Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η προίκα της Σοφίας

Επι­μέ­λεια Βασί­λης Κρί­τσας //

Χαρα­κτη­ρί­στη­κε από τα μέσα της επο­χής ως ο γάμος του αιώ­να, βου­τηγ­μέ­νος στη χλι­δή και την πολυ­τέ­λεια, αφή­νο­ντας πίσω του ένα λογα­ρια­σμό που πλή­ρω­νε για πολύ και­ρό ο ελλη­νι­κός λαός. Αντι­γρά­φου­με από το βιβλίο του Γιάν­νη Κάτρη “η γέν­νη­ση του Νεο­φα­σι­σμού στην Ελλάδα”.

Στις 15 Μάρ­τη 1962 η (νόθος) πλειο­ψη­φία της Βου­λής εψή­φι­σε ‑κατ’ απαί­τη­ση της Φρει­δε­ρί­κης- νόμο περί συστά­σε­ως προι­κός για την πρι­γκί­πισ­σα Σοφία. Το ποσό που επι­βά­ρυ­νε το δημό­σιο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό ορί­στη­κε σε 300.000 δολά­ρια. Αλλά διε­τέ­θη­σαν πολ­λα­πλά­σια του ποσού τού­του για τις δαπά­νες του γάμου που χαρα­κτη­ρί­στη­κε ο “γάμος του αιώνα”.

Ο παρα­μυ­θέ­νιος γάμος της Σοφί­ας με τον Ισπα­νό έκπτω­το πρί­γκι­πα Δον Χουάν-Κάρ­λος υπήρ­ξε το πιο πολυ­τε­λές, φαντα­χτε­ρό και πολυ­δά­πα­νο πανη­γύ­ρι που έγι­νε στην Ευρώ­πη και στην Αμε­ρι­κή κατά τον εικο­στό αιώ­να. Κατά την εφη­με­ρί­δα Νταί­η­λυ Μάι­ηλ του Λον­δί­νου “αι Αθή­ναι έδι­ναν την εντύ­πω­ση γιγα­ντιαί­ου καρ­να­βα­λιού”. Ο απε­σταλ­μέ­νος της ίδιας εφη­με­ρί­δας υπο­λό­γι­σε τις δαπά­νες του γάμου σε 2.800.000 δολά­ρια, που φυσι­κά πλη­ρώ­θη­καν από το δημό­σιο ταμείο. Παρα­θέ­του­με μερι­κές χαρα­κτη­ρι­στι­κές λεπτο­μέ­ρειες: Στους γάμους εκλή­θη­σαν και παρέ­στη­σαν 32 εν ενερ­γεία βασι­λιά­δες και πρί­γκι­πες και 109 εστεμ­μέ­νοι ή πρί­γκι­πες έκπτω­τοι. (Μετα­ξύ αυτών ήταν και κάποιος διεκ­δι­κη­τής του μη υπάρ­χο­ντος Θρό­νου της… Βρα­ζι­λί­ας). Επί­σης, 3.000 Ισπα­νοί αρι­στο­κρά­τες… Για τη μετα­φο­ρά της νύφης και του πατέ­ρα της, που τη συνό­δευ­σε στην εκκλη­σία, χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε χρυ­σή άμα­ξα συρό­με­νη από έξι χρυ­σο­ντυ­μέ­να λευ­κά άλο­γα. Για τη δια­κό­σμη­ση των δυο ναών (ορθό­δο­ξου και καθο­λι­κού) χρειά­σθη­καν 80.000 τρια­ντά­φυλ­λα και γαρί­φα­λα. Για την εκμαί­ευ­ση πλού­σιων δώρων απλώ­θη­κε ένα πυκνό και πιε­στι­κό δίχτυ εντός και εκτός της Ελλά­δας. Οργα­νώ­σεις, ιδρύ­μα­τα, τρά­πε­ζες, οργα­νι­σμοί, σχο­λεία, ορφα­νο­τρο­φεία, γηρο­κο­μεία, βρε­φο­κο­μεία, νοσο­κο­μεία υπο­χρε­ώ­θη­καν να απο­στεί­λουν δώρα. Όλοι επί­σης οι προ­σκλη­θέ­ντες γαλα­ζο­αί­μα­τοι (έκπτω­τοι και εν ενερ­γεία) εφο­πλι­στές, βιο­μή­χα­νοι και άλλοι εχά­ρι­σαν ένα πραγ­μα­τι­κό βου­νό από κοσμή­μα­τα και πολύ­τι­μους λίθους. Η Αγγλί­δα δημο­σιο­γρά­φος κ. Ρεντ έγρα­ψε ότι “τα δώρα που απε­στά­λη­σαν στους νεό­νυμ­φους ήταν τόσο πολ­λά, ώστε να τους δια­τη­ρή­σουν βαθύ­πλου­τους σ’ όλη τους τη ζωή”. Μερι­κές εβδο­μά­δες πριν από τους γάμους, η βασί­λισ­σα Φρει­δε­ρί­κη με τη Σοφία πήγαν στο Παρί­σι και στο Λον­δί­νο για “ψώνια”. Όταν γύρι­σαν, κάποιος αδιά­κρι­τος δημο­σιο­γρά­φος στο αερο­δρό­μιο είχε την υπο­μο­νή να μετρή­σει 120 βασι­λι­κές απο­σκευ­ές. Και επει­δή έγι­νε θόρυ­βος στον Τύπο εξε­δό­θη ανα­κοί­νω­ση του βασι­λι­κού αυλαρ­χεί­ου που διευ­κρί­νι­ζε ότι οι 120 βαλί­τσες περιεί­χαν δώρα ομο­γε­νών (εφο­πλι­στών) του Λον­δί­νου προς τη μελ­λό­νυμ­φη πριγκίπισσα…
Και το βιβλίο συνε­χί­ζει με άλλα στοι­χεία για τα προ­νό­μια και τα αμύ­θη­τα πλού­τη του παλα­τιού, που επι­βά­ρυ­ναν το δημό­σιο ταμείο και τον ελλη­νι­κό λαό. Αλλά ξεφεύ­γουν από τον επε­τεια­κό χαρα­κτή­ρα του απο­σπά­σμα­τος και απο­τε­λούν ένα ξεχω­ρι­στό κεφάλαιο.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο