ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
Μέσα στις πόλεις μας, υπάρχει ένα τείχος·
κάποιους αιώνες, ένα τείχος ανυπέρβλητο.
Πίσω απ΄ αυτό, είναι κρυμμένες
οι λαϊκές οι συνοικίες
οι αναλφάβητοι, οι φτωχοί κι οι πεινασμένοι·
τα παραπήγματα, οι σκηνές,
η εξαθλίωση κι ο πόνος.
Σπίτια- χαρτόκουτα, ξυπόλυτα παιδιά
η σκόνη και η ξηρασία
και των αστέγων τα γεφύρια·
το Σάο Πάολο, το Τσαντ, η Υεμένη
και τα χωριά του κάτω Έβρου·
οι άδικοι χειμώνες και των λαών η κακοποίηση·
η τρέλα των ανέργων·
και των λαών, το πύρινο όνειρό τους.
Μέσα στον κόσμο μας, υπάρχει ένα τείχος,
τείχος αόρατο, ψηλό·
και ανυπέρβλητο;
Μάρτιος 2010
Βασίλης Κανιάρης
ΟΙ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ
ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Έξω απ΄ τη μάντρα τη μεγάλη
οι αλεπούδες τριγυρνούν·
σπάζουν τα νύχια τους και κλαίνε
που δεν μπορούν να ανεβούν,
σπάζουν τα νύχια τους και κλαίνε
που δεν μπορούν να ανεβούν.
……………..
Έξω απ΄ τη μάντρα τη μεγάλη
είναι χιονιάς κι όλοι πεινούν
και δυο γριούλες αλεπούδες
λίγο πιο πέρα τραγουδούν:
-«Εμείς ελεύθερες γυρνάμε
μέσα στους κάμπους, στα βουνά
και τ΄ άλλα ζώα τα καημένα
τα ΄χουνε κλείσει στα κλουβιά·
ανοίξτε κότες το κοτέτσι
ανοίξτε κότες το κλουβί
λεύτερες να ΄σαστε και όχι
μία ζωή στη φυλακή»
Μέσ΄ στο ζεστό τους το κοτέτσι
ακούν οι κότες τις φωνές·
να τρέξουν θέλουν τα παιδιά τους
στους δρόμους, στις ακρογιαλιές
κι οι αλεπούδες τραγουδάνε
όλες μαζί, χίλιες φορές:
«Ανοίξτε κότες το κοτέτσι
ανοίξτε κότες το κλουβί
λεύτερες να ΄σαστε και όχι
μια ζωή στη φυλακή…»
Νοέμβριος 2007
Βασίλης Κανιάρης