Σχολιάζει ο Σφυροδρέπανος //
Ο ένας (πλασάρει ότι) είναι παιδί των καταλήψεων και των κινημάτων, αλλά βγάζει στο σφυρί τα σπίτια των οφειλετών και ό,τι έχει μείνει όρθιο από τις λαϊκές-εργατικές κατακτήσεις.
Ο άλλος πλασάρει το προφίλ του αυτοδημιούργητου από τζάκι, με τα τρία πτυχία, αλλά δεν ξέρει να ξεχωρίσει το Μοντεσκιέ από το Ρουσό με το Κοινωνικό Συμβόλαιο.
Ο μεν ανέφερε τη Ζίμενς και το ηθικό πλεονέκτημα της ΔΦΑ, που δεν έχει παλιώσει (δηλ φθαρεί, με όρους πολιτικού κόστους) αλλά πρόλαβε να κλείσει εξωδικαστική συμφωνία για το ζήτημα και να το κουκουλώσει.
Ο… δεν φοβάται μη τυχόν γίνει Λαϊκή Δημοκρατία η χώρα, λες και τόσα χρόνια αντί για μνημόνια ψηφίζει πενταετή πλάνα σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα, για να βρούνε διαφορές μεταξύ τους, στο ύφος και την ηθική, γιατί επί της ουσίας είναι σύμφωνοι και βαδίζουν χέρι-χέρι (έστω και χωρίς τον Καρατζαφέρη). Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το σύστημα. Γι’ αυτό “πάνε πακέτο”, λειτουργούν συμπληρωματικά και προϋποθέτουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, για να στήσουν το ψεύτικο δίλημμα, που θα εγκλωβίσει τις λαϊκές συνειδήσεις.
Όσο για τους κοινοβουλευτικούς τους λόχους, δεν είναι καν περιφερόμενοι θίασοι, αλλά κλακαδόροι (σαν τους κομπάρσους στο τηλεοπτικό “Πάμε Πακέτο” που χειροκροτούν σαν κουρδισμένοι τις κρύες, προκάτ ατάκες των αρχηγών τους, έχοντας πλήρη συναίσθηση πως χωρίς αυτούς, μπορεί να μην τους ήξερε ούτε ο θυρωρός που δεν έχει η πολυκατοικία τους.
Την κατάλληλη απάντηση σε αυτή τη σκιαμαχία, που παραπέμπει συνειρμικά σε Θέατρο Σκιών, την έδωσε χτες ο επικεφαλής της ΚΟ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, με τους στίχους του Βάρναλη.
«Σαράντα σβέρκοι βοδινοί
με λαδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες σταβροθόλωτοι
και βρώμιες ποδαρούκλες
ξετσίπωτοι ακαμάτηδες,
τσιμπούρια και κορέοι,
ντυμένοι στα μαλάματα
κι επίσημοι κι ωραίοι.
Εξήντα λύκοι με προβιά
(γι’ αυτούς βαράν καμπάνες)
φάγανε γουρουνόπουλα,
στραγγίσαν νταμιτζάνες!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά
Ξαπλώσανε στα τζάκια
Κι αβάσταγες ενιώσανε
Φαγούρες στα μπατζάκια»…
