Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Απάντηση Ηλ. Σιώρα για το «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ!» των καναλιών

Πόσες φορές δεν ακού­σα­με αυτή τη φρά­ση από τους παρου­σια­στές των δια­φό­ρων εκπο­μπών και ειδή­σε­ων στα περισ­σο­τέ­ρων τηλε­ο­πτι­κά κανά­λια! Ναι. Ήταν πραγ­μα­τι­κά λιγο­στές οι φορές που οι εκπρό­σω­ποι των μαχό­με­νων υγειο­νο­μι­κών — που στη συντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φία είναι και οι ίδιοι μαχη­τές — «βγή­κα­με» ζωντα­νά στην TV για να δώσου­με την πραγ­μα­τι­κή εικό­να της κατά­στα­σης που αντι­με­τω­πί­ζου­με – για να διεκ­δι­κή­σου­με λύσεις.

  • Όμως, μονί­μως «ο χρό­νος τελειώ­νει» στα 3–5 λεπτά σύν­δε­σης – μήπως, απλά για «ξεκάρ­φω­μα»;; — καθώς, πρέ­πει «επει­γό­ντως να περά­σου­με σε άλλο θέμα»  όπως εντέλ­λε­ται ο κάθε δημο­σιο­γρά­φος — παρου­σια­στής (σπά­νιες οι εξαι­ρέ­σεις)! Δεν υπήρ­χε «καθό­λου χρό­νος» για τους «ήρω­ες» στα κεντρι­κά δελ­τία ειδή­σε­ων. Υπήρ­χε όμως ΑΦΘΟΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ώστε ο λαός να ακού­σει ξανά και ξανά (μητέ­ρα της μάθη­σης η επα­νά­λη­ψη) και να εμπε­δώ­σει τα αντι­λαϊ­κά μέτρα που με αφορ­μή τη παν­δη­μία ψηφί­στη­καν. Αυτά που ήρθαν για να μείνουν.
  • Την ίδια στιγ­μή, υπήρ­ξαν και τα «απα­γο­ρεύ­ε­ται» από υπουρ­γείο Υγεί­ας και Διοι­κή­σεις νοσο­κο­μεί­ων. Είναι το μαστί­γιο απέ­να­ντι σ’αυτούς που παλεύ­ουν νυχθη­με­ρόν με τα σοβα­ρό­τα­τα προ­βλή­μα­τα και τις ανε­πάρ­κειες του συστή­μα­τος Υγεί­ας. Είναι το φόβη­τρο και το φίμω­τρο που επι­βάλ­λουν αυτοί που πολ­λές δεκα­ε­τί­ες τώρα τα δημιούρ­γη­σαν, απέ­να­ντι σε αυτούς που θέλουν να τα ανα­δεί­ξουν. Αυτούς που τους λένε «ήρω­ες» για να χρυ­σώ­νουν το χάπι της άθλιας καθη­με­ρι­νό­τη­τάς τους και «επί­ορ­κους παρα­βά­τες» όταν εξη­γούν τις αιτί­ες της αθλιό­τη­τας, όταν παλεύ­ουν για να την ανα­τρέ­ψουν! Ωστό­σο, παρά την από­πει­ρα της τρο­μο­κρά­τη­σης και της υπο­τα­γής απ’ όσους «δεν έχουν χρό­νο να ακούν …ιδε­ο­λη­ψί­ες», πίσω από τις μάσκες μας εξα­κο­λου­θούν να πλη­θαί­νουν τα στό­μα­τα που δεν ράβο­νται, πλη­θαί­νουν οι γραμ­μές των υγειο­νο­μι­κών που παίρ­νουν θέση στη μάχη, όχι μόνο κατά του «αόρα­του εχθρού» ‑ιού, αλλά και απέ­να­ντι στον γνω­στό από παλιά και ορα­τό εχθρό των δικαιω­μά­των των δικών μας και των ασθε­νών μας.
  • Κάποιοι πανη­γυ­ρί­ζουν για τη μεί­ω­ση των κρου­σμά­των, των θανά­των, των δια­σω­λη­νω­μέ­νων. Ο λαός που τήρη­σε τα μέτρα και οι υγειο­νο­μι­κοί που παλεύ­ουν με αυτα­πάρ­νη­ση μπο­ρούν να νιώ­θουν ικα­νο­ποί­η­ση. Όχι αυτοί που έξω απ’το χορό, μακρυά από τον κίν­δυ­νο, ετοι­μά­ζο­νται, στο όνο­μα της παν­δη­μί­ας να εφαρ­μό­σουν τα πιο σκλη­ρά μέτρα. Ούτε αυτοί που έμει­ναν άπρα­γοι και εξα­φα­νι­σμέ­νοι όταν οι ταξι­κές δυνά­μεις στις 7 Απρί­λη τίμη­σαν – παρά την προ­σπά­θεια κατα­στο­λής – την παγκό­σμια μέρα Υγεί­ας και δημιούρ­γη­σαν κλί­μα αισιο­δο­ξί­ας με εικό­νες που ταξί­δε­ψαν σε όλο τον κόσμο.
  • Αυτοί που δίνουν πολύ χρό­νο (και χρή­μα!) για να εμπε­δω­θεί σήμε­ρα, του καθε­νός η «ατο­μι­κή ευθύ­νη» για­τί «χτες» έδω­σαν τα ρέστα τους να καταρ­γή­σουν κάθε έννοια συλ­λο­γι­κής και κρα­τι­κής – κυβερ­νη­τι­κής ευθύνης!
  • Είναι εκεί­νοι που ποτέ «δεν βρί­σκουν χρό­νο» για να πολε­μή­σουν τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις & την βαθιά εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του ΕΣΥ, για­τί αφιε­ρώ­νουν πολύ χρό­νο στα …deals με «φιλάν­θρω­πους δωρη­τές» που βγά­ζουν τρί­δι­πλα από «δια­κα­νο­νι­σμούς» και φορο­α­παλ­λα­γές ενι­σχύ­ο­ντας το προ­φίλ του … υγιούς καπιταλιστή.
  • Δεν είχαν χρό­νο οι κυβερ­νό­ντες να ακού­σουν για επί­τα­ξη των ιδιω­τι­κών δομών κι έτσι, βρή­καν κάποιοι άλλοι το χρό­νο να δια­θέ­σουν με το αζη­μί­ω­το κάποιες απ’τις δομές τους. Έχουν – αυτοί, αλλά κι οι προη­γού­με­νοι – φυλα­χτό τη στρα­τη­γι­κή της Σύμπρα­ξης Δημο­σί­ου κι Ιδιω­τι­κού Τομέα και σκια­μα­χούν μόνο αν είναι δίκαιο να πλη­ρώ­νουν στον κλι­νι­κάρ­χη 1000 ή 1500 ευρώ την ημέ­ρα. Και στους μεν και στους δε, την ώρα ακό­μη των κρο­κο­δεί­λιων δακρύ­ων για «τα όρια του ΕΣΥ», η λέξη «επί­τα­ξη» τους φέρ­νει αλλεργία!

Δεν βρέ­θη­καν ποτέ στο δικό μας «χαρά­κω­μα» κι έτσι, δεν τους αφο­ρά η αγω­νία του για­τρού, της νοση­λεύ­τριας, της καθα­ρί­στριας, του τεχνι­κού, που μπαί­νουν στο δωμά­τιο του ασθε­νή με τον κορο­νοιό και δεν ξέρουν πως θα γυρί­σουν στις οικο­γέ­νειές τους

  • ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ που δια­θέ­του­με ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ και για να θερα­πεύ­σου­με, αλλά και για να αγωνιστούμε!

Όταν και τώρα, πρό­σφα­τα με το ξέσπα­σμα της παν­δη­μί­ας, εκα­το­ντά­δες καυ­τά ζητή­μα­τα ζωής ανα­δεί­χτη­καν στις συνε­λεύ­σεις και τις κινη­το­ποι­ή­σεις μας, λίγοι «βρή­καν χρό­νο» να τα  μετα­φέ­ρουν στη κοι­νή γνώμη.

Ο κανό­νας που για μια ακό­μη φορά ζήσα­με ήταν οι αργυ­ρώ­νη­τοι ΔΕΙΛΟΙ αρθρο­γρά­φοι που πάντα βρί­σκουν χρό­νο και χώρο σε μεγά­λης κυκλο­φο­ρί­ας κι ακρο­α­μα­τι­κό­τη­τας μέσα για να ανα­μα­σή­σουν με αρα­χνια­σμέ­να «επι­χει­ρή­μα­τα» την απο­στε­ω­μέ­νη σκέ­ψη τους.

Εκεί που οι «ήρω­ες» εμφα­νί­ζο­νται μόνο σε βου­βά πλά­να. Εκεί που η ευθύ­νη του κρά­τους για την υγεία του λαού είναι ρετσι­νιά. Εκεί που πάντα λάθρα βιώ­σα­ντες, χτί­ζουν τις αντι­λή­ψεις του «ό,τι πλη­ρώ­σεις, παίρ­νεις» (και στην υγεία!) αλλά όταν φτά­σει η δύσκο­λη ώρα της δικής τους αρρώ­στιας σπεύ­δουν στους «κρα­τι­στές» για να γίνουν καλά! Είναι οι ίδιοι που και στη δύσκο­λη ώρα τους απε­χθά­νο­νται ανα­μο­νές ωρών στα ΤΕΠ παρέα με το «λαου­τζί­κο» και πάντα βρί­σκουν κυβερ­νη­τι­κή ή «υπη­ρε­σια­κή» δίο­δο εισα­γω­γής στις κρα­τι­κές ΜΕΘ.

Όμως, καθώς εμείς οφεί­λου­με πάντα να γυρ­νά­με στο κυρί­ως θέμα – δηλ. στον άρρω­στο – δεν έχου­με χρό­νο να ξανα­σχο­λη­θού­με μαζί τους! Καθείς εφ’ ω ετάχθη.

16–4‑2020

 Υ.Γ.: την ώρα που γρά­φο­νταν τού­τες οι γραμ­μές, στη­νό­ταν από την κυβέρ­νη­ση μου­σι­κή εκδή­λω­ση (με ισχυ­ρές προ­σω­πι­κές πιέ­σεις σε μέλη της ορχή­στρας της ΕΡΤ) στο προ­αύ­λιο του Ευαγ­γε­λι­σμού… «προς τέρ­ψιν των ηρώων»!!!

Δεν περισ­σεύ­ει, φαί­νε­ται, η ΝΤΡΟΠΗ γι’αυτούς που ξεγε­λούν με φιέ­στες κεί­νους που είναι στην πρώ­τη γραμ­μή της μάχης ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ όπως οι εξει­δι­κευό­με­νοι Λοι­μω­ξιο­λο­γί­ας, Κλι­νι­κής Μικρο­βιο­λο­γί­ας, Επεμ­βα­τι­κής Ακτινολογίας….

 

Ηλί­ας Σιώρας
Διευ­θυ­ντής Καρδιολογίας
Γεν. Γραμ­μα­τέ­ας ΕΙΝΑΠ
Πρό­ε­δρος ΔΣ του Σ.Ε.Ν. Ευαγγελισμού

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο