Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μιχάλης Κατσαρός, Ο Δούλος

Ο Δού­λος που δραπέτευσε

έλε­γε προ­σευ­χές στους φιλή­συ­χους πολίτες

γονα­τί­ζο­ντας σε λιγδω­μέ­να προσκέφαλα.

Εγώ δεν ήλπι­ζα πως μπο­ρεί να σωθεί.

Οι χωρο­φύ­λα­κες έχουν γερή όραση -

δε δια­λύ­ο­νται με αυτα­πά­τες και ψυχοσάββατα.

Τώρα αυτὸς που επέ­με­νε να ρωτάει

φαί­νε­ται θάταν απο­φα­σι­σμέ­νος για θάνατο

ή θάταν κατά­σκο­πος που δε φοβάται.

Εγὼ πάντως

εξα­κο­λου­θώ να βλέ­πω τον επερχόμενο

μεσαί­ω­να

με φάλαγ­γες πιστών

με αργυ­ρά δισκο­πό­τη­ρα αφρί­ζο­ντα αίμα

με σημαιο­στο­λι­σμούς και παρελάσεις

με ραβδού­χους καλο­θρεμ­μέ­νους καλόγερους

εικό­νες απὸ παλιές εκστρατείες

και τυφε­κι­σμούς

ήρω­ες με αυστη­ρά βλέμματα

Αμὲς δε γ᾿ εσόμεθα

πλη­ρω­μέ­νη εκπαίδευση

θεός αγέ­ρας τα στοι­χεία της φύσεως

κλει­δω­μέ­να στην επο­χή σε χάλ­κι­να θησαυροφυλάκια.

Αν άξαφ­να σας γεν­νη­θεί το ερώτημα

πως τα κατά­φε­ρε αυτὸς ο θνητός

μέσα σ᾿ αυτὸ το βαρύ­γδου­πο δια­πα­σών των ύμνων

να δρα­πε­τεύ­σει με αλη­θι­νό λαμπε­ρόν ήλιο

με αλη­θι­νὲς εξαρ­τή­σεις του βίου -

αν δε μπο­ρεί­τε να καταλάβετε

τι τον οδή­γη­σε σ᾿ αυτὸ το τελευ­ταίο διάβημα

που βρή­κε την έξο­δο αφού γύρω ήταν μπετόν

αφού γύρω τρα­γου­δού­σε η φοιτήτρια

ένα τρα­γού­δι ιστο­ρι­κό παλιών ηρώων

τότε

δε θα ῾χετε δει κάτι κρυ­φές μικρές πόρτες

όμως ολο­φά­νε­ρες στα μάτια των ειδικών

δεν θάχε­τε δει το ραγι­σμέ­νο τοίχο

όπου βλα­σταί­νουν κάτι φυτά

πάνω σ᾿ ασβέ­στη κίτρι­νο απ᾿ την πολυκαιρία.

Το ζήτη­μα πια έχει τεθεί:

Η θα εξα­κο­λου­θού­με να γονατίζουμε

όπως αυτός ο δραπέτης

ή θα σηκώ­σου­με άλλον πύρ­γο ατίθασο

απέ­να­ντί τους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο