Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Αντάρτης» απ’ τα… Jumbo: Επιστολή συγνώμης στον Αλ. Τσίπρα απέστειλε ο Παύλος Πολάκης

Δεν κρά­τη­σε και πολύ το… «αντάρ­τι­κο» του Παύ­λου Πολά­κη απέ­να­ντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Λίγο πριν την σημε­ρι­νή συνε­δρί­α­ση της Πολι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του κόμ­μα­τος της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, ο βου­λευ­τής Χανί­ων απέ­στει­λε επι­στο­λή… συγνώ­μης στον Αλέ­ξη Τσίπρα.

«Σε ό,τι αφο­ρά την ανάρ­τη­σή μου σχε­τι­κά με τη σύν­θε­ση των ψηφο­δελ­τί­ων, παρά το ότι απο­τέ­λε­σε αντί­δρα­ση στη δικαιο­λο­γη­μέ­νη έκπλη­ξη που μου προ­κά­λε­σε η ανα­κοί­νω­ση του γρα­φεί­ου Τύπου, ανα­γνω­ρί­ζω εντού­τοις ότι απο­τέ­λε­σε αστο­χία, καθώς υπάρ­χουν κομ­μα­τι­κά ζητή­μα­τα που δεν πρέ­πει να συζη­τού­νται στη δημό­σια σφαί­ρα, αλλά να επι­λύ­ο­νται εντός των οργά­νων του κόμ­μα­τος», ανέ­φε­ρε ο Παύ­λος Πολά­κης σχε­τι­κά με τον Μιχά­λη Χαι­ρε­τά­κη και την επι­μο­νή του να μπει στα ψηφο­δέλ­τια του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά.

Ανα­φο­ρι­κά με τις απει­λές για «εκκα­θα­ρί­σεις» και την ιδε­ο­λο­γι­κή πλατ­φόρ­μα που είχε αναρ­τή­σει στο Δια­δί­κτυο και ερμη­νεύ­θη­καν ως «καρ­φί» προς τον πρό­ε­δρο, ο βου­λευ­τής Χανί­ων υπο­στή­ρι­ξε ότι επ’ ουδε­νί απο­τε­λού­σε απά­ντη­ση σε προη­γού­με­νη συνέ­ντευ­ξη του Αλέ­ξη Τσίπρα.

Ο κ. Πολά­κης στην επι­στο­λή του ζήτη­σε συγ­γνώ­μη και για τη στο­χο­ποί­η­ση προ­σώ­πων: «Η πρό­θε­σή μου δεν ήταν σε καμία περί­πτω­ση η στο­χο­ποί­η­ση συγκε­κρι­μέ­νων προ­σώ­πων – δημο­σιο­γρά­φων, αλλά η ανά­δει­ξη της χει­ρα­γω­γού­με­νης από το καθε­στώς Μητσο­τά­κη ενη­μέ­ρω­σης που έχει οδη­γή­σει τη χώρα μας στην 108η θέση διε­θνώς, χει­ρό­τε­ρη και από αυταρ­χι­κές δημο­κρα­τί­ες ή απο­λυ­ταρ­χι­κά καθε­στώ­τα», αναφέρει.

Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες που έχουν διαρ­ρεύ­σει στα ΜΜΕ, η συμ­με­το­χή του Π. Πολά­κη στα ψηφο­δέλ­τια του ΣΥΡΙΖΑ είναι «πιθα­νή», κάτι όμως που μένει να επι­βε­βαιω­θεί και από την Πολι­τι­κή Γραμματεία.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο