Σκίστι’τς, πελέκα’τς

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Κι ενώ η Ενω­μέ­νη Ευρώ­πη αρχί­ζει να σκί­ζε­ται σαν τις φανέ­λες της Ελβε­τί­ας (που είναι ούτως ή άλλως εκτός ΕΕ, αλλά “παρα­δό­ξως” δεν έχει κατα­στρα­φεί), για να ξεπρο­βάλ­λει από κάτω ο καλ­πά­ζων νεο­φα­σι­σμός σε συσκευα­σία χούλιγκαν…
…η μπά­λα συνε­χί­ζει να κυλά­ει αμεί­λι­κτα, σαν τη ζωή, χωρίς να κοι­τά­ζει τη δική μας μελαγ­χο­λία, την ψήφο μας στα διά­φο­ρα δημο­ψη­φί­σμα­τα, και τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα, που μπαί­νουν κάτω από το πρά­σι­νο χαλί του γηπέδου.

Το θέα­μα παρα­μέ­νει κάκι­στο, κλο­τσο­σκού­φι και σκο­πι­μό­τη­τα, που το βαρέ­θη­κε ως και η ίδια η μπά­λα, και έσκα­σε από το κακό της, σε ένδει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας για την κακο­ποί­η­σή της.
Στον ίδιο αγώ­να οι φανέ­λες των (ας πού­με) Ελβε­τών σκί­ζο­νταν σαν χαρ­το­πε­τσέ­τες κι ο (ας πού­με) Ελβε­τός Σακί­ρι ευχή­θη­κε χαρι­το­λο­γώ­ντας η εται­ρία που τις έφτια­ξε (PUMA) να μην κατα­σκευά­ζει και προφυλακτικά.

Οι ομά­δες του νησιού (που απλώ­θη­κε ιμπε­ρια­λι­στι­κά και στη γει­το­νι­κή Ιρλαν­δία) ψήφι­σαν Bremain στο EURO και πέρα­σαν όλες στην επό­με­νη φάση, ακό­μα κι οι πρω­τά­ρες Ουα­λία και Β. Ιρλαν­δία. Μέχρι τώρα έμπαι­νε το ερώ­τη­μα πώς θα επη­ρε­ά­σει το EURO το απο­τέ­λε­σμα του δημο­ψη­φί­σμα­τος. Από σήμε­ρα κάποιοι ανα­ρω­τιού­νται αν το Brexit θα επη­ρε­ά­σει την πορεία των βρε­τα­νι­κών ομά­δων (που κατε­βαί­νουν ξεχω­ρι­στά κι όχι ως μία ενιαία Εθνι­κή). Για τη ζωή του απλού κόσμου, είτε δεν ενδια­φέ­ρο­νται, είτε απλώς δεν αμφι­βάλ­λουν (ότι δε θα αλλά­ξει προς το καλύτερο).

Μαζί τους έμει­ναν κι οι άλλες νησιώ­τι­κες δυνά­μεις. Οι φιλό­τι­μοι Ισλαν­δοί (με τον εκφω­νη­τή του να πιά­νει ντε­σι­μπέλ όπε­ρας) και οι Ιρλαν­δοί, που είναι η εξαί­ρε­ση στο ναζι­στι­κό κανό­να των κερ­κί­δων και βάζουν το αλα­το­πί­πε­ρο σε μια άνο­στη διορ­γά­νω­ση. Τρα­γου­δούν καντά­δες στις Γαλ­λί­δες, νανου­ρί­σμα­τα σε ένα βρέ­φος που ξύπνη­σαν με τις φωνές τους και συν­θή­μα­τα στη γαλ­λι­κή αστυ­νο­μία. Όπως θα έλε­γε κι ο Οβε­λίξ, είναι τρε­λοί αυτοί οι Ιρλανδοί…

Αλλά το σου­ξέ του φετι­νού EURO είναι των Βορειοιρ­λαν­δών, μια δια­σκευή ενός hit των 90’ς για έναν παί­κτη που δεν έχει αγω­νι­στεί ούτε δευ­τε­ρό­λε­πτο αλλά είναι ο αγα­πη­μέ­νος όλων ‑κι ας μην κάνει τα μαγι­κά του Ινιέ­στα ή άλλων μεγά­λων αστέρων.

Will Grieg’s on fire…

Όσο για το μυστή­ριο σύστη­μα διε­ξα­γω­γής, έφε­ρε τελι­κά όλα τα θεω­ρη­τι­κά φαβο­ρί από τη μία πλευ­ρά του ταμπλό, να σφα­χτούν μετα­ξύ τους για μια θέση στον τελι­κό, και μπο­ρεί να δώσει ξαφ­νι­κά άγρια ομορ­φιά σε μια νερό­βρα­στη (μέχρι στιγ­μής) διορ­γά­νω­ση. Τη Δευ­τέ­ρα παί­ζουν Ισπα­νία-Ιτα­λία (που ήταν το ζευ­γά­ρι του τελι­κού στο τελευ­ταίο EURO), ενώ στο βάθος περι­μέ­νουν πιθα­νό­τα­τα η πρω­τα­θλή­τρια κόσμου Γερ­μα­νία, κι ο νικη­τής του προη­μι­τε­λι­κού Γαλ­λία-Αγγλία.  Από την άλλη, υπάρ­χει χώρος και δικαί­ω­μα στο όνει­ρο, για μια υπο­ψή­φια Στα­χτο­πού­τα και ομά­δες που δεν έχουν βρε­θεί ποτέ άλλο­τε τόσο ψηλά.