Το Πολυτεχνείο δεν είναι πια επίκαιρο

Γρά­φει ο 2310net //

Τέτοιες μέρες συνή­θως σκά­νε από παντού ανα­κοι­νώ­σεις, άρθρα, προ­κη­ρύ­ξεις που ξεκι­νά­νε με την κλι­σέ φρά­ση: «Φέτος το Πολυ­τε­χνείο είναι πιο επί­και­ρο από ποτέ».

Ε, λοι­πόν όχι. Τότε οι τοί­χοι της κεντρι­κής εισό­δου του Πολυ­τε­χνεί­ου έγρα­φαν «έξω αι ΗΠΑ», τώρα είδα­τε με πόση αρι­στε­ρή αγά­πη και ελλη­νι­κή φιλο­ξε­νία τις υπο­δε­χό­μα­στε. Τότε οι ΗΠΑ εμπλέ­κο­νταν στην ελλη­νι­κή πολι­τι­κή ζωή στη­ρί­ζο­ντας την Χού­ντα, τώρα γίνε­ται ακρι­βώς το αντί­θε­το: εμείς έχου­με λόγο (;) για την εκλο­γή Τραμπ. Τοπο­θε­τού­νται κόμ­μα­τα, κανά­λια, δημο­σιο­λό­γοι για το τι θα πρέ­πει να ψηφί­σει ο αμε­ρι­κα­νι­κός λαός. Γύρι­σε ο τρο­χός της ιστορίας.

Τότε οι τοί­χοι έγρα­φαν «έξω το ΝΑΤΟ». Τώρα το ΝΑΤΟ είναι απα­ραί­τη­το για να μας φυλά­ξει από τους κακούς πρό­σφυ­γες που έρχο­νται να μας πάρουν τη δου­λειά, τις γυναί­κες, την θρη­σκεία. Έρχο­νται να κολ­λή­σουν αρρώ­στιες στα παι­διά μας. Τότε το ΝΑΤΟ ήταν κακό. Τώρα κρυ­φο­χαι­ρό­μα­στε όταν βομ­βαρ­δί­ζει όποιον «αι ΗΠΑ» χαρα­κτη­ρί­ζουν τρο­μο­κρά­τη.  Με αρι­στε­ρή, προ­ο­δευ­τι­κή, ανθρω­πι­στι­κή και πάνω από όλα ευρω­παϊ­κή προ­σή­λω­ση στις οικου­με­νι­κές αξί­ες του δυτι­κού κόσμου πάντα.

Αλλά εντά­ξει, αυτά τα συν­θή­μα­τα στις πύλες του Πολυ­τε­χνεί­ου έπα­ψαν να είναι πια­σά­ρι­κα πριν ακό­μα αρχί­σει η νεο­λαία ΠΑΣΟΚ να τα σβή­νει με photoshop. Τα άλλα όμως, Ψωμί-Παι­δεία- Ελευ­θε­ρία επι­μέ­νουν ότι είναι δια­χρο­νι­κά ακό­μα κι εκεί­νοι που συνα­γε­λά­ζο­νται πολι­τι­κά ή κομ­μα­τι­κά στους ίδιους χώρους με τους οπα­δούς της Χού­ντας, εκεί­νους με τα αυτο­σχέ­δια τσεκουράκια.

Όμως είπα­με. Ακό­μα κι αυτά δεν είναι επί­και­ρα. Τότε μπο­ρεί να μην υπήρ­χε ψωμί. Τώρα υπάρ­χουν αρκε­τά γεμι­στά και μαρ­με­λά­δες για όλους. Τα παι­διά μας δεν λιπο­θυ­μά­νε πλέ­ον στα σχο­λεία. Οι αγο­ρές θα μας κάνουν τη χάρη να μας ξανα­δα­νεί­σουν κάποια στιγ­μή εντός του 21^ου αιώ­να, οπό­τε το πρό­βλη­μα λύθηκε.

Η Παι­δεία; Τότε στο σχο­λείο πήγαι­ναν λίγοι. Στο πανε­πι­στή­μιο ακό­μα λιγό­τε­ροι. Τώρα υπε­ρυ­πουρ­γός Παι­δεί­ας, αρμό­διος για το σχο­λι­κό πρό­γραμ­μα είναι ο ίδιος ο Αρχιε­πί­σκο­πος, όχι ο κάθε παπάς ή διο­ρι­σμέ­νος από τη χού­ντα δάσκα­λος. Το λες και εξέλιξη.

Όσο για την ελευ­θε­ρία, αυτή υπάρ­χει τόσο άφθο­νη στις μέρες μας ώστε να μπο­ρεί να κυκλο­φο­ρεί ελεύ­θε­ρος ακό­μα και ο Ρου­πα­κιάς μαζί με τους υπό­λοι­πους μαχαι­ρο­βγάλ­τες οπα­δούς της Χούντας.

Όσο για την απο­κα­τά­στα­ση της Δημο­κρα­τί­ας, εδώ κι αν έχει γίνει πρό­ο­δος. Έχου­με πήξει στις εκλο­γές και στα δημο­ψη­φί­σμα­τα, ακό­μα κι αν αυτά δεν σημαί­νουν τίπο­τα. Φτά­σα­με να παρά­γου­με περισ­σό­τε­ρη δημο­κρα­τία από όση μπο­ρού­με να καταναλώσουμε.

Τέτοιες ώρες πραγ­μα­τι­κά ανα­ρω­τιέ­μαι για­τι θα πάνε να δια­δη­λώ­σουν αυτές οι δεκά­δες χιλιά­δες γρα­φι­κοί. Για­τί άρα­γε πηγαί­νουν στην πρε­σβεία του φίλου μας του Μπά­ρακ. Για­τί λέμε φονιά­δες των λαών τους Αμε­ρι­κά­νους ενώ όλοι γνω­ρί­ζου­με ότι δεν έχουν εμπλα­κεί σε πόλε­μο τις τελευ­ταί­ες 2 ώρες. Ποιος είναι αυτός ο Λαμπρά­κης και ο Μπε­λο­γιάν­νης; Για­τί τους σκο­τώ­σα­νε οι Αμε­ρι­κα­νοί; Κάτι κακό θα είχαν κάνει. Για­τί δεν καθό­μα­στε να απο­λαύ­σου­με την εθνι­κή υπε­ρη­φά­νεια, την λαïκή κυριαρ­χία, τον άνε­μο αξιο­πρέ­πειας που φυσάει;

Αυτά σκέ­φτο­μαι όταν ανα­ρω­τιέ­μαι πως γίνε­ται ως ένας από τους λίγους λαούς που ατα­λά­ντευ­τα ήταν αντί­θε­τος με την αμε­ρι­κα­νι­κή πολι­τι­κή, να έζη­σε τις φιλί­ες της Δεξιάς με τις ΗΠΑ, να άντε­ξε τις ευχα­ρι­στί­ες του ΠΑΣΟΚ και να υπέ­κυ­ψε στη γοη­τεία της επί «αρι­στε­ράς».

Θα είναι μάλ­λον κι αυτό μέσα σε όλα αυτά που λένε ότι κάνει καλύ­τε­ρα ένα είδος αρι­στε­ράς από την δεξιά.