Κατρούγκαλος στα σωματεία: τι έχουμε να πούμε;

Σχο­λιά­ζει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Το παι­χνί­δι του καλού και του κακού μπά­τσου συνε­χί­ζουν να παί­ζουν με συνέ­πεια τα στε­λέ­χη της συγκυ­βέρν­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Βγά­ζουν προς τα έξω ότι προ­ω­θούν το δια­χω­ρι­σμός Εκκλη­σί­ας-Κρά­τους και ότι “χτυ­πά­νε” το κατε­στη­μέ­νο, αλλά στο παρα­σκή­νιο προ­σκυ­νούν (και κυριο­λε­κτι­κά στην περί­πτω­ση του Καμ­μέ­νου) το φοντα­με­λι­σμό και το σκο­τα­δι­σμό της Εκκλησίας.

Χτυ­πά­νε (στην κυριο­λε­ξία, χωρίς εισα­γω­γι­κά) τους συντα­ξιού­χους με τα ΜΑΤ, αλλά πλα­σά­ρουν την εικό­να της ευαί­σθη­της, δημο­κρα­τι­κής κυβέρ­νη­σης, που θα απα­γο­ρέ­ψει τη χρή­ση χημι­κών ενα­ντί­ον δια­δη­λω­τών (όπως θα καταρ­γού­σε και τα ΜΑΤ).

Τελευ­ταίο κρού­σμα υπο­κρι­σί­ας ο… ταξι­κός απο­στά­της και “κομ­μου­νι­στής”, Γιώρ­γος Κατρού­γκα­λος. Που έλε­γε πως βρί­σκει δίκαια τα αιτή­μα­τα των απερ­γών που δια­δη­λώ­νουν και θέλει το κίνη­μα στους δρό­μους. Αλλά στη σημε­ρι­νή κινη­το­ποί­η­ση των ταξι­κών σωμα­τεί­ων του ΠΑΜΕ στο Υπουρ­γείο Εργα­σί­ας, για τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, αρνή­θη­κε να δει και να συζη­τή­σει με αντι­προ­σω­πεία τους, με το εξής αφο­πλι­στι­κό επιχείρημα:

-Τι έχου­με να πού­με; Έτσι κι αλλιώς, όταν κατε­βεί­τε κάτω θα με καταγγείλετε…

Είπε (άθε­λά του ίσως) και μια αλή­θεια ωστό­σο ο υπουργός.

Η κυβέρ­νη­ση έχει πάρει τις απο­φά­σεις της και έχει δια­λέ­ξει στρα­τό­πε­δο. Η εργα­τι­κή τάξη δεν έχει τίπο­τα να συζη­τή­σει με τους κυβερ­νώ­ντες και τίπο­τα να περι­μέ­νει από ένα στη­μέ­νο διά­λο­γο μαζί τους. Η μόνη διέ­ξο­δος είναι να οργα­νώ­σει την αντί­στα­σή της και να συγκρου­στεί με την πολι­τι­κή τους, που ετοι­μά­ζε­ται να κατε­δα­φί­σει τις εργα­σια­κές σχέσεις.

Για­τί… αν δεν τους στα­μα­τή­σου­με, δε θα στα­μα­τή­σουν. Κι ο αγώ­νας είναι το μόνο μέσο που μπο­ρεί να φέρει αποτέλεσμα.