Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έκτη Αυγούστου του 1945…

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Δημή­τρης Παπα­θα­να­σί­ου //

Οι ”συμ­μα­χι­κές” ΗΠΑ σε μία πρώ­τη επι­τυ­χη­μέ­νη προ­σπά­θεια επί­δει­ξης ισχύ­ος απέ­να­ντι στο κρά­τος, που κάρ­φω­σε τα λάβα­ρά του στην Καρ­διά του Κτήνους,
τον Μάη του ίδιους έτους, την ΕΣΣΔ, ανα­λαμ­βά­νουν την επι­χεί­ρη­ση ρίψε­ως ατο­μι­κών βομ­βών στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι της Ιαπωνίας.

Η γνω­στή δικαιο­λο­γία αυτής της κίνη­σης, υπήρ­ξε η απο­φυ­γή μεγά­λης στρα­τιω­τι­κής από­βα­σης, που θα συνο­δευό­ταν από ανθρώ­πι­νες απώ­λειες, καθώς η Αυτο­κρα­το­ρία της Ιαπω­νί­ας ως μέλος του Άξο­να δεν είχε πρό­θε­ση να παρα­δο­θεί άνευ όρων, απο­φα­σί­ζο­ντας με αυτόν τον τρό­πο να συνε­χί­σει, έναν ήδη τερ­μα­τι­σμέ­νο πόλεμο.

Το πραγ­μα­τι­κό κίνη­τρο, όμως, δεν ήταν άλλο από την καθιέ­ρω­ση της κυριαρ­χί­ας των ΗΠΑ ως πρω­τα­γω­νι­στι­κού παί­χτη στο παγκό­σμιο παι­χνί­δι εξου­σί­ας και εκμε­τάλ­λευ­σης και την ανά­δει­ξη των «οδό­ντων» της προς στην ΕΣΣΔ, στον επερ­χό­με­νο Ψυχρό Πόλεμο.

70.000 ψυχές στη Χιρο­σί­μα και άλλες 40.000 ψυχές στο Ναγκα­σά­κι, μετα­ξύ των οποί­ων οι περισ­σό­τε­ροι απο­τε­λού­σαν άμα­χο πλη­θυ­σμό, οδη­γού­νται στις 6 Αυγού­στου και στις 9 Αυγού­στου του 1945 αντί­στοι­χα, στο θάνα­το, ενώ μόλις εννέα μήνες αργό­τε­ρα οι συνέ­πειες της πυρη­νι­κής ακτι­νο­βο­λί­ας από τις εκρή­ξεις των βομ­βών, αύξη­σε τον αριθ­μό των νεκρών σε 90.000–160.000 στη Χιρο­σί­μα και 80.000 στο Ναγκασάκι.

Μέχρι το 1950, ο μαύ­ρος κατά­λο­γος των νεκρών από τις ”σωτή­ριες” ενέρ­γειες του κρά­τους, που «υπε­ρα­σπί­ζε­ται τη δημο­κρα­τία και σέβε­ται, δια­χρο­νι­κά, τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα», αγγί­ζει τα 200.000 θύματα.

Φυσι­κοί αυτουρ­γοί των εγκλη­μά­των, ήταν ο σμή­ναρ­χος της Πολ Τίμπετς, ο οποί­ος ως κυβερ­νή­της του αερο­σκά­φους Β‑29 της Αερο­πο­ρί­ας Στρα­τού, (στο οποίο είχε δώσει το όνο­μα της μητέ­ρας του, “Enola Gay”) ανέ­λα­βε την επι­χεί­ρη­ση της ρίψης του “Little Boy”, της πρώ­της ατο­μι­κής βόμ­βας, στη Χιρο­σί­μα και ο ταγ­μα­τάρ­χης Σου­έι­νι, ο οποί­ος ως επι­κε­φα­λής της απο­στο­λής, ανέ­λα­βε την ρίψη της δεύ­τε­ρης βόμ­βας, στο Ναγκα­σά­κι, με την έκρη­ξή της να ‘ναι σφο­δρό­τε­ρη από την πρώ­τη. Τρα­γι­κή ειρω­νεία στην τρα­γω­δία, απο­τέ­λε­σε το γεγο­νός πως ο πρω­ταρ­χι­κός στό­χος του “Fat Boy” υπήρ­ξε η πόλη Κοκού­ρα, στο νησί Κιου­σού, η οποία σώθη­κε εκεί­νη τη μέρα χάρη στην πυκνή ομί­χλη, που κάλυ­ψε την περιο­χή. Ο εφε­δρι­κός στό­χος της κρε­α­το­μη­χα­νής ήταν το Ναγκασάκι.

Ο ηθι­κός αυτουρ­γός των εγκλη­μά­των και απο­κλει­στι­κά υπεύ­θυ­νος για την από­φα­ση της επι­τέ­λε­σής τους, ο 33oς Πρό­ε­δρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρού­μαν θα επι­δο­θεί σ’ άλλο ένα κρε­σέ­ντο απαν­θρω­πιάς, μόλις 4 χρό­νια αργό­τε­ρα, δίνο­ντας την συγκα­τά­θε­σή του για την πρό­βα τζε­νε­ρά­λε ρίψε­ως των Ναπάλμ, στα βου­νά του Γράμ­μου και του Βιτσί­ου, καί­γο­ντας ζωντά­νους γυναί­κες, άντρες, παι­διά, που μάχο­νταν ενά­ντια στις δυνά­μεις του Μοναρ­χο­φα­σι­σμού, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας σε όλους, πως οι Τύραν­νοι και οι Ντα­βα­τζή­δες των λαών, που βρί­σκουν την αιτία της ύπαρ­ξής τους στις περα­σμέ­νες στα χέρια των ανθρώ­πων αλυ­σί­δες και στις γονα­τι­σμέ­νες ζωές δεν δια­θέ­τουν κανέ­ναν ηθι­κό φραγ­μό, κανε­νός είδους ηθι­κή αξία.

Υ.γ..Για την ακρί­βεια, σε κάποιες Καπι­τα­λι­στι­κές αστι­κές Δημο­κρα­τί­ες, είθι­σται ως ευχα­ρι­στία για τις υπη­ρε­σί­ες μετα­τρο­πής μίας χώρας σε προ­τε­κτα­ρά­το με στό­χο την εξα­σφά­λι­ση ζωτι­κών συμ­φε­ρό­ντων των μονο­πω­λί­ων και την κατα­πί­ε­ση της κοι­νω­νι­κής βάσης, να ανε­γεί­ρο­νται και αγάλ­μα­τα. Ονό­μα­τα δεν λέμε.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο