Οι σκλάβοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους

Γρά­φει ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ //

ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ μέρες, ο Ιρλαν­δός ευρω­βου­λευ­τής, Λουκ «Μινγκ» Φλά­να­γκαν, υπέ­γρα­φε ‑μπρο­στά στην κάμε­ρα- δεσμευ­τι­κά συμ­βό­λαια μυστι­κό­τη­τας ώστε να απο­κτή­σει πρό­σβα­ση στα έγγρα­φα της ΤΤΙP. Την ίδια ώρα, ο αντι­κα­γκε­λά­ριος της Γερ­μα­νί­ας, Ζ. Γκά­μπριελ, ανα­κοί­νω­νε στους βου­λευ­τές της  ομο­σπον­δια­κής Βου­λής ότι, τα ντο­κου­μέ­ντα της Δια­τλα­ντι­κής Εται­ρι­κής Σχέ­σης Εμπο­ρί­ου και Επεν­δύ­σε­ων (ΤΤΙΡ) είναι προ­σβά­σι­μα για τους ενδια­φε­ρό­με­νους βου­λευ­τές, αλλά δεν επι­τρέ­πε­ται να κρα­τή­σουν ‑αυτο­λε­ξεί- σημειώ­σεις ή και να μετα­δώ­σουν με οποιο­δή­πο­τε τρό­πο αυτά που ανέγνωσαν.

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ κάποιος, για­τί τόση μυστι­κο­πά­θεια, και προς τι οι μαφιό­ζι­κες πρα­κτι­κές που επι­βάλ­λουν «ΟΜΕΡΤΑ»; Η απά­ντη­ση είναι απλή. Όταν μιλά­με για την ΤΤΙΡ, μιλά­με για την μετου­σί­ω­ση  του ορά­μα­τος του Φρί­ντμαν και της Σχο­λής του Σικά­γο. Η Δια­τλα­ντι­κή συμ­φω­νία εξα­σφα­λί­ζει, δια παντός, τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου· ανε­μπό­δι­στα, ανε­ξέ­λεγ­κτα, ανεν­δοί­α­στα· κατα­βα­ρα­θρώ­νο­ντας την ίδια στιγ­μή τα δικαιώ­μα­τα, τις κατα­κτή­σεις και τις ελευ­θε­ρί­ες των πολιτών.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ στην επα­νά­στα­ση των καπι­τα­λι­στών! Όλα για το κέρ­δος, τίπο­τα για το λαό. Μια αυτο­κρα­το­ρία ζωντα­νεύ­ει, η ΡΑΧ ΑΜΑRICANA, που χρό­νια «ζέσται­νε τις μηχα­νές της», απο­κτά υπό­στα­ση με στρα­τη­λά­τη το γκο­βέρ­νο της Ε.Ε. Οριο­θε­τεί την επι­κρά­τεια της… Ο κόσμος δικός μας! Πρώ­τα οι εται­ρεί­ες μετά οι λαοί.

Ας περά­σου­με, όμως, στο προκείμενο.

Επί της ουσί­ας, λοιπόν:

• Μέσω της ΤΤΙΡ, τα εθνι­κά κρά­τη καλού­νται να εκχω­ρή­σουν τις αρμο­διό­τη­τες και την κυριαρ­χία τους στο ιδιω­τι­κό κεφά­λαιο, επι­τρέ­πο­ντας την άλω­ση πεδί­ων προς εκμε­τάλ­λευ­ση που μέχρι πρό­τι­νος ήταν απρόσιτα.
• Με σει­ρά δια­τά­ξε­ων, απα­γο­ρεύ­ε­ται στις κρα­τι­κές εται­ρεί­ες να κοστο­λο­γούν τις υπη­ρε­σί­ες τους φθη­νό­τε­ρα από τους (ιδιώ­τες) αντα­γω­νι­στές τους ή να τις προ­σφέ­ρουν δωρε­άν, ωφε­λώ­ντας το Δημό­σιο. Ουσια­στι­κά, το κρά­τος παύ­ει να έχει την ευχέ­ρεια της προ­σφο­ράς αγα­θών σε χαμη­λό­τε­ρη τιμή, ελέγ­χο­ντας ή θέτο­ντας      συγκε­κρι­μέ­νες προ­δια­γρα­φές στην ποιό­τη­τα των προ­σφε­ρό­με­νων αγα­θών    (κυρί­ως στα τρό­φι­μα), καθώς κάτι τέτοιο απο­τε­λεί «ανε­πι­θύ­μη­το γεγονός».
• Η ΤΤΙΡ, δεν ανα­δια­νέ­μει, απλώς, την πίτ­τα, προ­σελ­κύ­ο­ντας νέους παί­κτες, αλλά δίνει τη δυνα­τό­τη­τα στις πολυ­ε­θνι­κές να καθο­ρί­ζουν απο­κλει­στι­κά τις τιμές της αγο­ράς, ακό­μη και σε βασι­κά αγα­θά όπως το νερό και το ρεύ­μα.
• Προ­τεί­νε­ται και προ­κρί­νε­ται, εκτός των άλλων, η ακύ­ρω­ση οποιου­δή­πο­τε ειδι­κού προ­νο­μί­ου σε κρα­τι­κές εται­ρεί­ες με εξαί­ρε­ση, αυτές που λει­τουρ­γούν υπέρ του δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος. Ως τέτοιες, ορί­ζο­νται μόνο τα μονο­πώ­λια που προ­σφέ­ρον δωρε­άν τις υπη­ρε­σί­ες τους.

Προ­σο­χή!  Τα προ­α­να­φερ­θέ­ντα μονο­πώ­λια, θα εξαι­ρού­νται από την ακύ­ρω­ση των ειδι­κών προ­νο­μί­ων ‑πρό­τα­ση της Ε.Ε- εφό­σον δεν προ­κα­λούν ζημία στους «επεν­δυ­τές». Αν βλά­πτουν το «επεν­δυ­τι­κό κλί­μα», σύμ­φω­να με την αμε­ρι­κα­νι­κή πρό­τα­ση, θα πρέ­πει να καταρ­γού­νται. (βλ. [US: Article 6: Adverse Effects 1], ΤΤΙΡ Leaks).

• Το μεγα­λύ­τε­ρο όφε­λος, για τους μετέ­χο­ντες σ’ αυτήν τη διμε­ρή συμ­φω­νία είναι και, τυπι­κά, η κατάρ­γη­ση του δημο­κρα­τι­κού πολι­τεύ­μα­τος. Η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των πάντων: της υγεί­ας, της παι­δεί­ας, των ΜΜΜ, των δημό­σιων φυσι­κών αγα­θών· η ραχο­κο­κα­λιά της κάθε κοι­νω­νί­ας· καθώς και η ασύ­στο­λη μετα­φο­ρά προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων κι η δια­γρα­φή αιώ­νων αγώ­νων της ανθρω­πό­τη­τας, με μόνη στό­χευ­ση τον γιγα­ντι­σμό των πολυ­ε­θνι­κών· πλέ­ον θα γίνε­ται χωρίς καμία δημο­κρα­τι­κή νομι­μο­ποί­η­ση από τους πολί­τες. Νόμος είναι το δίκιο της πολυ­ε­θνι­κής και όσα συμ­φω­νού­νται σε φουα­γέ ή… Κου­ζί­νες πολυ­τε­λών και μη ξενοδοχείων.

ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ διά­θε­ση δον­κι­χο­τι­σμού και μεγα­λο­μα­νί­ας, δια­πι­στώ­νου­με ότι, βρι­σκό­μα­στε σε πόλε­μο, ταξι­κό πόλε­μο. Δεν πρό­κει­ται, για κάποιο φλη­νά­φη­μα ή κάποια θεω­ρία συνο­μω­σί­ας της Αρι­στε­ράς, όπως θα προ­τρέ­ξουν πολ­λοί να πουν. Την ύπαρ­ξη ταξι­κού πολέ­μου, ομο­λο­γεί το νού­με­ρο 4 της ετή­σιας λίστας του περιο­δι­κού “Forbes”, με τους πλου­σιό­τε­ρους ανθρώ­πους του κόσμου, ο κύριος Μπά­φετ : «Η πάλη των τάξε­ων υπάρ­χει, και είναι η δική μου που κερ­δί­ζει», δηλώ­νει.

ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΜΕΘΑ φυσι­κά, από την “φιλα­λή­θεια» και τον ξεδιά­ντρο­πο κυνι­σμό ενός εκ των μεγα­λυ­τέ­ρων τοκο­γλύ­φων της οικου­μέ­νης. Είναι η αίσθη­ση δύνα­μης και υπε­ρο­χής, που του εξα­σφα­λί­ζει η τάξη του κι ο μονα­δι­κός καπι­τα­λι­σμός που μπο­ρεί να υπάρ­ξει, ο αρπα­κτι­κός. Αυτός που γεν­νιέ­ται βου­τηγ­μέ­νος «από την κορυ­φή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρο­μιά, στά­ζο­ντας αίμα από όλους τους πόρους» ( Καρλ Μαρξ, Κεφά­λαιο, τόμος Ά, σελ. 785).

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ο κόσμος τους, αυτή είναι  η ζέου­σα πραγ­μα­τι­κό­τη­τά μας. Από τον Πινο­τσέτ και την Θάτσερ στο παρελ­θόν, μέχρι  την λίστα Λαγκάρντ, τα “Panama Pappers’’ και την ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στη Συρία, ένας παγκό­σμιος ταξι­κός πόλε­μος μαί­νε­ται. Κοι­τά­τε γύρω σας….

• Την ίδια περί­ο­δο που πενή­ντα χιλιά­δες άνθρω­ποι πεθαί­νουν από αίτια σχε­τι­ζό­με­να με τη φτώ­χεια, ο αριθ­μός των πολυ­ε­κα­τομ­μυ­ριού­χων υπερ­δι­πλα­σιά­ζε­ται. 793 ήταν οι δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι το 2008, 1830 το 2016.

• Την ίδια περί­ο­δο που το μέσο ‑παγκό­σμιο- εισό­δη­μα των εργα­ζο­μέ­νων έχει κατα­βα­ρα­θρω­θεί, οι απο­δο­χές των ανώ­τε­ρων τάξε­ων έφτα­σαν να απέ­χουν έως και 400 φορές από τις απο­δο­χές του μέσου εργα­ζό­με­νου, ενώ η συνο­λι­κή περιου­σία των, από 2, 4 τρις. $, που υπο­λο­γι­ζό­ταν το 2008, στις μέρες μας ανέρ­χε­ται στα 6,480 τρις. $.

• Την ίδια περί­ο­δο που, στην Αμε­ρι­κή, πενή­ντα εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι σιτί­ζο­νται απο­κλει­στι­κά από τα συσ­σί­τια, ανα­σφά­λι­στοι και άστε­γοι, ενώ το 23,1% των παι­διών, σύμ­φω­να με τη UNICEF, χαρα­κτη­ρί­ζο­νται «απο­στε­ρη­μέ­να», οι δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι από 359 το 2008, αριθ­μού­νται σε 540 το 2016, 4 περισ­σό­τε­ροι από το 2015 (536).

• Στην Ευρώ­πη των μνη­μο­νί­ων, της λιτό­τη­τας, των 30εκ. ανέρ­γων (24, 4% στην Ελλά­δα) και των 600χιλ. εξώ­σε­ων στην Ισπα­νία · στην Ε.Ε των 13εκ. παι­διών που «στε­ρού­νται βασι­κών αγα­θών για την ανά­πτυ­ξή τους»· σ’ αυτήν την Ευρώ­πη, οι πολυ­ε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι ανέρ­χο­νται σε 323, όταν προ οκτα­ε­τί­ας δεν υπε­ρέ­βαι­ναν τους 200, 196 συγκε­κρι­μέ­να. Οι περισ­σό­τε­ροι εξ αυτών, βρί­σκο­νται στη Γερ­μα­νία (120), εκεί όπου το ποσο­στό φτώ­χειας μετά την πτώ­ση του Τεί­χους, ανέρ­χε­ται στο 15,5%  του συνο­λι­κού πληθυσμού.

• Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία που παρου­σιά­ζο­νται στη λίστα του αμε­ρι­κα­νι­κού περιο­δι­κού ‘’Fortune’’, fortune 500· «oι διευ­θύ­νο­ντες σύμ­βου­λοι 100 αμε­ρι­κα­νι­κών κολοσ­σών(…) παρα­μέ­νουν πάμπλου­τοι ανε­ξάρ­τη­τα από την κρί­ση -ενώ- τα περιου­σια­κά τους στοι­χεία για την κάλυ­ψη των συντά­ξε­ών τους ανέρ­χο­νται συνο­λι­κά στα 4,93 δισ. δολά­ρια και ισού­νται με τα όσα έχουν εξοι­κο­νο­μή­σει για τη σύντα­ξή τους 20,5 εκα­τομ­μύ­ρια οικο­γέ­νειες, δηλα­δή το 41% στη χώρα»*. Να σημειω­θεί μάλι­στα, ότι οι συντά­ξι­μες απο­δο­χές των εν λόγω κυρί­ων είναι μεγα­λύ­τε­ρες, ακό­μη, και από του Μπα­ράκ Ομπά­μα:  16.975 δολάρια/μήνα για τον Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ, 950.000 δολάρια/μήνα για τον Ντέι­βιντ Κόουτ της Honeywell. Όλα αυτά την ίδια στιγ­μή που, οι εργα­ζό­με­νοι των εν λόγω ομί­λων (YUM Brands, Taco Bell, Pizza Hut και ΚFC) δεν προ­βλέ­πε­ται μέσω μηχα­νι­σμών της εται­ρεί­ας να λάβουν σύντα­ξη», όπως ανα­φέ­ρε­ται στην έκθε­ση του  Ινστι­τού­του Σπου­δών Πολι­τι­κής και του Κέντρου Απο­τε­λε­σμα­τι­κής Κυβέρ­νη­σης (ΗΠΑ).

• Τέλος, την στιγ­μή που συμ­βαί­νουν όλα αυτά, ο «κομ­μου­νι­στής» Ομπά­μα, ο «καθα­ρι­στής» της κόπρου του τρα­πε­ζι­κού Αυγεία, αφή­νει ελεύ­θε­ρο να κάνει δια­λέ­ξεις επί πλη­ρω­μή, τον «σπε­σια­λί­στα» στα δομη­μέ­να ομό­λο­γα και κατα­δι­κα­σθέ­ντα το 2013, Φαμπρίς Του­ρέ, ενώ ταυ­τό­χρο­να ρίχνει στα «μαλα­κά» τους λοι­πούς εγκλη­μα­τί­ες της Wall Street «ανα­γκά­ζο­ντάς» τους να κατα­βάλ­λουν, συνο­λι­κά,  το αστείο ποσό των 50 δις δολα­ρί­ων, όταν ο εβδο­μα­διαί­ος τζί­ρος της Goldman Sachs είναι 5 δις δολάρια.

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ μας οδη­γούν σε ένα απλό, πλην σημα­ντι­κό, συμπέ­ρα­σμα: Ζού­με κοσμο­γο­νι­κές στιγ­μές. Για πολ­λούς, βρι­σκό­μα­στε σε μια κρί­σι­μη καμπή της Ιστο­ρί­ας, κατά την οποία καλού­μα­στε να δοκι­μά­σου­με τις αντο­χές και τα κου­ρά­για μας. Για τον γρά­φο­ντα, όλα όσα βαθαί­νουν τη θλί­ψη μας και προ­σβάλ­λουν την αξιο­πρέ­πεια και την ταξι­κή συνεί­δη­σή μας, έχουν ‑πρέ­πει να έχουν- μία μόνο απά­ντη­ση: μαζι­κή, στε­ντό­ρεια, λαϊ­κή απά­ντη­ση. Πεδίο αγώ­να η γει­το­νιά μας, το σπί­τι, το γρα­φείο, το εργο­τά­ξιο και το χωρά­φι μας.  Καθη­με­ρι­νή πάλη για ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον, για μάς, για τα παι­διά μας· για όσους δεν θεω­ρούν ουτο­πία έναν κόσμο χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΝΥΠΑΚΟΗ! Ούτε βήμα πίσω στις παναν­θρώ­πι­νες αξί­ες της ελευ­θε­ρί­ας και της αξιο­πρέ­πειας. Δεν έχου­με τίπο­τα να χάσου­με, παρά μόνο τις αλυ­σί­δες μας.

ΕΝΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Για όσους φίλους με ρωτούν, απο­ρώ­ντας με την πορεία και την απο­δο­χή του υπο­ψη­φί­ου του Ρεπου­μπλι­κα­νι­κού κόμ­μα­τος  από το σύστη­μα· του νού­με­ρου (γενι­κώς) ‑ειδι­κώς, 324 της λίστας «Forbes», ας ψάξουν να βρουν τους προ­ω­θη­τές του. Ο Τrump είναι το «θείο βρέ­φος» της οικο­νο­μι­κής ελίτ της Νέας Υόρ­κης και των άλλων μεγά­λων λόμπι των ΗΠΑ. Αυτό το «φασι­στοει­δές υπο­κεί­με­νο», αγα­πη­μέ­νος χαρα­κτη­ρι­σμός των πολέ­μιων του, δεν απο­τε­λεί ένα ιστο­ρι­κό ατύ­χη­μα, αλλά μια στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας επι­λο­γή των  Αμε­ρι­κα­νών «εχό­ντων» για την προ­ά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων τους, και την κατα­στο­λή του ριζο­σπα­στι­κού κινή­μα­τος που έχει αρχί­σει να ανα­δύ­ε­ται στις φτω­χο­γει­το­νιές και τα στα γκέ­το των ΗΠΑ, με σαφές Αρι­στε­ρό πρό­ση­μο. Όταν ο λαός σηκώ­νει κεφά­λι, η λύση είναι η βία και η μισαλ­λο­δο­ξία, τόσο απλά.

*Πηγή: ‘’Fortune Greece.com’’