Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πίσω από τις αντικομμουνιστικές κραυγές του Αδ. Γεωργιάδη

Γρά­φει ο Οικο­δό­μος //

Ο Άδω­νις Γεωρ­γιά­δης δια­λα­λεί τους ευσε­βείς πόθους του για εξε­λί­ξεις στη χώρα μας σαν αυτές που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται σε μια σει­ρά από χώρες της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης και αλλού, στις οποί­ες οι κυβερ­νή­σεις απα­γο­ρεύ­ουν τα  Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και τα σύμ­βο­λά τους, στέλ­νουν σε δίκη  κομ­μου­νι­στές και διώ­κουν την κομ­μου­νι­στι­κή ιδεολογία.

Οι κυνι­κές αντι­κομ­μου­νι­στι­κές δηλώ­σεις του αντι­προ­έ­δρου της Νέας Δημο­κρα­τί­ας («…σε οποιο­δή­πο­τε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομ­μου­νι­στής σε βάζουν φυλα­κή. Στην Ελλά­δα γίνε­ται το αντί­θε­το»)  φανε­ρώ­νουν σε όσους πλα­νώ­νται ή εφη­συ­χά­ζουν τις ορέ­ξεις και τις επι­διώ­ξεις της τάξης των καπι­τα­λι­στών και του πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού της, που ποτέ δεν έπα­ψαν να ισχύ­ουν, και στη χώρα μας· αν δεν εφαρ­μό­στη­καν, όπως σε άλλες χώρες, αυτό οφεί­λε­ται στην δια­χρο­νι­κά ισχυ­ρή παρου­σία ενός ζωντα­νού εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος που παρά τα πισω­γυ­ρί­σμα­τα από χαμέ­νες μάχες και τις όποιες απώ­λειες από πισώ­πλα­τα μαχαι­ρώ­μα­τα, ένα σημα­ντι­κό κομ­μά­τι του παρα­μέ­νει σήμε­ρα μαχη­τι­κά  στην πρώ­τη γραμ­μή, με πρω­το­πό­ρα δύνα­μη στην καθο­δή­γη­σή του το ΚΚΕ, Κόμ­μα παντός και­ρού με βαθιές ρίζες στο λαό.

Προ­κα­λεί ανα­τρι­χί­λα η σκέ­ψη τι θα είχε συμ­βεί και στη χώρα μας αν οι κομ­μου­νι­στές είχαν παρα­συρ­θεί από το «ρεύ­μα» του συμ­βι­βα­σμού με τον οπορ­του­νι­σμό και τις άλλες δυνά­μεις της ταξι­κής συν­θη­κο­λό­γη­σης και είχαν προ­δώ­σει την ελπίδα.

Σήμε­ρα που οι προσ­δο­κί­ες εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων για καλύ­τε­ρες  μέρες έγι­ναν εφιάλ­τες από την «κυβέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς» και ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο ανοί­γει η όρε­ξη της τάξης των εκμε­ταλ­λευ­τών για περισ­σό­τε­ρο εργα­τι­κό κρέ­ας στις μηχα­νές των κερ­δών τους, γίνε­ται ξεκά­θα­ρο σε όλο και περισ­σό­τε­ρους ότι η ενί­σχυ­ση του ΚΚΕ και το χτί­σι­μο μιας ισχυ­ρής λαϊ­κής συμ­μα­χί­ας μπο­ρούν «σαν ατσά­λι­νο τεί­χος» να σπά­σουν τα κύμα­τα της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης και να βάλουν τις βάσεις για αντε­πί­θε­ση και ανα­τρο­πή του συστή­μα­τος της εκμετάλλευσης.

Πίσω από τις αντι­κομ­μου­νι­στι­κές κραυ­γές του αντι­προ­έ­δρου της Νέας Δημο­κρα­τί­ας στοι­χειώ­νουν οι εφιάλ­τες της τάξης του απέ­να­ντι στην  υπε­ρο­χή των ιδε­ών του σοσια­λι­σμού-κομ­μου­νι­σμού, και της απα­ρά­γρα­πτης προ­σφο­ράς τους στον άνθρω­πο στις χώρες όπου οικο­δο­μή­θη­κε ο σοσια­λι­σμός. Ο σοσια­λι­σμός που γνώ­ρι­σε η ανθρω­πό­τη­τα κατά τον 20ο αιώ­να,  παρά τις αδυ­να­μί­ες του και τα λάθη που έγι­ναν, απέ­δει­ξε την υπε­ρο­χή του απέ­να­ντι στον καπιταλισμό.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο