Μιχάλης Φιλόπουλος — Εννιά χρόνια μετά

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Ο αθλη­τι­σμός λει­τουρ­γεί πολύ συχνά ως δοχείο κοι­νω­νι­κής εκτό­νω­σης των πιο βίαιων ανθρώ­πι­νων ενστί­κτων. Σε κάθε περί­πτω­ση όμως, η βία στον αθλη­τι­σμό δεν είναι εκδή­λω­ση άγριων ενστί­κτων, ούτε φαι­νό­με­νο που το γεν­νά­ει αυτός καθαυ­τός ο αθλη­τι­σμός. Απε­να­ντί­ας, κάποια περι­στα­τι­κά έχουν ελά­χι­στη έως καθό­λου σχέ­ση με τα αθλη­τι­κά δρώ­με­να, ή τα “αξιο­ποιούν” απλώς ως αφορμή.

Ένα από αυτά ήταν κι η δολο­φο­νία του Μιχά­λη Φιλό­που­λου στη Λεω­φό­ρο Λαυ­ρί­ου, στο ραντε­βού θανά­του που έδω­σαν οι οργα­νω­μέ­νοι οπα­δοί του Ολυ­μπια­κού και του Πανα­θη­ναϊ­κού, με αφορ­μή έναν τελι­κό των ομά­δων του γυναι­κεί­ου βόλεϊ. Την Τρί­τη, συμπλη­ρώ­θη­καν εννιά χρό­νια από την απο­φρά­δα εκεί­νη μέρα, αλλά σχε­δόν τίπο­τα δεν έχει αλλά­ξει. Η υπό­θε­ση ουσια­στι­κά συγκα­λύ­φτη­κε, οι ηθι­κοί αυτουρ­γοί έμει­ναν στο απυ­ρό­βλη­το και στους δρά­στες επι­βλή­θη­καν  συμ­βο­λι­κές ποι­νές-χάδια, με πολ­λά ελα­φρυ­ντι­κά. Οι επί­ση­μες αρχές κι οι διά­φο­ροι δημο­σιο­λό­γοι φαί­νε­ται απλώς να περι­μέ­νουν το επό­με­νο αντί­στοι­χο περι­στα­τι­κό, για να εξα­πο­λύ­σουν το γνω­στό ευχο­λό­γιο και να κατα­κε­ραυ­νώ­σουν την υπα­νά­πτυ­κτη χώρα μας που γίνε­ται Ουγκά­ντα της Ευρώ­πης, αγνο­ώ­ντας προ­κλη­τι­κά ότι ο χου­λι­γκα­νι­σμός είναι προ­ϊ­όν του συγκε­κρι­μέ­νου τύπου “ανά­πτυ­ξης” των δυτι­κών κοι­νω­νιών, κι όχι καρ­πός τρι­το­κο­σμι­κής υπανάπτυξης.

Κι η ζωή συνε­χί­ζε­ται (μέχρι το επό­με­νο αντί­στοι­χο περι­στα­τι­κό). Δε συνε­χί­ζε­ται όμως για το Μιχά­λη Φιλό­που­λο. Και δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια για τους δικούς του ανθρώ­πους. Που τρία χρό­νια μετά το φονι­κό της Λαυ­ρί­ου, θρή­νη­σαν ένα ακό­μα δικό τους παι­δί, την αδερ­φή του Μιχά­λη, Στέλ­λα, που έπα­σχε από μια σπά­νια μορ­φή καρ­κί­νου. Και είναι σχε­δόν αδύ­να­το να μη συσχε­τί­σει νοε­ρά κανείς αυτή την τρα­γι­κή κατά­λη­ξη με τη δολο­φο­νία του αδερ­φού της και το σοκ που προ­κά­λε­σε στην οικογένεια.

Σε ένα πρό­σφα­το αφιέ­ρω­μα αθλη­τι­κής ιστο­σε­λί­δας στην τρα­γι­κή επέ­τειο, μίλη­σαν οι γονείς του Μιχά­λη, Ανδρέ­ας κι Αφρο­δί­τη) που κάνουν λόγο για δίκη-παρω­δία στο πρω­το­βάθ­μιο επί­πε­δο (δεν μπο­ρού­σε να ανα­τρα­πεί θεα­μα­τι­κά στο εφε­τείο) και λένε τα πράγ­μα­τα με το όνο­μά τους για τους πραγ­μα­τι­κούς υπεύ­θυ­νους. Χαρα­κτη­ρι­στι­κές είναι οι δηλώ­σεις του πατέ­ρα, Ανδρέα Φιλόπουλου:

“Να ξέρε­τε κάτι. Στα επει­σό­δια όσοι πάνε δεν πάνε μόνοι τους. Κάποιος τους πηγαί­νει αφού πρώ­τα τους έχει κάνει πλύ­ση εγκε­φά­λου. Οι ιθύ­νο­ντες είναι συνή­θως παρα­τρε­χά­με­νοι των προ­έ­δρων της κάθε ομά­δας. Εγώ σ’ αυτό το συμπέ­ρα­σμα έχω κατα­λή­ξει. Οι υπό­λοι­ποι; Πρό­βα­τα, εγώ έτσι τους λέω. Ποιοι τα διορ­γα­νώ­νουν όλα αυτά; Σε πλη­ρο­φο­ρώ ότι όλα αυτά γίνο­νται μέσω τηλε­φώ­νου μέσα σε ελά­χι­στα λεπτά. Λοι­πόν, το κρά­τος δεν θέλει να το στα­μα­τή­σει όλο αυτό. Για­τί τους βολεύει”.

Και παρα­κά­τω:

“Ο Κοντο­νής, λέει, διέ­κο­ψε το Κύπελ­λο. Ε, και τι έγι­νε; Αφού κ. Υπουρ­γέ, στα­μά­τη­σες το Κύπελ­λο, στα­μά­τα και το πρω­τά­θλη­μα. Μην αφή­σεις κανέ­ναν να παί­ξει στην Ευρώ­πη. Η, αν θέλεις, συνέ­χι­σέ το με όλα τα παι­χνί­δια κεκλει­σμέ­νων των θυρών. Όλα. Οι πρό­ε­δροι θέλουν να βγά­ζουν λεφτά από τα μαγα­ζιά τους. Αρα πρέ­πει να κοπεί η κονό­μα. Μόνο έτσι θα πάρουν μέτρα. Το πρό­βλη­μα των ΠΑΕ με τη ματαί­ω­ση του Κυπέλ­λου δεν ήταν η βία. Τα λεφτά που θα χάσουν από την τηλε­ό­ρα­ση ήταν. Τα υπό­λοι­πα δεν τους πει­ρά­ζουν”.

“Επί­σης, οι πρό­ε­δροι των μεγά­λων συν­δέ­σμων των μεγά­λων ομά­δων απο­τε­λούν πρό­βλη­μα. Μεγά­λη πλη­γή, από εκεί αρχί­ζει το κακό. Το κρά­τος, αν θέλει, κόβει τον ομφά­λιο λώρο μετα­ξύ ομά­δων και οπα­δών σε 24 ώρες! Όπως το ακούς. Οι νόμοι πρέ­πει να τηρού­νται. Να ξαναρ­χί­σει το πρω­τά­θλη­μα όταν γίνουν όλοι αυτοί άνθρω­ποι. Αλλά οι ιθύ­νο­ντες δεν φαί­νο­νται πουθενά”.

Η μητέ­ρα του, Αφρο­δί­τη, μιλά­ει για τη σημε­ρι­νή τους κατά­στα­ση, και την “αρω­γή” της Πολιτείας.

“Από τότε που έφυ­γε ο Μιχά­λης, μας πήρε η κάτω βόλ­τα και στο οικο­νο­μι­κό. Ούτε εγώ δου­λεύω ούτε ο Ανδρέ­ας. Είμαι 63. Θα φτά­σω τα 67 για να πάρω σύνταξη;”

Και συμπλη­ρώ­νει ο σύζυ­γός της:

“Εδώ το κρά­τος δεν έδω­σε τα χρή­μα­τα για την κηδεία του Μιχά­λη για 10 ένση­μα που έλει­παν. Τους ρωτή­σα­με πόσο κάνουν τα 10 ένση­μα να τα πλη­ρώ­σου­με. Ανέν­δο­τοι. Στη γυναί­κα μου είπαν ότι θα εδι­καιού­το σύντα­ξη αν ο Μιχά­λης ήταν παντρεμένος!”

Στα παρα­πά­νω μπο­ρού­με να συμπλη­ρώ­σου­με πως κι ο ίδιος ο Μιχά­λης Φιλό­που­λος ήταν άνερ­γος το διά­στη­μα που έκλει­σε το ραντε­βού θανά­του μετα­ξύ των οργα­νω­μέ­νων οπαδών.

Όπως δια­πι­στώ­νει κανείς, οι γονείς του Μ. Φιλό­που­λου απέ­χουν αρκε­τά από το δημο­σιο­γρα­φι­κό κλι­σέ για τις “τρα­γι­κές φιγού­ρες” και δεν αμε­λούν, μες στον πόνο τους, να πουν και πολ­λές αλή­θειες, που τις βίω­σαν και τις κατά­λα­βαν από πρώ­το χέρι. Το θέμα είναι ποιος θέλει πραγ­μα­τι­κά να τις ακού­σει και να δρά­σει αναλόγως.

Πηγή για τις δηλώ­σεις των γονιών του Μιχά­λη Φιλό­που­λου το αφιέ­ρω­μα της ιστο­σε­λί­δας Contra.gr