Γράφει η Ελένη Κακναβάτου //
Είχαμε ενασχοληθεί (Φλεβάρης του ΄15) με το θέμα της σίτισης μαθητών. Χιλιάδες μαθητές στη χώρα έχουν ελλιπές για την ηλικία τους βάρος και φέτος, όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, απόδειξη ότι πεινάνε. (Δε φαντάζομαι να κάνουν δίαιτα!). Επανερχόμαστε στο μείζον αυτό θέμα, γιατί στα δυο περίπου χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δε λύθηκε το πρόβλημα αλλά διογκώθηκε. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να λυθεί , αφού η κρίση του καπιταλισμού, που επηρεάζει περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα τους άφησε χωρίς φαΐ και βιβλίο κι η «αριστερή» κυβέρνηση απλώς διαχειρίζεται τη φτώχεια τους.
Η κυβέρνηση μέσω της αρμόδιας υπουργού κας Φωτίου προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με επαιτεία. Συνεχίζοντας το περσινό Πρόγραμμα για τη “συμμετοχική χρηματοδότηση”, αποφάσισε να βγει στη γύρα να μαζέψει λεφτά για να σιτίσει τα παιδάκια που λιποθυμάνε στα σχολειά κι ευελπιστεί ότι μέχρι τον Ιούνη του 2017 θα μαζέψει χρήματα- από ποιους άραγε;- για τη σίτιση των μαθητών, για το φιλανθρωπικό έργο της! Φυσικά το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με ευχολόγια, επαιτεία και ανέξοδες υποσχέσεις.
Κι ενώ τα σχολειά ανοίξανε με σοβαρότατες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό ( 20000 plus) ο κ. Φίλης μιλάει για αλλαγές σε ωράρια και προγράμματα σπουδών στα Γυμνάσια και στα Δημοτικά, πασπαλίζοντας με χρυσόσκονη το τέλμα της εκπαίδευσης, που εδω και δεκαετίες και οι προηγούμενοι κυβερνώντες έχουν δημιουργήσει και οι τωρινοί συνεχίζουν. Ε, αφού δεν διορίζουμε εκπαιδευτικούς, ας κόψουμε μερικά μαθήματα. Αυτό λέγεται «ελάφρυνση του προγράμματος» των μαθητών. Κι αν δεν υπάρχει μαθηματικός σε κάποιο ΕΠΑΛ ή σε Γυμνάσιο θα κάνει μαθηματικά κάποιος πληροφορικής, ηλεκτρολόγος εκπαιδευτικός ή μηχανολόγος. Τι, δεν ξέρουν μαθηματικά Γυμνασίου οι μηχανολόγοι; Έτσι λύνει το πρόβλημα το Υπουργείο Παιδείας. Ευελιξία και βέλτιστες πρακτικές. Ευελιξία παντού. Τόσο στην καπιταλιστική αγορά, στις εργασιακές σχέσεις όσο και στα σχολειά. Άλλωστε το σχολείο δεν είναι κι αυτό της αγοράς; Ε, δε θα γίνουμε Κούβα! Αλίμονο !
Εκπαιδευτικοί και γονείς μαζί με τα παιδιά τους είναι πια αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, να βγουν στο προσκήνιο, να διεκδικήσουν τόσο το ψωμί που τους αρπάξανε από τα χέρια, όσο και το βιβλίο. Ήδη κινητοποιήσεις γονιών και εκπαιδευτικών έχουν ξεκινήσει και θα ενταθούν. Να βάλουμε όλοι μαζί τις βάσεις για μια λαϊκή Παιδεία και πλώρη για λαϊκή εξουσία!