Πολλά επαναστατημένα όνειρα ψηλά σαν χαρταετοί

Τ’ ακού­τε τι παράγ­γει­λε η Καθα­ρή Δευτέρα;
Πεθαίν΄ ο Κρέ­ος, πέθα­νε, ψυχο­μα­χά­ει ο Τύρος
σηκώ­νει ο Πρά­σος την ουρά κι ο Κρέμ­μυ­δος τα γένεια
Μπα­λώ­στε τα σακού­λια σας, τρο­χί­στε τα λεπίδια
και στον τρα­νό τον πλά­τα­νο, να μάσου­με στεκούλια.
(δημο­τι­κός σατυ­ρι­κός θρήνος)

(Ο πίνα­κας είναι του Σπύ­ρου Βασι­λεί­ου, Το Τρα­πέ­ζι της Καθα­ρής Δευ­τέ­ρας, 1950)

Καλά κού­λου­μα
Αμό­λα καλού­μπα στη ζωή, στο όνει­ρο, στον έρω­τα. Αμό­λα καλού­μπα σε ό,τι κάνει τον άνθρω­πο ανθρω­πι­νό­τε­ρο. Αμό­λα καλού­μπα σε ό,τι σε κάνει να πετάς από χαρά…

(Ο τίτλος είναι παρά­φρα­ση του στί­χου «κι ένας χαρ­τα­ε­τός ψηλά σαν επα­να­στα­τη­μέ­νο όνει­ρο» από το ποί­η­μα του Μίλ­του Σαχτού­ρη «Μια μέρα»)

Επι­μέ­λεια: Ηρα­κλής Κακαβάνης