Γράφει ο 2310net //
Κάθε φορά που κάτι καινούριο, ριζοσπαστικά αντιλαϊκό πρόκειται να έρθει ως νέο μέτρο, η διαδικασία είναι η εξής: το πετάει ένας λαγός, το πιάνουν οι πολιτικοί εκφραστές της τάδε ή της δείνα θέσης, «ρίχνουν το τουίτερ» τα έμμισθα και μη τρόλς, το διαψεύδουν οι κυβερνώντες, το ξαναδιαψεύδουν, αρχίζουν να επιχειρηματολογούν για αυτό και μετά το διαπραγματεύονται μέχρι να το ψηφίσουν.
Κάπως έτσι δεν γίνεται κάθε φορά με το νέο μνημόνιο ή με τα νέα μέτρα; Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να γνωρίζουμε ποια μέτρα θα παρθούν το επόμενο διάστημα μετρώντας τις αμέτρητες κυβερνητικές δηλώσεις για το ποιά μέτρα δεν θα παρθούν. Ό,τι διαψεύδεται τελικά εφαρμόζεται.
Κάπως έτσι δεν πάρθηκαν ποτέ νέα μέτρα, δεν ήρθε ποτέ νέο μνημόνιο, δεν μειώθηκαν οι συντάξεις, δεν αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης, καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ, δεν αυξήθηκαν τα κόμιστρα στα εισιτήρια, δεν αυξήθηκε ο ΦΠΑ και δεν έγιναν δεκάδες άλα από αυτά που δεν έγιναν τα τελευταία χρόνια.
Το ίδιο μάλλον ισχύει και για τη στράτευση στα 18. Το πέταξε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένος, το πήρε ο (μ‑λ) Υπουργός Έθνικής Άμυνας Α. Γεωργιάδης και τώρα το κουβάρι ξετυλίγεται. Αφού διαψεύσθηκε είναι πια βέβαιο ότι το θέμα έχει μπει στην ατζέντα και όπου να ‘ναι θα αρχίσει να συζητιέται σοβαρά, ώσπου τελικά αποτελέσει και αυτό άλλο ένα από τα δύσκολα εκείνα μέτρα που ονειρεύεται η Δεξιά και τελικά περνάνε από αυτό το κάποιο είδος «Αριστεράς».
Θυμάμαι ένα πολύ εύστοχο σύνθημα αναρχικών (ελπίζω όχι από εκείνους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα) που έλεγε «Σύνταξη στα 18-Στράτευση στα 100». Πάμε κάπου στο ανάποδο. Εντάξει, δεν θα παίρνει κανείς σύνταξη στα 100, αλλά μάλλον δεν αργεί η στιγμή που θα πάμε σε σύνταξη στα 100 ευρώ.
Και όλα αυτά ενώ οι αυθεντικοί νεοφιλελεύθεροι έχουν ξεμείνει από αιτήματα. Τίποτα δεν έχει μείνει να ζητήσουν από την κυβέρνηση που να μην έχει γίνει. Κανένα τους όνειρο δεν έχει μείνει ανεκπλήρωτο. Ούτε ο Άγιος Βασίλης δεν ικανοποιεί τόσες επιθυμίες. Έτσι, αφού δεν έχουν τι να ζητήσουν, αναζητούν τρόπο να δείξουν ότι είναι ακόμα εδώ. Ο Σταύρος πετάει καμιά εξυπνάδα επιπέδου Σεφερλή. Ο Κυριάκος πάει στο Άγιο Όρος να ζητήσει κάνα θαύμα. Και ο αγαπημένος μας Τζήμερος δίνει πάλι ένα σόου.
Αλλά η πιθανότητα στράτευσης στα 18 είναι σημαντική για ένα λόγο. Τα παιδιά θα πηγαίνουν πια να σπουδάσουν αφού έχουν ωριμάσει μέσα από τη θητεία τους. Θα είναι πια σοβαροί άνθρωποι και όχι παιδάκια. Γιατί είναι γνωστό ότι πολλοί από τους φοιτητές τείνουν να γίνουν κωλόπαιδα. Και να μη μιλήσω για τη μάστιγα των αιώνιων φοιτητών, που αντί να πάρουν ένα πτυχίο κάθονται και μαλώνουν, ολόκληροι μαντράχαλοι, για μια αφίσα.
