­τά­βλη­των αλη­θειών, οι μάζες σερ­βί­ρο­νται με τα ψευ­το­δι­δάγ­μα­τα της καλής τάξης.

Με το πρό­σχη­μα της παγκό­σμιας αλή­θειας – η ηθι­κή των εκμεταλλευτών.

Με το πρό­σχη­μα των αιώ­νιων νόμων της ομορ­φιάς – το εξα­χρειω­μέ­νο γού­στο των καταπιεστών.

Είναι απα­ραί­τη­το να ξεκι­νή­σου­με να δημιουρ­γού­με τη δική μας Κομ­μου­νι­στι­κή ιδεολογία.

Είναι απα­ραί­τη­το να διε­ξά­γου­με ανε­λέ­η­το πόλε­μο ενά­ντια σε όλες τις ψεύ­τι­κες ιδε­ο­λο­γί­ες του αστι­κού παρελθόντος.

Είναι απα­ραί­τη­το να υπα­χθούν τα Σοβιε­τι­κά πολι­τι­στι­κά-μορ­φω­τι­κά όργα­να στην καθο­δή­γη­ση της νέας πολι­τι­στι­κής Κομ­μου­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας – μιας ιδε­ο­λο­γί­ας που μόλις τώρα διατυπώνεται.

Είναι απα­ραί­τη­το –σε όλα τα πολι­τι­στι­κά πεδία, όπως επί­σης και στην τέχνη- ν’ απορ­ρί­ψου­με εμφα­τι­κά όλες τις δημο­κρα­τι­κές ψευ­δαι­σθή­σεις που συγκα­λύ­πτουν αστι­κές επι­βιώ­σεις και προκαταλήψεις.

Είναι απα­ραί­τη­το να καλέ­σου­με τις μάζες σε δημιουρ­γι­κή δραστηριότητα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο