Πολιτική αθλιότητα

Ο κύβος ερρί­φθη. Η “Δεύ­τε­ρη Φορά Αρι­στε­ρά”, αυτή που κατήγ­γελ­λε από τα έδρα­να της αντι­πο­λί­τευ­σης τα κατε­πεί­γο­ντα αντι­λαϊ­κά νομο­σχέ­δια, φέρ­νει σαν κλέ­φτης, με φαστ-τρακ δια­δι­κα­σί­ες για ψήφι­ση, φορο­λο­γι­κό και ασφα­λι­στι­κό. Αυτοί που θα έσκι­ζαν τα μνη­μό­νια και θα τα καταρ­γού­σαν με ένα νόμο και ένα άρθρο, τρί­τω­σαν το… καλό μες στο Δεκα­πε­νταύ­γου­στο, κι ετοι­μά­ζουν το 4ο μνη­μό­νιο με τα προ­λη­πτι­κά μέτρα. Αυτοί που ενα­ντιώ­νο­νταν φρα­στι­κά στον νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο κοι­νω­νι­κό δαρ­βι­νι­σμό (αλλά ποτέ στο σύστη­μα που τον γεν­νά), δρο­μο­λο­γούν την κατε­δά­φι­ση της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, ανή­με­ρα της επε­τεί­ου της ψήφι­σης του πρώ­του μνη­μο­νί­ου (έτσι, για τη σημειο­λο­γία του πράγ­μα­τος). Αυτοί που κόμπα­ζαν πως είναι κάθε λέξη της δημο­κρα­τί­ας και του Συντάγ­μα­τος, απο­δει­κνύ­ουν πως το μόνο που δια­σφα­λί­ζουν είναι τα θεμέ­λια της αστι­κής εξου­σί­ας και η απρό­σκο­πτη κερ­δο­φο­ρία των καπι­τα­λι­στών, εις βάρος του εργα­ζό­με­νου λαού.

Ο κύβος ερρί­φθη. Η ιστο­ρία έχει την τάση να επα­να­λαμ­βά­νε­ται ως φάρ­σα ή σαν τρα­γω­δία, όπως έλε­γε ο Μαρξ, που γεν­νή­θη­κε σαν σήμε­ρα, πριν από δια­κό­σια περί­που χρό­νια και δύσκο­λα θα μπο­ρού­σε να φαντα­στεί ότι μια αρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση (με τον Κατρού­γκα­λο να δηλώ­νει κομ­μου­νι­στής κι απο­στά­της της τάξης του!) θα γύρι­ζε στον 19ο αιώ­να, το δικό του αιώ­να δηλα­δή, τα δικαιώ­μα­τα και τις κατα­κτή­σεις της εργα­τι­κής τάξης.

Η αντι­μνη­μο­νια­κή φού­σκα απο­δεί­χτη­κε μια κακό­γου­στη μνη­μο­νια­κή φάρ­σα. Αλλά η πραγ­μα­τι­κή τρα­γω­δία για το λαό, θα είναι αν εξα­κο­λου­θή­σει να συναι­νεί στην πολι­τι­κή αθλιό­τη­τα και σε αυτό το αντι­λαϊ­κό σφα­γείο, και εάν δεν ξεση­κω­θεί για να πάρει τις τύχες στα χέρια του.

Ατέ­χνως

Υγ: Το Ατέ­χνως συμ­με­τέ­χει με το δικό του τρό­πο στη 48ωρη γενι­κή απερ­γία και το επό­με­νο διή­με­ρο θα ανε­βά­ζει μόνο απερ­για­κά κεί­με­να με αντί­στοι­χη θεματολογία.