Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Μαλκογιώργος, ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ

Έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 93 ετών ο Βαγ­γέ­λης Μαλ­κο­γιώρ­γος, ΕΠΟ­Νί­της και ανθυ­πο­λο­χα­γός του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλάδας.

Η κηδεία του έγι­νε την Παρα­σκευή 2 Σεπτέμ­βρη στο ορει­νό χωριό Γαρ­δί­κι Φθιώ­τι­δας, τόπος κατα­γω­γής της οικο­γέ­νειάς του. Παρα­βρέ­θη­κε αντι­προ­σω­πεία του ΚΚΕ, με επι­κε­φα­λής τον Γιώρ­γο Δελι­χά, μέλος της ΤΕ Εύβοιας, μετα­φέ­ρο­ντας τα συλ­λυ­πη­τή­ρια του Κόμ­μα­τος στην οικο­γέ­νεια και τους συγγενείς.

Ο Βαγ­γέ­λης Μαλ­κο­γιώρ­γος γεν­νή­θη­κε στις 5 Απρί­λη 1929 στο Γαρ­δί­κι Φθιώ­τι­δας. Ήταν ένα από τα έξι παι­διά της οικο­γέ­νειας του Αλέ­κου Μαλ­κο­γιώρ­γου, προ­πο­λε­μι­κού κομ­μου­νι­στή. Μιας οικο­γέ­νειας ολο­κλη­ρω­τι­κά δοσμέ­νης στον αγώ­να για να ζήσει ο λαός καλύ­τε­ρα και γνώ­ρι­σε διώ­ξεις, φυλα­κί­σεις, εξο­ρί­ες και θάνατο.

Ο μεγά­λος του αδερ­φός Κώστας, μέλος του Τάγ­μα­τος Θανά­του του ΕΛΑΣ ‑και στη συνέ­χεια μαχη­τής του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού- ακο­λού­θη­σε το 1948 το ηρω­ι­κό τάγ­μα Παλαιο­λό­γου από τη Δυτι­κή Φθιώ­τι­δα στον Γράμ­μο και αφού γλί­τω­σε από τις επι­χει­ρή­σεις στον «Κλέ­φτη», σκο­τώ­θη­κε λίγο αργό­τε­ρα πάνω από τη Φλώ­ρι­να. Το 1948 σκο­τώ­θη­κε από αερο­πο­ρι­κή επι­δρο­μή κοντά στη Μου­σου­νί­τσα Φωκί­δας, σε ηλι­κία μόλις 12 ετών και ο μικρός του αδερ­φός Δημή­τρης, σύν­δε­σμος του ταγ­μα­τάρ­χη «Νικη­φό­ρου». Ο πατέ­ρας του Αλέ­κος και ο άλλος του αδερ­φός, Βασί­λης, κατά­φε­ραν να περά­σουν με τις τελευ­ταί­ες ομά­δες ανταρ­τών τα σύνο­ρα και να βρε­θούν στην Πολω­νία, όπου και έμει­ναν μέχρι το 1977.

Ο Βαγ­γέ­λης Μαλ­κο­γιώρ­γος βγή­κε στο βου­νό με τον Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό το Γενά­ρη του 1947, «μη αντέ­χο­ντας να τρώ­ει άλλο ξύλο κάθε φορά που οι συμ­μο­ρί­ες και ο στρα­τός πέρ­να­γαν από το χωριό», όπως χαρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρει ο ίδιος στο βιβλίο του «Μαρ­τυ­ρία ενός αγω­νι­στή του ΔΣΕ».

Συμ­με­τεί­χε σε δεκά­δες μάχες και επι­χει­ρή­σεις που έδω­σε το αρχη­γείο Ρού­με­λης, ενώ τον Οκτώ­βρη του 1947 συμ­με­τεί­χε στη μεγά­λη πορεία προς τον Γράμ­μο. Επι­λέ­χθη­κε για τη Σχο­λή Ανθυ­πο­λο­χα­γών του ΚΓΑΝΕ, με την οποία πήρε μέρος μετα­ξύ άλλων στην κατά­λη­ψη της Καρ­δί­τσας και του Καρ­πε­νη­σί­ου. Έπε­σε στα χέρια των διω­κτών του στις αρχές Ιου­νί­ου 1949, ενώ κρυ­βό­ταν κοντά στο χωριό Κανά­λια Φθιώ­τι­δας για να γνω­ρί­σει διώ­ξεις, στρα­το­δι­κεία, φυλα­κί­σεις και εξο­ρί­ες, ενώ συνε­λή­φθη και εξο­ρί­στη­κε και το 1967 από τη χού­ντα των συνταγματαρχών.

Η συμ­με­το­χή της οικο­γέ­νειάς του στους αγώ­νες του λαού και ιδιαί­τε­ρα στον ένο­πλο ταξι­κό αγώ­να 1946–49 ακο­λού­θη­σε τον Βαγ­γέ­λη Μαλ­κο­γιώρ­γο σε όλη την πορεία της ζωής του. Παρά τις διώ­ξεις του αστι­κού κρά­τους, εργα­ζό­με­νος σκλη­ρά ως οικο­δό­μος, πλα­κάς και μαρα­γκός, στην Αθή­να όπου ζού­σε, έφτια­ξε τη δική του οικογένεια.

Ο Βαγ­γέ­λης Μαλ­κο­γιώρ­γος ήταν ένας λαϊ­κός αγω­νι­στής. Πάλε­ψε σκλη­ρά, παρα­μέ­νο­ντας πιστός στις αρχές και στις αξί­ες του. Πιστός σε όλη τη ζωή στο ΚΚΕ και στον αγώ­να για τον σοσιαλισμό.

902.gr

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο