Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Οι επιστήμονες του οπορτουνισμού σε ρόλο συκοφάντη ενάντια στο ΚΚΕ

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Το δρό­μο που χάρα­ξαν τα δημο­σιο­γρα­φι­κά φερέ­φω­να της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ (ΕφΣΥΝ, Documento κλπ.) επέ­λε­ξαν να ακο­λου­θή­σουν προ­σφά­τως οι οπορ­του­νι­στές του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνε­χί­ζο­ντας από τις σελί­δες της εφη­με­ρί­δας «Πριν» τον πόλε­μο λάσπης ενά­ντια στο ΚΚΕ. Δια­στρε­βλώ­νο­ντας προ­κλη­τι­κά την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και χωρίς ίχνος επι­χει­ρη­μά­των, ο συντά­κτης του «Πριν» κατη­γο­ρεί το ΚΚΕ για «δεξιά στρο­φή», με αφορ­μή την παν­σα­μια­κή κινη­το­ποί­η­ση για το Προ­σφυ­γι­κό και τα προ­βλή­μα­τα της Υγείας. 

Δεν θα υπει­σέλ­θου­με σε λεπτο­μέ­ρειες για τις λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε Σάμο και Λέσβο οι οποί­ες εκφρά­ζουν δίκαια αιτή­μα­τα, προς όφε­λος των εγκλω­βι­σμέ­νων στα νησιά προ­σφύ­γων και μετα­να­στών, ενά­ντια στην αντι­δρα­στι­κή πολι­τι­κή κυβέρ­νη­σης-ΕΕ και τις μισαλ­λό­δο­ξες ακρο­δε­ξιές φωνές. Παρα­πέ­μπου­με στο κατα­το­πι­στι­κό άρθρο του 902.gr και στις ανα­κοι­νώ­σεις του Εργα­τι­κού Κέντρου Σάμου και του δήμου Ικα­ρί­ας.

Θα στα­θού­με ωστό­σο στο γεγο­νός ότι, για άλλη μια φορά, οι οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανα­λαμ­βά­νουν να συκο­φα­ντή­σουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, ανα­μα­σώ­ντας την- Συρι­ζαί­ι­κης έμπνευ­σης- αθλιό­τη­τα περί «δεξιάς στρο­φής». Βέβαια, ουδε­μία έκπλη­ξη προ­κα­λεί το γεγο­νός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνε­χί­ζει στο γνώ­ρι­μο ρόλο της ως πολι­τι­κό εξα­πτέ­ρυ­γο της  σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας του ΣΥΡΙΖΑ. Αδυ­να­τού­με, όμως, να αφή­σου­με ασχο­λί­α­στο το θρά­σος αυτών που με τα περι­βό­η­τα «μετα­βα­τι­κά προ­γράμ­μα­τα» και τις «ριζο­σπα­στι­κές αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές λύσεις» εντός της αστι­κής εξου­σί­ας καλ­λιέρ­γη­σαν και συνε­χί­ζουν να καλ­λιερ­γούν αυτα­πά­τες για δήθεν άσκη­ση φιλο­λαϊ­κής πολι­τι­κής στο έδα­φος του καπιταλισμού. 

Οι κύριοι του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλω­στε, έχουν απο­δει­χθεί πραγ­μα­τι­κοί επι­στή­μο­νες στην καλ­λιέρ­γεια ψευ­δαι­σθή­σε­ων και την ενσω­μά­τω­ση εργα­τι­κών-λαϊ­κών συνει­δή­σε­ων σε λογι­κές δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Τι να πρω­το­θυ­μη­θεί κανείς; 

Τις αυτα­πά­τες που σκορ­πού­σαν μετά τις εκλο­γές του 2012 όταν, μετα­ξύ άλλων, χαρα­κτή­ρι­ζαν την εκλο­γι­κή εκτό­ξευ­ση του ΣΥΡΙΖΑ ως «μια σημα­ντι­κή νίκη του λαού που επι­φύ­λα­ξε μια συντρι­πτι­κή ήττα στο “μαύ­ρο μέτω­πο” του Μνη­μο­νί­ου και στρά­φη­κε κατά κύριο λόγο προς την Αρι­στε­ρά»; Ή όταν, με την στά­ση τους, συνέ­βαλ­λαν στη δημιουρ­γία κάλ­πι­κων προσ­δο­κιών στους εργα­ζό­με­νους για δήθεν φιλο­λαϊ­κή διέ­ξο­δο απ’ την κρί­ση, μέσω μιας «κυβέρ­νη­σης της αριστεράς;». 

Να θυμη­θού­με, μήπως, τις κοι­νές συγκε­ντρώ­σεις στις πλα­τεί­ες των «αγα­να­κτι­σμέ­νων», μαζί με στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμε­ρα υπη­ρε­τούν την πλέ­ον βάρ­βα­ρη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή από υπουρ­γι­κές θέσεις, ή τις συνα­θροί­σεις στο Σύνταγ­μα πλάι σε εθνι­κι­στι­κά, αντι­κομ­μου­νι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα τύπου ΕΠΑΜ; Μιας και ανα­φερ­θή­κα­με παρα­πά­νω στους πρό­σφυ­γες, να θυμη­θού­με ίσως ποιας παρά­τα­ξης τα στε­λέ­χη χαι­ρέ­τι­ζαν δημο­σί­ως το 2013 την «συρια­κή επα­νά­στα­ση» των μισθο­φό­ρων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή; 

Σε όλα αυτά τα χρό­νια των πυκνών πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων, ποιος στοι­χή­θη­κε πίσω από το άρμα της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης; Ποιος ενί­σχυ­σε μεθο­δι­κά το ρεύ­μα των ψευ­δαι­σθή­σε­ων για την «κυβέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς» δίνο­ντας αρι­στε­ρό άλλο­θι στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του κεντρο­α­ρι­στε­ρού πόλου με κορ­μό τον ΣΥΡΙΖΑ; 

Ήταν, ή δεν ήταν, οι δυνά­μεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που, τόσο στις διπλές εκλο­γές του 2014 όσο και σε αυτές του Γενά­ρη του 2015, πανη­γύ­ρι­ζαν συγκα­λυμ­μέ­να τις εκλο­γι­κές επι­τυ­χί­ες του ΣΥΡΙΖΑ, ακο­λου­θώ­ντας γραμ­μή ουράς απέ­να­ντι στο πολι­τι­κό σινά­φι του Αλέ­ξη Τσί­πρα; Όταν, βέβαια, απο­κα­λύ­φθη­κε πλή­ρως η απά­τη της «αρι­στε­ρής κυβέρ­νη­σης», οι μάστο­ρες του οπορ­του­νι­σμού άρχι­σαν τις «ερω­το­τρο­πί­ες» με τις «απα­τη­μέ­νες συζύ­γους» του ΣΥΡΙΖΑ (Σχέ­διο ‘Β του Α.Αλαβάνου, ΛΑΕ του Π.Λαφαζάνη, κλπ). 

Μήπως δεν ήταν οι ίδιοι που προ­ω­θού­σαν το αφή­γη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής Ελλά­δας της δραχ­μής (έξω από ΕΕ-ευρώ αλλά στο έδα­φος της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας), συμ­βάλ­λο­ντας στον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό εργα­τι­κών-λαϊ­κών μαζών από την ουσία της ταξι­κής πάλης; Ανέ­δει­ξαν ένα εργα­λείο της οικο­νο­μί­ας, όπως είναι το νόμι­σμα, σε κύριο ζήτη­μα πάλης, θέτο­ντας ψευ­δε­πί­γρα­φα διλήμ­μα­τα (δραχ­μή αντί ευρώ), αφή­νο­ντας άθι­κτη την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων. Υπο­στή­ρι­ξαν με θέρ­μη το αίτη­μα για έξο­δο απ’ την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, απο­κό­πτο­ντας το όμως από το θεμε­λιώ­δες ζήτη­μα της εξου­σί­ας (Ποιά τάξη βρί­σκε­ται στην εξου­σία; Σε ποιόν ανή­κουν τα μέσα παραγωγής;) 

Αυτοί που σήμε­ρα κατη­γο­ρούν το ΚΚΕ για δήθεν «δεξιά στρο­φή» είναι οι ίδιοι που, επί μια δεκα­ε­τία, εγκλώ­βι­σαν εργα­ζό­με­νους και λαϊ­κά στρώ­μα­τα στη μέγ­γε­νη της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης. Πρό­κει­ται για τους ίδιους που συνέ­βα­λαν στο να καλ­λιερ­γη­θεί στο εργα­τι­κό κίνη­μα η ενσω­μά­τω­ση, η απο­γο­ή­τευ­ση, η υπο­τα­γή στο κεφά­λαιο, δίνο­ντας χώρο και χρό­νο στον ΣΥΡΙΖΑ, με τις δυνά­μεις του οποί­ου συνερ­γά­στη­καν σε πλη­θώ­ρα περι­πτώ­σε­ων, τόσο στο συν­δι­κα­λι­στι­κό μετε­ρί­ζι όσο και στην τοπι­κή διοίκηση. 

Η γραμ­μή του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των συνο­δοι­πό­ρων τους έχει χρε­ο­κο­πή­σει προ πολ­λού. Η ίδια η πορεία της ταξι­κής πάλης έχει απορ­ρί­ψει την «αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή» ρητο­ρι­κή τους και τα «μετα­βα­τι­κά προ­γράμ­μα­τα» τους. Με όση επα­να­στα­τι­κή γαρ­νι­τού­ρα κι’ αν στο­λί­σουν τα κεί­με­να και τις δια­κη­ρύ­ξεις τους, αδυ­να­τούν να κρύ­ψουν τις αντι­φά­σεις και τον μικρο­α­στι­σμό που δια­πνέ­ει το ιδε­ο­λο­γι­κό περιε­χό­με­νο της πρό­τα­σης τους. 

Δεν τους παίρ­νει, λοι­πόν, να μιλούν περί «δεξιάς στρο­φής του ΚΚΕ» αυτοί που ήδη απ’ τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 απέρ­ρι­ψαν το μαρ­ξι­σμό-λενι­νι­σμό, εγκα­τέ­λει­ψαν τη δικτα­το­ρία του προ­λε­τα­ριά­του, έφτυ­σαν τους αγώ­νες του παρελ­θό­ντος και κατά­ντη­σαν να γίνουν «νερο­κου­βα­λη­τές» της νέας σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Εκτός κι’ αν ο οπορ­του­νι­στι­κός τους κατή­φο­ρος δεν έχει πάτο…

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο