Περί «Παιδομαζώματος» ή όταν «το ψέμα έχει κοντά πόδια»

Επι­μέ­λεια: Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Το «βαρύ πυρο­βο­λι­κό» της αστι­κής προ­πα­γάν­δας τόσο κατά τη διάρ­κεια του εμφυ­λί­ου, όσο και στις μέρες μας μέσω ιστο­ρι­κών του λεγό­με­νου «ανα­θε­ω­ρη­τι­κού ρεύ­μα­τος» είναι το περί­φη­μο «παι­δο­μά­ζω­μα του ΔΣΕ». Στην «φού­ρια» τους μάλι­στα να παρου­σιά­σουν «στοι­χεία» και «ντο­κου­μέ­ντα» έπε­φταν και πέφτουν σε υπερ­βο­λές και «γκά­φες».

Για παρά­δειγ­μα ένας από τους «μύθους» είναι και αυτός των 800 παι­διών που «απή­χθη­σαν από τους κομ­μου­νι­στάς» κατά την κατά­λη­ψη της Νάου­σας από τον ΔΣΕ τον Γενά­ρη του 1949. (Για την ιστο­ρία ανα­φέ­ρου­με ότι πράγ­μα­τι νέοι και νέες  ‑περί­που 500- στρα­το­λο­γή­θη­καν στις γραμ­μές του ΔΣΕ, με τη θέλη­σή τους ή και τη σύμ­φω­νη γνώ­μη των αρι­στε­ρών γονιών τους).

Το ντο­κου­μέ­ντο που παρου­σιά­ζε­ται προ­έρ­χε­ται από το αρχείο της Νομαρ­χί­ας Ημα­θί­ας (ΓΑΚ Ν. Ημα­θί­ας) και έχει τα παρα­πά­νω χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Δηλα­δή ουσια­στι­κά δια­ψεύ­δει τα όσα προ­πα­γαν­δί­στη­καν. Αφε­νός εκφρά­ζει το παρά­πο­νο ότι οι αιτή­σεις για επα­να­πα­τρι­σμό τους από μέρους των συγ­γε­νών τους ήταν «ελά­χι­σται» και αφε­τέ­ρου ψέγει και την Νομαρ­χία Ημα­θί­ας που με έγγρα­φό της σημεί­ω­νε ότι «ουδείς Ελλη­νό­παις απή­χθη υπό των συμ­μο­ρι­τών εκ της περι­φε­ρεί­ας υμών».

Χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως «Απόρ­ρη­τον» και έχει ημε­ρο­μη­νία 21/11/1950.

«Γενι­κή Διοί­κη­σης Βορεί­ου Ελλάδος

Διεύ­θυν­σις Πολι­τι­κών Υποθέσεων

Προς την Νομαρ­χί­αν Ημαθίας/ Βέροιαν

Εχο­μεν την τιμήν ν’ ανα­κοι­νώ­σω­μεν υμίν ότι ελά­χι­σται αιτή­σεις υπε­βλή­θη­σαν ημιν εκ Ναού­σης, δι ων οι ενδια­φε­ρό­με­νοι γονείς να ζητώ­σι τον επα­να­πα­τρι­σμόν των απα­χθέ­ντων τέκνων των υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών.

Κατά το τηλε­γρά­φη­μα δια­μαρ­τυ­ρί­ας προς τον Οργα­νι­σμόν Ηνω­μέ­νων Εθνών, κοι­νο­ποι­η­θέν και εις την υμε­τέ­ραν Νομαρ­χί­αν κατά τον Νοέμ­βριον 1949 εκ μέρους των γυναι­κεί­ων Οργα­νώ­σε­ων της Πόλε­ως Ναούσ­σης και των μητε­ρών  και αδελ­φών της πόλε­ως και περι­χώ­ρων απα­χθέ­ντων Ελλη­νο­παί­δων, εις οκτα­κό­σια ανέρ­χο­νται, τα απα­χθέ­ντα παι­διά εκ της περι­φε­ρεί­ας Ναούσ­σης. Εδει επο­μέ­νως ανά­λο­γος να είναι και ο αριθ­μός των αιτήσεων.

Η Γενι­κή Διοί­κη­σις Βορεί­ου Ελλά­δος δεν έλα­βε υπ’ όψιν το υπ. Αριθμ. 2594 από 10–5‑1949 έγγρα­φον της Νομαρ­χί­ας Ημα­θί­ας προς αυτήν, καθ’ ο ουδείς Ελλη­νό­παις, απή­χθη υπό των συμ­μο­ρι­τών εκ της περι­φε­ρεί­ας υμών», προ­φα­νώς ενο­ού­σης την πόλιν της Βερ­ροί­ας και αγνο­ή­σας την τρα­γω­δί­αν της Ναούσσης.

Ηδη όμως επι­βάλ­λε­ται να συστη­θή καταλ­λή­λος εις τον κ. Δήμαρ­χον Ναούσ­σης, ότι δέον καλέ­ση όλους τους γονείς των απα­χθέ­ντων τέκνων και να υπο­βά­λουν αιτή­σεις προς την Γενι­κήν ταύ­την Διοί­κη­σιν περί επα­να­πα­τρι­σμού των τέκνων των, ανα­γρά­φο­ντες και την  ενε­στώ­σαν τού­των δια­μο­νήν εφ’ όσον γνω­ρί­ζουν ταύ­την εξ επι­στο­λής ή άλλων εμμέ­σων πληροφοριών»