Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μ’ αφορμή το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

Σχο­λιά­ζει ο Θανά­σης Αλε­ξί­ου* //

Έχω την εντύ­πω­ση πως η απο­νο­μή του βρα­βεί­ου Νόμπελ Λογο­τε­χνί­ας στoν Μπομπ Ντύ­λαν δεί­χνει την αυτα­ρέ­σκεια μιας γενιάς, η οποία αφού πήρε από­στα­ση από το «ριζο­σπα­στι­σμό» και τον πασι­φι­σμό του ΄68 βρέ­θη­κε να βομ­βαρ­δί­ζει στη Σερ­βία, στη Λιβύη, στη Συρία κ.α. (Κον-Μπε­ντίτ, Φίσερ, Κουσ­νέρ κ.ά.). Και προς το τέλος του βίου της, όταν οι υπαρ­ξια­κές αγω­νί­ες έγι­ναν αβά­στα­χτες,  στρά­φη­κε στη θρη­σκεία και στην κοι­νό­τη­τα, θέλο­ντας να υπο­δεί­ξει το μάταιο αυτού του κόσμου και τη ματαιό­τη­τα της πολι­τι­κής δρά­σης. Νομί­ζω πως αυτό επι­βρα­βεύ­ει πρω­τί­στως η Σου­η­δι­κή Ακα­δη­μία και δευ­τε­ρευό­ντως την ποι­η­τι­κή του Μπομπ Ντύ­λαν, όταν δεν επι­βρα­βεύ­ει ανοι­χτά τους «φονιά­δες των λαών», παρό­λο που στην περί­πτω­ση της ΕΟΚ, αντι­λή­φθη­κε γρή­γο­ρα το ατό­πη­μα (φασι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα στην Ουκρα­νία, διά­λυ­ση της Λιβύ­ης κ.λπ.) και το πήρε πίσω.

* Καθη­γη­τής Κοι­νω­νιο­λο­γί­ας / Πανε­πι­στή­μιο Αιγαίου

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Στον Μπομπ Ντύ­λαν το Νόμπελ Λογοτεχνίας
“Έφυ­γε” ο Ντά­ριο Φο
Bρα­βείο Νόμπελ; Όχι ευχα­ρι­στώ, δεν θα πάρω!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο