Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΑΠΘ: Αίθουσες πλημμυρίζουν, ταβάνια πέφτουν αλλά τουλάχιστον.… υπάρχουν ΜΑΤ

Τα ταβά­νια απ’ τις σχο­λές πέφτουν και οι… πρυ­τα­νι­κές αρχές υπό τον κ. Νίκο Παπαϊ­ω­άν­νου ενδια­φέ­ρο­νται πως θα υλο­ποι­ή­σουν την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή που κατα­στρέ­φει την τρι­το­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση, αβα­ντά­ρει την ιδιω­τι­κή παι­δεία, καταρ­γεί το πανε­πι­στη­μια­κό άσυ­λο και μετα­τρέ­πει το ΑΠΘ σε απέ­ρα­ντο αστυ­νο­μι­κό τμήμα…

Από ρήξη σωλή­να, πλημ­μύ­ρι­σαν αίθου­σες στο κτί­ριο της οδο­ντια­τρι­κής του ΑΠΘ, με απο­τέ­λε­σμα κυριο­λε­κτι­κά να πέσει το ταβά­νι στον χώρο της κλι­νι­κής της σχο­λής. Το απα­ρά­δε­κτο περι­στα­τι­κό συνέ­βη την Τρί­τη (21/2) το μεση­μέ­ρι, φέρ­νο­ντας στο προ­σκή­νιο τις επι­πτώ­σεις από την χρό­νια υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση των ιδρυ­μά­των και την υπο­συ­ντή­ρη­ση των υπο­δο­μών τους, με ευθύ­νη δια­χρο­νι­κά των κυβερνήσεων.

Με ανα­κοί­νω­σή τους οι εκλεγ­μέ­νοι με την Παν­σπου­δα­στι­κή ΚΣ στην Οδο­ντια­τρι­κή του ΑΠΘ κάλε­σαν σε κινη­το­ποί­η­ση και, στην συνέ­χεια, σε συμ­με­το­χή σε φοι­τη­τι­κό συλλαλητήριο.

Μετα­ξύ άλλων, στην ανα­κοί­νω­σή τους απαι­τούν έκτα­κτο κρα­τι­κό κον­δύ­λι για την ανα­βάθ­μι­ση και τον εκσυγ­χρο­νι­σμό των υπο­δο­μών και των κλι­νι­κών της σχολής!

Να ληφθούν όλα τα μέτρα για να επι­λυ­θούν άμε­σα οι υλι­κές ζημιές στο χώρο της σχο­λής και να ανα­πλη­ρω­θούν όλες οι κλι­νι­κές που ανα­βάλ­λο­νται εξαι­τί­ας του ταβανιού!

Με ανα­κοί­νω­σή τους ανα­δει­κνύ­ουν ότι “η πολι­τι­κή που βάζει στο ζύγι τις ανά­γκες των φοι­τη­τών να σπου­δά­ζουν σε σύγ­χρο­να εργα­στή­ρια και κλι­νι­κές με τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων που δρουν μέσα στις σχο­λές μας είναι αυτή που έχει οδη­γή­σει στο να γινό­μα­στε μάρ­τυ­ρες τέτοιων περι­στα­τι­κών. Από τύχη δεν έπε­σε το ταβά­νι να μας πλα­κώ­σει τις ώρες των κλινικών.

Εξαι­τί­ας αυτού του γεγο­νό­τος- αφού στα­θή­κα­με “τυχε­ροί” και δεν είχα­με τραυ­μα­τί­ες- πολ­λές από τις κλι­νι­κές ανα­βλή­θη­καν και άλλες ακυ­ρώ­θη­καν. Ως απο­τέ­λε­σμα, πολ­λοί από τους συμ­φοι­τη­τές μας στα κλι­νι­κά έτη χάνουν πολύ­τι­μες ώρες κλι­νι­κών, που έτσι κι αλλιώς ήταν ελά­χι­στες, ενώ δεν έχει υπάρ­ξει καμία ενη­μέ­ρω­ση για ανα­πλή­ρω­ση αυτών των ωρών. Ετσι, έχει μεί­νει στο πάγο η κλι­νι­κή μας άσκη­ση, για την ολο­κλή­ρω­ση της οποί­ας ήδη αντι­με­τω­πί­ζα­με πολ­λές δυσκο­λί­ες, ενώ οι ασθε­νείς ανα­μέ­νουν χωρίς ενη­μέ­ρω­ση για την εξυ­πη­ρέ­τη­σή τους.

Την ίδια στιγ­μή, βλέ­που­με να ανοί­γει στη βου­λή συζή­τη­ση γύρω από την ανα­θε­ώ­ρη­ση του άρθρου 16 του Συντάγ­μα­τος, ανοί­γο­ντας έτσι το “παρα­θυ­ρά­κι” για να καταρ­γη­θεί ο δημό­σιος και δωρε­άν χαρα­κτή­ρας των πανεπιστημίων.Ενάντια, λοι­πόν, στην πολι­τι­κή που υπο­βαθ­μί­ζει τις σπου­δές και απει­λεί τις ζωές των φοι­τη­τών, καλού­με όλους τους φοι­τη­τές να αγω­νι­στούν για τις σπου­δές που έχου­με ανά­γκη σήμερα”.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο