Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με εισαγγελία, δε γίνεται παιδεία

Σχο­λιά­ζει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Πριν από λίγα χρό­νια, ο Σύρι­ζα ήταν αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση και προ­σπα­θού­σε να καρ­πω­θεί εκλο­γι­κή υπε­ρα­ξία από το κίνη­μα των μαθη­τι­κών καταλήψεων.
Τώρα η ΔΦΑ νίπτει τας χεί­ρας της και αφή­νει τον εισαγ­γε­λέα να δια­λύ­ει, με παρέμ­βα­ση της αστυ­νο­μί­ας, τις κατα­λή­ψεις, προ­σά­γο­ντας στο αστυ­νο­μι­κό τμή­μα μαθη­τές που συμ­με­τεί­χαν στις κινητοποιήσεις.

Πριν από μερι­κές βδο­μά­δες, ο υπουρ­γός Παι­δεί­ας καμά­ρω­νε για το πετυ­χη­μέ­νο ξεκί­νη­μα της χρο­νιάς, που έγι­νε ‑υπο­τί­θε­ται- με ελά­χι­στα κενά και προβλήματα.
Σήμε­ρα πολ­λά ΕΠΑΛ βρί­σκο­νται σε ανα­βρα­σμό, καθώς κάποια απει­λού­νται ακό­μα και με κατάρ­γη­ση, ενώ οι μαθη­τές τους προ­χω­ρούν σε αγω­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, για­τί δεν ανέ­χο­νται την κοροϊδία.

Πριν από λίγες μέρες, ο πρω­θυ­πουρ­γός καμά­ρω­νε στη Βου­λή για­τί είναι “παι­δί των κατα­λή­ψε­ων και των κινημάτων”.
Φαντά­ζε­στε τι χαρά δίνει αυτό στους προ­σα­χθέ­ντες μαθη­τές στη Λαμία (που αφέ­θη­καν ελεύ­θε­ροι μετά από την αντί­δρα­ση γονέ­ων, συμ­μα­θη­τών και μαζι­κών φορέ­ων), αφού τους διώ­κει ένα κρά­τος όπου προ­ΐ­στα­ται ένας… “ομοϊ­δε­ά­της” και “συνα­γω­νι­στής” τους.

Την ίδια στιγ­μή, ο δια­χω­ρι­σμός εκκλη­σί­ας-κρά­τους παρα­πέ­μπε­ται στις ελλη­νι­κές καλέν­δες, η ΔΦΑ υπο­χω­ρεί άτα­κτα στο θέμα των θρη­σκευ­τι­κών, ενώ στην ίδια πόλη (Λαμία) ιερείς περιέ­φε­ραν το λεί­ψα­νο ενός νεκρού Μητρο­πο­λί­τη, καθι­στού στο θρό­νο του!
Λογι­κό από μια άπο­ψη. Ο (εργα­σια­κός κι όχι μόνο) Μεσαί­ω­νας που προ­ω­θεί­ται συστη­μα­τι­κά, δε θα μπο­ρού­σε παρά να έχει και το πνευ­μα­τι­κό του αντί­στοι­χο, στο εποικοδόμημα.

Όπως υπό­σχο­νταν καθη­συ­χα­στι­κά προς την άρχου­σα τάξη, τα στε­λέ­χη της κυβέρ­νη­σης: το κρά­τος έχει συνέ­χεια. Δεν αλλά­ζει από μέσα. Κι αυτό είναι ένα βασι­κό και πολύ­τι­μο μάθη­μα που μπο­ρούν να πάρουν αυτές τις μέρες, οι μαθη­τές που αγωνίζονται.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο