Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας, όχι με φιέστες κ. Τσίπρα

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η κυβερ­νη­τι­κή φιέ­στα στο Σκο­πευ­τή­ριο της Και­σα­ρια­νής ηρθε να προ­στε­θεί κι αυτή στη μακρά αλυ­σί­δα της καπη­λεί­ας των αγώ­νων της ΕΑΜι­κής αντί­στα­σης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πατώ­ντας στα χνά­ρια του ΠΑΣΟΚ, ο κ.Τσίπρας και η μνη­μο­νια­κή συγκυ­βέρ­νη­ση του επι­χεί­ρη­σαν- και πάλι- να οικειο­ποι­η­θούν την ηρω­ι­κή ιστο­ρία της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, επι­χει­ρώ­ντας να εξα­γνι­στούν ιδε­ο­λο­γι­κά για την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή τους.

Είναι η δεύ­τε­ρη φορά που ο κ. Τσί­πρας, ως πρω­θυ­πουρ­γός, χρη­σι­μο­ποιεί τη βαθιά συμ­βο­λι­κή, ιστο­ρι­κή σημα­σία του Σκο­πευ­τη­ρί­ου για να ενι­σχύ­σει το δήθεν αρι­στε­ρό του προ­φίλ: Το Γενά­ρη του 2015, ως φρε­σκο­ε­κλεγ­μέ­νος πρω­θυ­πουρ­γός της «Πρώ­της Φοράς Αρι­στε­ρά», ο κ.Τσίπρας είχε κατα­θέ­σει στε­φά­νι στο χώρο εκτέ­λε­σης των 200 κομ­μου­νι­στών. Σήμε­ρα, ενά­μι­ση χρό­νο αργό­τε­ρα, έχο­ντας φορ­τώ­σει στις πλά­τες του λαού ένα τρί­το μνη­μό­νιο, πλειά­δα αντι­λαϊ­κών μέτρων, αυτό­μα­τους κόφτες, φορο­α­φαι­μά­ξεις και πετσό­κομ­μα μισθών και συντά­ξε­ων, ο κ.Τσίπρας και το πολι­τι­κό του σινά­φι επι­σκέ­πτη­καν ξανά το Σκο­πευ­τή­ριο. Αυτήν τη φορά για να απο­δώ­σουν- δήθεν- τιμή στα 75χρονα του ΕΑΜ.

Τίθε­ται, λοι­πόν, αυθόρ­μη­τα το ερώ­τη­μα: Τι σχέ­ση μπο­ρεί έχει η ηρω­ι­κή επο­ποι­ία της ΕΑΜι­κής αντί­στα­σης, η θυσία των 200 ηρω­ι­κών κομ­μου­νι­στών και άλλων, δεκά­δων χιλιά­δων, αγω­νι­στών της επο­χής εκεί­νης με την «αρι­στε­ρά» του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι μπο­ρεί να συν­δέ­ει ιδε­ο­λο­γι­κά και πολι­τι­κά μια κυβέρ­νη­ση-πιστή στα «ιδα­νι­κά» της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ με τους ένδο­ξους αγώ­νες της αντίστασης;

Πόσο δικαί­ω­μα έχει ο κ.Τσίπρας και οι πολι­τι­κοί του συνο­δοι­πό­ροι- που ψήφι­σαν και ψηφί­ζουν αντερ­γα­τι­κούς νόμους, που δια­λύ­ουν την κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση, που αρπά­ζουν ότι έχει απο­μεί­νει από μισθούς και συντά­ξεις- να καπη­λεύ­ο­νται τους αγώ­νες των κομ­μου­νι­στών της αντίστασης;

Αλή­θεια, τι «τιμή» απο­δί­δει στους 200 ηρω­ι­κούς κομ­μου­νι­στές που εκτε­λέ­σθη­καν από τους Ναζί μια κυβέρ­νη­ση που προ­συ­πο­γρά­φει απο­φά­σεις του ιμπε­ρια­λι­στι­κού σφα­γέα των λαών, το ΝΑΤΟ, που μετα­τρέ­πει το Αιγαίο σε ΝΑΤΟϊ­κό «περι­βό­λι» και που συνα­πο­φα­σί­ζει με την Ε.Ε. και την Τουρ­κία τον εγκλω­βι­σμό χιλιά­δων προ­σφύ­γων στη χώρα;

Αλή­θεια, τι κοι­νό μπο­ρεί να έχει η «αρι­στε­ρά» που εκπρο­σω­πεί ο κ. Τσί­πρας με το μεγα­λείο ψυχής των εκτε­λε­σθέ­ντων κομ­μου­νι­στών της Και­σα­ρια­νής, όπως, για παρά­δειγ­μα, ο Μήτσος Ρεμπού­τσι­κας, που λίγο πριν το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα έγρα­φε στην οικο­γέ­νεια του: «Αγα­πη­μέ­νοι μου, ο θάνα­τός μου δε θα πρέ­πει να σας λυπή­σει, αλλά να σας ατσα­λώ­σει πιο πολύ για την πάλη που διε­ξά­γε­τε. Σφίξ­τε τις καρ­διές σας και βγεί­τε παλι­κά­ρια απ’ τη νέα δοκι­μα­σία. Έτσι θα μας τιμή­σε­τε καλύ­τε­ρα. Όταν ο άνθρω­πος δίνει τη ζωή του για ανώ­τε­ρα ιδα­νι­κά δεν πεθαί­νει ποτέ. Με πολ­λή αγά­πη. Σας φιλώ»;

skopeftirio

«Απέ­να­ντι σε αυτούς που είχαν το θάρ­ρος να κοι­τά­ξουν την ιστο­ρία στα μάτια κάνου­με το καθή­κον μας και συνε­χί­ζου­με στα βήμα­τα τους» είπε ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλ. Τσί­πρας χωρίς ίχνος ντρο­πής κατά την ομι­λία του στο Σκο­πευ­τή­ριο. Προ­φα­νώς, για τον κ. Τσί­πρα και τους πολι­τι­κούς ομοϊ­δε­ά­τες του, ως «καθή­κον» απέ­να­ντι «σε αυτούς που είχαν το θάρ­ρος να κοι­τά­ξουν την ιστο­ρία στα μάτια» είναι ο εξευ­τε­λι­σμός και το κου­ρέ­λια­σμα της έννοιας της αρι­στε­ράς. Προ­φα­νώς, για τον κ. Τσί­πρα και την «αρι­στε­ρά» που εκπρο­σω­πεί, ως «καθή­κον» ορί­ζε­ται η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, το ξεπού­λη­μα κρα­τι­κών υπο­δο­μών σε μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, η επι­βο­λή εργα­σια­κής ζού­γκλας και η υπό­κλι­ση στις επι­τα­γές του κεφα­λαί­ου και της Ε.Ε.

Ασφα­λώς, για έναν «αρι­στε­ρό» του είδους του κ.Τσίπρα- που υπό­σχο­νταν ότι θα σκί­σει τα μνη­μό­νια αλλά τελι­κά υπέ­γρα­ψε ακό­μη ένα, που λέει «όχι» αλλά εννο­εί «ναι», που θα βάρα­γε το ντα­ού­λι για να χορέ­ψουν οι αγο­ρές αλλά τελι­κά χόρε­ψε ο ίδιος στον ρυθ­μό των αγο­ρών- οι αγώ­νες και οι θυσί­ες της αντί­στα­σης είναι αντι­κεί­με­νο για προ­πα­γαν­δι­στι­κές φιέ­στες. Για τους πραγ­μα­τι­κούς αρι­στε­ρούς, ωστό­σο, για τους Κομ­μου­νι­στές που δεν ξεπού­λη­σαν τα πιστεύω τους στα παζά­ρια της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, η πιο έμπρα­κτη τιμή στους ηρω­ι­κούς αγώ­νες του χθες είναι η συνέ­χι­ση και έντα­ση της πάλης και του αγώ­να σήμε­ρα. Έτσι τιμά­με τους νεκρούς της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών αγώ­νων: με αγώ­νες για το σήμε­ρα και το αύριο και όχι με υπο­κρι­τι­κές φιέ­στες και πολι­τι­κά­ντι­κες λαθροχειρίες.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο