Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο μύθος της Nina Simone

Γρά­φει ο \\ Κων­στα­ντί­νος Δέδες

Ήταν δια­φο­ρε­τι­κή. Της άρε­σε η κλα­σι­κή μου­σι­κή, ο Μπαχ και υπο­στή­ρι­ζε πως τα πραγ­μα­τι­κά κορί­τσια μιλά­νε για τον Μαρξ, το Λένιν και την επα­νά­στα­ση. H Eunice Waymon ή πιο απλά Nina Simone, ήταν μια γυναί­κα σκλη­ρή, ανή­συ­χη, έντο­να πολι­τι­κο­ποι­η­μέ­νη και σίγου­ρα ένα μεγά­λο κεφά­λαιο στην ιστο­ρία της παγκό­σμιας μου­σι­κής. Η ταμπέ­λα της τζαζ δεν την κάλυ­πτε και ποτέ της δεν την απο­δέ­χτη­κε. Και για­τί να το κάνει άλλω­στε αφού μπο­ρού­σε πολύ εύκο­λα να περά­σει από γκό­σπελ ήχους σε μπλουζ, σόουλ και τζαζ με έναν τρό­πο πολυ­διά­στα­το, περί­ερ­γο και μυστηριώδη.

Όπως είχε δηλώ­σει η ίδια, βίω­σε τον ρατσι­σμό από μικρή ηλι­κία όταν απορ­ρί­φθη­κε από το Curtis Institute λόγω… χρώ­μα­τος. Το 1959 με τη δια­σκευή του ”Ι Love(s) you Porgy” έγι­νε γνω­στή στο ευρύ­τε­ρο κοι­νό, ενώ ένα χρό­νο μετά, άρχι­σε να δρα­στη­ριο­ποιεί­ται και να είναι ενερ­γό μέλος στο κίνη­μα για τα Πολι­τι­κά Δικαιώ­μα­τα. Κατά την περί­ο­δο αυτή, ηχο­γρά­φη­σε κομ­μά­τια όπως το ”To Be Young, Gifted and Black και το ”Mississippi Goddam” (για την δολο­φο­νία του αγω­νι­στή Medgar Evers και τον θάνα­το τεσ­σά­ρων μαύ­ρων κορι­τσιών από έκρη­ξη βόμ­βας). Το 1971 συνε­λή­φθη για φορο­δια­φυ­γή και αυτό για­τί δια­μαρ­τυ­ρό­με­νη για τον πόλε­μο στο Βιετ­νάμ είχε αρνη­θεί να κατα­βά­λει φόρους.

simon2

Η προ­σω­πι­κή ζωή της Simone, έμοια­ζε να είναι βγαλ­μέ­νη από ται­νία με πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο σε αυτή, τη δυστυ­χία. Η ίδια, στο ημε­ρο­λό­γιο που δια­τη­ρού­σε, έκα­νε λόγο για υπνω­τι­κά χάπια, ναρ­κω­τι­κά, κατά­θλι­ψη άλλα και ξυλο­δαρ­μούς από τον τότε άντρα της Andrew Stroud. Η φωτιά που είχε βάλει στο σπί­τι της στη Γαλ­λία, η μετα­φο­ρά στο νοσο­κο­μείο με ζουρ­λο­μαν­δύα, ο τραυ­μα­τι­σμός ενός μικρού αγο­ριού από αερο­βό­λο άλλα και οι βόλ­τες που έκα­νε γυμνή σε διά­δρο­μο ξενο­δο­χεί­ου κρα­τώ­ντας ένα μαχαί­ρι, μαρ­τυ­ρού­σαν το ψυχο­λο­γι­κό αδιέ­ξο­δό της.

Ο εκρη­κτι­κός και επα­να­στα­τι­κός της χαρα­κτή­ρας ήταν γνω­στός. Οι κόντρες της με τις δισκο­γρα­φι­κές εται­ρί­ες δεν έλει­παν και σε συναυ­λί­ες της όταν έβλε­πε άτο­μα να μιλά­νε συνε­χώς, τους ζητού­σε να απο­χω­ρή­σουν, ενώ πολ­λές φορές έφευ­γε η ίδια από τη σκη­νή. Σε μια συναυ­λία της στη Νέα Υόρ­κη αρνή­θη­κε να παί­ξει αν πρώ­τα δεν έπαιρ­νε τα χρή­μα­τα τα οποία είχαν συμ­φω­νη­θεί. Ενη­με­ρώ­θη­κε πως τα χρή­μα­τα είναι πάνω στο πιά­νο και αυτή με τη σει­ρά της άρχι­σε να τα μετρά­ει μπρο­στά στο κοι­νό. Το 2001 και ενώ είχε δια­γνω­στεί με καρ­κί­νο του μαστού, σε περιο­δεία της στην Αμε­ρι­κή ή ”United Snakes of America” όπως έλε­γε, καλού­σε τον κόσμο να αφυ­πνι­στεί και μέσα από διά­φο­ρες παραλ­λα­γές των στί­χων στο τρα­γού­δι ” Mississippi Goddam”, εξέ­φρα­σε τη δυσα­ρέ­σκειά της για τον Μπους.

simon3

Τον Απρί­λιο του 2003 στη Γαλ­λία και σε ηλι­κία 70 ετών, έχα­σε την μάχη της με τον καρ­κί­νο. Το δρά­μα, το πάθος, ο πόνος, καθώς και η τρε­μά­με­νη φωνή που υπήρ­χε όταν ερμή­νευε το Ι Put A Spell On You, είναι αρκε­τό για να κατα­λά­βει κανείς το μεγα­λείο της Nina Simone. Μιας γυναί­κας που έζη­σε με τον δικό της τρό­πο, αλλο­πρό­σαλ­λα, επα­να­στα­τι­κά και δίκαια. Μιας γυναί­κας που κάτω από τη μάσκα της σκλη­ρού μου­σι­κού και επαγ­γελ­μα­τία ήταν απλά ένας άνθρω­πος που ζητού­σε ελευ­θε­ρία μακριά από εσω­τε­ρι­κούς δαίμονες.

Nina Simone (Eunice Waymon) 21/2/1933 — 21/3/2003


Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο