Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι φιλελεύθεροι οφείλουν να απαντήσουν

Γρά­φει ο Κόκ­κι­νος Ρύπος //

Οι ανα­τρο­πές στα σοσια­λι­στι­κά κρά­τη ήταν αναμ­φί­βο­λα ένα παγκό­σμιο ιδε­ο­λο­γι­κό σοκ για την εργα­τι­κή τάξη και τους λαϊ­κούς ανθρώ­πους απα­ντα­χού της γης. Ανα­τρά­πη­καν πολ­λές ισορ­ρο­πί­ες τόσο στο παγκό­σμιο γεω­πο­λι­τι­κό όσο και στο ιδε­ο­λο­γι­κό τοπίο με την επι­κρά­τη­ση της ιδε­ο­λο­γί­ας του Καπι­τα­λι­σμού ακό­μα και μέσα στο ΚΚΣΕ και τα άλλα ΚΚ εξου­σί­ας τη δεκα­ε­τία του 1980. Ακό­μα και κρά­τη στα οποία είχαν σημειω­θεί λιγό­τε­ρες υπο­χω­ρή­σεις δόθη­κε το εναρ­κτή­ριο λάκτι­σμα για πλή­ρη οπι­σθο­δρό­μη­ση στις καπι­τα­λι­στι­κές  σχέ­σεις παρα­γω­γής. Με βάση τα παρα­πά­νω ο ελλη­νι­κός καπι­τα­λι­σμός αλλά και ο γερ­μα­νι­κός και ο ρώσι­κος και ο αμε­ρι­κά­νι­κος είδαν τα Βαλ­κά­νια σαν ένα ευρύ πεδίο επεν­δύ­σε­ων και κερ­δο­φο­ρί­ας όπου έβρι­σκαν έτοι­μες τις υπο­δο­μές για πλή­ρως συγκε­ντρω­μέ­νη και συγκε­ντρο­ποι­η­μέ­νη-καθε­το­ποι­η­μέ­νη οικο­νο­μι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα και με εργα­σια­κές σχέ­σεις που απο­δο­μή­θη­καν βίαια και πολύ πιο εύκο­λα καθώς το εργα­τι­κό κίνη­μα είχε γνω­ρί­σει μιας παγκό­σμιας εμβέ­λειας ήττα.

Ταυ­τό­χρο­να στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες δόθη­κε το σύν­θη­μα για μια άνευ προη­γου­μέ­νου επέ­λα­ση σε ιδε­ο­λο­γι­κό-πολι­τι­κό και οικο­νο­μι­κό επί­πε­δο και μάλι­στα με κιτς συν­θή­μα­τα του τύπου: Ελλά­δα είναι η τελευ­ταία Σοβιε­τι­κού τύπου οικο­νο­μία.

Αυτά τα κακό­γου­στα συν­θή­μα­τα έχουν στην ουσία βαθύ πολι­τι­κό περιε­χό­με­νο καθώς προ­στά­ζουν το ξήλω­μα όλων των κατα­κτή­σε­ων που οφεί­λο­νταν κυρί­ως στην ανά­πτυ­ξη των εργα­τι­κών αγώ­νων και την ύπαρ­ξη του πρώ­του στον κόσμο εργα­τι­κού κρά­τους. Προ­στά­ζουν ακό­μα και κάτι άλλο που είναι η ουσία του σημε­ρι­νού φιλε­λεύ­θε­ρου αφη­γή­μα­τος: Ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση βασι­κών υπο­δο­μών και στρα­τη­γι­κών τομέ­ων της Οικο­νο­μί­ας που θα φέρει κρα­τι­κά έσο­δα, δημο­σιο­νο­μι­κή ελά­φρυν­ση και επι­στρο­φή στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, με μεί­ω­ση των φόρων και της ανερ­γί­ας, με περι­κο­πή των δημο­σί­ων δαπα­νών (απο­λύ­σεις δημό­σιων υπαλ­λή­λων με κάθε  νομι­μο­φα­νή τρό­πο) και με βελ­τί­ω­ση των όρων ζωής των εργαζομένων.

Το παρα­πά­νω αφή­γη­μα μοιά­ζει να «ξεχνά­ει» ότι για την προ­ε­τοι­μα­σία και τη βέλ­τι­στη εφαρ­μο­γή όλων των παρα­πά­νω απο­τε­λεί προ­ϋ­πό­θε­ση η καταρ­ρά­κω­ση μισθών και συντά­ξε­ων καθώς και η πολυ­διά­σπα­ση του εργά­σι­μου βίου, με κύριο χαρα­κτη­ρι­στι­κό την εργα­σια­κή περι­πλά­νη­ση, την αντι­κα­τά­στα­ση της εργα­σί­ας με την απα­σχό­λη­ση, την απο­δό­μη­ση του 8ώρου και της κυρια­κά­τι­κης αργί­ας και την πλή­ρη απε­λευ­θέ­ρω­ση του ωρα­ρί­ου και των απο­λύ­σε­ων. Επι­πλέ­ον η δημιουρ­γία φιλι­κού περι­βάλ­λο­ντος στην επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα προ­στά­ζει και την εξα­φά­νι­ση των γλί­σχρων υπο­λειμ­μά­των της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης- πρό­νοιας και του λεγό­με­νου μη μισθο­λο­γι­κού κόστους το οποίο στην ουσία είναι κλεμ­μέ­νος πλού­τος που έχει ήδη παρα­χθεί από το εργα­τι­κό δυνα­μι­κό. Δεν μπο­ρεί η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία να είναι αντα­γω­νι­στι­κή όταν έχει να συνα­γω­νι­στεί Κινε­ζι­κά η Πακι­στα­νι­κά μερο­κά­μα­τα και να φρο­ντί­ζει για όλα τα παρα­πά­νω που θεω­ρεί «κόστος» δηλα­δή βαρί­δια, πολ­λώ δε μάλ­λον που οι χώρες αυτές έχουν υψη­λή τεχνο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη, υψη­λά ποσο­στά παι­δι­κής εργα­σί­ας και υψη­λή παραγωγικότητα.

Ο παρά­δει­σος που τάζουν στην εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα όλοι οι φιλε­λεύ­θε­ροι μεταρ­ρυθ­μι­στές, όχι μόνο δε δίνει απά­ντη­ση στη σημε­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που δια­μόρ­φω­σαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά προ­στά­ζει την ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη χει­ρο­τέ­ρευ­ση των όρων ζωής. Εξάλ­λου πως θα μπο­ρού­σε να είναι αλλιώς, όταν ακό­μα και σήμε­ρα κατα­κε­ραυ­νώ­νο­ντας δήθεν την κυβέρ­νη­ση, είτε ψηφί­ζουν κάθε μέτρο που τσα­κί­ζει το λαό είτε ζητούν την περαι­τέ­ρω αντι­δρα­στι­κή εφαρ­μο­γή του και την πλή­ρη υπο­τα­γή στις κατευ­θύν­σεις ΕΕ-ΔΝΤ ‑ΕΚΤ. Μα ακό­μα κι αν η ανερ­γία μειω­νό­ταν σήμε­ρα στο μισό και γίνο­νταν τέτοιες “επεν­δύ­σεις” που θα απα­σχο­λού­σαν 750000 εργα­ζό­με­νους, πως θα ζού­σε μια τρι­με­λής οικο­γέ­νεια με έναν μισθό από 360 έως 514Ευρώ και με τις υπο­χρε­ώ­σεις να καλ­πά­ζουν αδά­μα­στες; Τέλος στο κομ­μά­τι των φόρων, είναι αυτο­νό­η­το ότι σε και­ρούς κρί­σης εντεί­νε­ται ο ρυθ­μός συγκέ­ντρω­σης και συγκε­ντρο­ποί­η­σης και η όποια μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας δε θα αγγί­ξει τα ενα­πο­μεί­να­ντα μικρο­με­σαία στρώ­μα­τα της πόλης και της υπαί­θρου, αλλά θα ωφε­λή­σει σχε­δόν απο­κλει­στι­κά το μεγά­λο κεφά­λαιο.  Τέτοιο είναι το ψέμα και η παρα­πλά­νη­ση του φιλε­λεύ­θε­ρου αφη­γή­μα­τος! Αν αυτό δεν είναι Δευ­τέ­ρα Παρου­σία τότε τι είναι;

Από τα παρα­πά­νω εξά­γε­ται το συμπέ­ρα­σμα ότι οι εργά­τες και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα δεν έχουν άλλη απά­ντη­ση παρά να φτιά­ξου­νε μια ικα­νή ομά­δα, που θα κρα­τή­σει γρα­νι­τέ­νια στι­βα­ρή άμυ­να σήμε­ρα, πολε­μώ­ντας κάθε συνέ­πεια της ταξι­κής πολι­τι­κής, αλλά θα ξεδι­πλώ­σει και εκεί­νη την τακτι­κή που θα βλέ­πει μακριά, το στό­χο. Τη στρα­τη­γι­κή της από­λυ­της δικής τους νίκης, με την κατά­λη­ψη της δικής τους εξου­σί­ας και το χτί­σι­μο της απο­κλει­στι­κά δικής τους οικο­νο­μί­ας-κοι­νω­νί­ας! Η πάλη ΣΗΜΕΡΑ ενά­ντια στην απλη­ρω­σιά, τις απο­λύ­σεις, στα χαρά­τσια και τη φορο­λη­στεία, για επι­στρο­φή του μισθού στα 751 και υπο­γρα­φή ικα­νο­ποι­η­τι­κών ΣΣΕ στο ύψος των σημε­ρι­νών ανα­γκών, η πάλη ενά­ντια στην αδή­λω­τη εργα­σία, η πάλη για δωρε­άν υγεία-πρό­νοια, παι­δεία και πολι­τι­σμό-αθλη­τι­σμό των ανα­γκών μας είναι ανε­πί­τρε­πτο να εγκλω­βι­στεί στην εναλ­λα­γή της μιας αστι­κής κυβέρ­νη­σης από μια άλλη ή να στε­γα­στεί κάτω από τις ξένες σημαί­ες της καπι­τα­λι­στι­κής Ελλά­δας της Δραχ­μής Εντός ή Εκτός ΕΕ.

Για να πάρει σάρ­κα και οστά αυτός ο αγώ­νας με τα παρα­πά­νω αιτή­μα­τα, που γίνε­ται μόνο μέσα στους χώρους εργα­σί­ας και τις λαϊ­κές γει­το­νιές και μόνο μέσα απ’ τα συν­δι­κά­τα και τους φορείς του λαϊ­κού κινή­μα­τος πρέ­πει να μπει κάτω απ’ την σημαία των εργα­τών και των λαϊ­κών ανθρώ­πων, των ξωμά­χων της Αγρο­τιάς, των ανθρώ­πων των γραμ­μά­των ‚των τεχνών και του πολι­τι­σμού. Μακριά και πέρα από τη λογι­κή του Μεσ­σία και της ανά­θε­σης. Όλοι εμείς μια ΣΥΜΜΑΧΙΑ, μια γρο­θιά, σαν ένας γίγα­ντας, για την απο­δέ­σμευ­ση από την ΕΕ, τη μονο­με­ρή δια­γρα­φή του χρέ­ους  με στό­χο την ανόρ­θω­ση και την εκτί­να­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των και υπο­δο­μών της χώρας. Για την ανύ­ψω­ση του βιο­τι­κού και πολι­τι­στι­κού επι­πέ­δου με κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία στα μέσα παρα­γω­γής. Τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο