Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

“To όνειρο της Ένωσης” (ντοκιμαντέρ, 2014)

Επι­μέ­λεια: Bαγ­γέ­λης Γονα­τάς //

Στο ημί­ω­ρο ντο­κι­μα­ντέρ (2014)  της κου­βα­νι­κής τηλε­ό­ρα­σης (η προ­σθή­κη του μου­σι­κού θέμα­τος στην αρχή του βίντεο όπως και ο υπο­τι­τλι­σμός έγι­νε από εμάς) παρου­σιά­ζε­ται η προ­σπά­θεια, η πολι­τι­κή αρχών της Κού­βας, για την ενο­ποί­η­ση της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής  από τα πρώ­τα ακό­μα χρό­νια της Επα­νά­στα­σης. Από την επο­χή που η  Κού­βα απο­βλή­θη­κε από τον Οργα­νι­σμό Αμε­ρι­κα­νι­κών Κρα­τών (ΟΕΑ) και διέ­κο­ψαν τις διπλω­μα­τι­κές σχέ­σεις μαζί της σχε­δόν όλα τα κρά­τη της ηπείρου.

Παρου­σιά­ζο­νται επί­σης ανα­λυ­τι­κά οι κατα­κτή­σεις της τελευ­ταί­ας εικο­σα­ε­τί­ας σε αυτόν τον τομέα και εμφα­νί­ζο­νται  ο Φιντέλ, ο Τσά­βες, ο Έβο Μορά­λες, ο Ντα­νιέλ Ορτέ­γκα, ο Ραφα­έλ Κορέα και άλλοι αρχη­γοί κρα­τών της περιο­χής. Η περί­ο­δος αυτή ξεκι­νά το 1994, όταν ο Ούγκο Τσά­βες  στο Πανε­πι­στή­μιο της Αβά­νας, παρου­σία του Φιντέλ Κάστρο, θέτει το ζήτη­μα της ενο­ποί­η­σης των χωρών της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και φτά­νει (στο τέλος του ντο­κι­μα­ντέρ) στο 2014, στη Σύνο­δο Κορυ­φής της CELAC στην Αβά­να υπό την προ­ε­δρία της Κούβας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο