Λιάνα Κανέλλη — Eντέχνως στο Ατέχνως: Για δυο καφάσια τηλεροδάκινα!

Εκεί­νο το… “Λόλα να ένα μήλο”, θα μπο­ρού­σε στις μέρες μας και κυρί­ως σε πολι­τι­κό επί­πε­δο να αντι­κα­τα­στα­θεί με το

“Νικό­λα να ένα ροδά­κι­νο”… Ζου­με­ρό­οο πολύ! Δεν έχω καμ­μιά διά­θε­ση χει­μω­νιά­τι­κα, και με το Καρέ της Φρί­κης να παί­ζει για λογα­ρια­σμό της παρέ­ας του Κατρού­γκα­λου τη σονά­τα που πρέ­πει να απο­λαμ­βά­νουν όσοι κι όσες οδεύ­ουν στους φούρ­νους της δανεια­κής απο­κτή­νω­σης, ν’ ασχο­λη­θώ με τα οπω­ρο­κη­πευ­τι­κά. Πού να φαντα­στώ όμως, ότι τα ροδά­κι­να, θα απο­τε­λού­σαν εξαι­ρε­τι­κό τηλε­άλ­λο­θι για τον πρω­τάγ­γε­λο του ιερού κυβερ­νη­τι­κού παρεκ­κλη­σί­ου του Μαξίμου.

Λοι­πόν, το χρυ­σοκ­κό­κι­νο αγα­θό φρού­το υπήρ­ξε αντι­κεί­με­νο εμπο­ρι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης χωρών της Mercosur. Πρό­κει­ται για την Ένω­ση Νοτιο­α­με­ρι­κά­νι­κων κρα­τών κατά τα πρό­τυ­πα της ΕΕ, που ιδρύ­θη­κε το Μάρ­τη του 1991 στην Ασουν­θιόν, κατ΄αρχήν απ’ τη Βρα­ζι­λία, την Αργε­ντι­νή, την Παρα­γουάη και την Ουρου­γουάη. Η Μερ­κο­σούρ, λοι­πόν, δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται από το 1999 συμ­φω­νία ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου με τις Βρυ­ξέλ­λες. Τα πράγ­μα­τα δεν πήγαν καλά και χει­ρο­τέ­ρε­ψαν όταν το 2012 έγι­νε μέλος και η Βενε­ζου­έ­λα, με στό­χο να προ­χω­ρή­σει και η κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή ενο­ποί­η­ση των χωρών, σαν την ΕΕ ένα πρά­μα… Να σημειώ­σω ότι οι εμπο­ρι­κές συναλ­λα­γές μετα­ξύ των δύο μπλοκς λυκο­συμ­μα­χιών  ήταν πέρυ­σι 67 δις δολ­λά­ρια (εγχώ­ριο προ­ΐ­όν της ΕΕ των 500 εκα­τομ­μυ­ρί­ων λαού 18 τρις ευρώ και της Μερ­κο­σουρ των 300, μόλις 3 τρις).

Οχι πως τα ροδά­κι­νά μας δεν πλή­ρω­σαν ακρι­βά τον ρωσο­ευ­ρω­παϊ­κό οικο­νο­μι­κό αντα­γω­νι­σμό-πόλε­μο. Οπό­τε η δήλω­ση του Παπ­πά για σου­περ­μάρ­κετ κι άλλα τέτοια ιντερ­νε­τι­κά  πυρο­τε­χνή­μα­τα, που λει­τουρ­γούν στις μέρες μας σαν το μελά­νι της πολι­τι­κής σου­πιάς στο δια­δι­κτυα­κό εκτο­νω­τή­ριο οργής και συστη­μι­κής φτώ­χειας, έχει ένα …ανταλ­λα­κτι­κό πάτη­μα χρή­σι­μο στα δύσκο­λα της καπι­τα­λι­στι­κής δια­χεί­ρι­σης μες το λάκο των ευρω­λε­ό­ντων. Αν ήταν μόνο τα οπω­ρο­κη­πευ­τι­κά, πάει στον κόρα­κα που κορά­κου μάτι δε βγά­ζει. Και δεν χρειά­ζε­ται δικη­γό­ρος με προη­γού­με­νη θητεία στο ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κό συμ­βού­λιο της Κύπρου. Ομως η Μercosur είναι εκτός των άλλων και…τηλεοπτικός, μηντια­κός κολοσ­σός! Τόμπο­λα! Αμα απ΄ το 2013, τότε που ο Νικό­λας δεν κινού­σε της παρα­μι­κρή υπο­ψία πολι­τι­κής ισχύ­ος, μπο­ρού­σες να βρεις δια της Βενε­ζου­έ­λας τηλε­ο­πτι­κά-πολι­τι­στι­κά ροδά­κι­να, τη χάνεις την ευκαι­ρία; Να έχεις καβάν­τζα δυό καφά­σια πρό­γραμ­μα, φθη­νή τεχνο­γνω­σία, να προ­ω­θείς και την ευρω­λά­τιν συνερ­γα­σία, είτε πάρεις είτε όχι την εξου­σία, δεν το λες και ράφι σου­περ­μά­κετ. Δεν το λες γενι­κώς , για να μη σε πάρουν με τις πέτρες τις στρογ­γυ­λές σαν π.χ. ροδάκινα…

Λιά­να Κανέλλη