Νέο περιστατικό λογοκρισίας από το ΥouΤube βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Από Δευτέρα 12 Οκτώβρη το βίντεο «Του Αδόλφου τα εγγόνια», του συγκροτήματος «Υπεραστικοί» αναρτημένο στο YouTube από το 2013, με πάνω από μισό εκατομμύριο θεάσεις (528.377 αυτή τη στιγμή που γράφεται το σημείωμα) δέχτηκε φραγή στη θέασή του, (να μην το βλέπουν ανήλικοι και εξαφανίστηκε από τις μηχανές αναζήτησης) γιατί ενδέχεται να περιέχει «βίαιο ή αποτρόπαιο περιεχόμενο που επιδιώκει κυρίως να σοκάρει, να προκαλέσει ή να προσβάλει».
Το… προσβλητικό τραγούδι που ενόχλησε τις «ευαισθησίες» του You Tube είναι αφιερωμένο στην Αντιφασιστική Νίκη των λαών και υμνεί την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού στο τσάκισμα του φασισμού.
Το βίντεο περιέχει ντοκουμέντα των ημερών του 1945 μπλέκονται με το «σήμερα» και τη δράση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής.
«Μα το δείχνει η ιστορία, σαν θελήσει ο λαός / και το φίδι το τσακίζει κι όσους κλώσησαν τ’ αυγό…».
Στην ανακοίνωσή τους οι «Υπεραστικοί» αναφέρουν:
«Στις 12/10/2020, 76η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί, η λεγόμενη “ομάδα του YouTube” μάς ενημέρωσε με ηλεκτρονικό μήνυμα ότι το βίντεο με το αφιερωμένο στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών τραγούδι μας “Του Αδόλφου τα εγγόνια”, αναρτημένο στην πλατφόρμα YouTube από το 2013, και με 527.500 θεάσεις, ενδέχεται να περιέχει “βίαιο ή αποτρόπαιο περιεχόμενο που επιδιώκει κυρίως να σοκάρει, να προκαλέσει ή να προσβάλει”. Για τον λόγο αυτό, η εταιρεία επέβαλε ηλικιακό φραγμό στη θέασή του, ώστε να μην το βλέπουν ανήλικοι και το έκρυψε από τη μηχανή αναζήτησης. Προσέθεσε, δε, στην αρχή του βίντεο προειδοποίηση, σύμφωνα με την οποία το περιεχόμενό του “έχει χαρακτηρισθεί από την κοινότητα του YouTube ως ακατάλληλο ή προσβλητικό για κάποια είδη κοινού”, ζητώντας τη συγκατάθεση του θεατή για την προβολή.
Επειδή τέτοιους αποκλεισμούς το “YouTube” τούς κάνει γενικώς κατόπιν… εγκλήσεως, δεν έχουμε λόγο να μην πιστέψουμε ότι, στο κλίμα των ημερών και μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή”, πικραμένοι νεοναζί — φασίστες, αλλά και θιασώτες της θεωρίας των δύο άκρων, παραχαράκτες της Ιστορίας και κήνσορες των ίσων αποστάσεων και της καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται, υποστηρικτές του αστισμού, μπήκαν στον κόπο να κάνουν μαζικές αναφορές, για να λογοκριθεί και να κατέβει το “προσβλητικό” βίντεο. Ποιους άλλους θα μπορούσε να “προσβάλλει” ένα βίντεο και τραγούδι για την Αντιφασιστική Νίκη και την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού σε αυτή; Ποιους άλλους θα μπορούσε να προσβάλλει ένα βίντεο και τραγούδι για την ανάγκη καταπολέμησης του φασισμού ως αυτού που πραγματικά είναι, ως “του πιο απροκάλυπτου, θρασύ, συντριπτικού και δολερού καπιταλισμού”; Ποιοι άλλοι θα λύσσαγαν από την καθοριστική παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος για την αντιμετώπιση και καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής “Χρυσής Αυγής”; Ποιοι άλλοι θα επιδίωκαν να μην έχουν πρόσβαση σε ένα τέτοιο βίντεο τα παιδιά που τούτες τις μέρες αγωνίζονται στους δρόμους και στις καταλήψεις;
Η υπόθεση είναι κάπως αστεία, επειδή το τραγούδι έχει ανέβει και σε άλλα βίντεο, με εκατοντάδες χιλιάδες θεάσεις. Ωστόσο, κάνουμε ήδη ό,τι είναι δυνατό για να αρθούν οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στην πρόσβαση στο συγκεκριμένο βίντεο, που συμπεριελάμβανε και την εικαστική/οπτική άποψή μας, και το οποίο θα ξανανεβάσουμε όσες φορές χρειαστεί.
Εταιρείες όπως η “Google”, ιδιοκτήτρια του “YouTube”, διατηρούν μηχανισμούς ελέγχου του περιεχομένου στο διαδίκτυο, μηχανισμούς ετεροβαρείς υπέρ των αστικών, συντηρητικών, σεξιστικών, φασιστικών κ.λπ. απόψεων. Η λεγόμενη “ομάδα του YouTube”, αφού σημειώνει ότι μετά την “επισήμανση του βίντεο για έλεγχο”, το έλεγξε και κατέληξε ότι “δεν είναι κατάλληλο για όλους τους θεατές”, επιβάλλοντας “περιορισμό ηλικίας”, μας καλεί να την ενημερώσουμε αν πιστεύουμε ότι πρόκειται για “λάθος”. Το αν είναι “λάθος” η λογοκρισία ενός αντιφασιστικού και αντικαπιταλιστικού τραγουδιού είναι ζήτημα ταξικής τοποθέτησης. Από τη σκοπιά του κόσμου της δουλειάς, στο πλευρό του οποίου παίρνουμε θέση ως σάρκα από τη σάρκα του, ασφαλώς και είναι “λάθος”. Στοχευμένο “λάθος” για να πλήξει τις θέσεις του. Από τη σκοπιά του κόσμου του κεφαλαίου, μια τέτοια προσπάθεια λογοκρισίας ‑αντίστοιχη αυτής που υπέστη το βίντεο με το τραγούδι “Του κόσμου οι λαοί” του συγκροτήματος Κοινοί Θνητοί- θα μπορούσε να γίνει επιβεβλημένη, ανάλογα με τη συγκυρία. Όλα τα τραγούδια που έχουμε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο, και αυτά που θα δημοσιεύσουμε στη συνέχεια, είναι υποψήφια να υποστούν τις συνέπειες που επιφέρουν τέτοια “λάθη”. Αυταπάτες δεν είχαμε ούτε και έχουμε.
Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και τις φίλες να κοινοποιήσουν το, ουσιαστικά, λογοκριμένο βίντεο με το τραγούδι “Του Αδόλφου τα εγγόνια”, χρησιμοποιώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο:
Τους καλούμε, επίσης, να ενημερωθούν για τον αδιανόητο τρόπο, με τον οποίο οι διαδικτυακοί κολοσσοί ελέγχουν τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι βλέπουμε στο διαδίκτυο, με κατεύθυνση την υπεράσπιση της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του αστικού κόσμου που πασχίζουν να τον παρουσιάσουν ως δήθεν τον καλύτερο δυνατό. Αυταπάτες δεν είχαμε ούτε και έχουμε.»
«Του Αδόλφου τα εγγόνια»
Του Αδόλφου τα εγγόνια,
η σαβούρα του ντουνιά,
κάνουνε πως δε θυμούνται
του παππού τους τον νταλκά.
Του ’45 Απρίλης
κι ο Αδόλφος με λυγμό:
«Ρε τι μου ‘κανε ο Στάλιν με τον Κόκκινο Στρατό,
το σφυρί έχω στο κεφάλι, το δρεπάνι στο λαιμό».
«Τσάμπα οι αστοί με σπρώχναν,
να τους σβήσω τον καημό
και μπελάδες θα ‘χουν πάλι, με τον Γεωργιανό».
Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος, μες στου Απρίλη τις φωτιές:
«Μες στο Βερολίνο μπαίνουν, μπαίνουν οι κομμουνιστές
και οι άριοι λακίζουν, αντιλόπες παρδαλές. Ωχ, Εύα μου»
…
Του Αδόλφου τα εγγόνια, τούτη η βρώμα του καιρού,
κάνουνε πως δε θυμούνται ποιοι του δείξαν του παππού.
Κι οι αστοί που εξουσιάζουν και τη βρώμα συντηρούν,
για την κόκκινη σημαία πα’ στο Ράιχσταγκ δε μιλούν
και ας δάγκωνε ο Αδόλφος το μουστάκι το κοντό
κι ας του φώναζε ο Γκαίρινγκ, «πα’ να φύγουμε από δω»
Και ας έσκουζε ο φύρερ απ’ της Μπράουν την ποδιά:
«Ε ρε φάπα που θα πέσει απ’ του Ζούκοφ τα παιδιά».
Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαπίλα του ντουνιά,
ξαναμπήκαν στη μαρκίζα στων αστών τον τσαμπουκά.
Η εξουσία των λεφτάδων, δίχως τα φτιασίδια της,
πότε χίτης κι ασφαλίτης, πότε ταγματασφαλίτης,
πότε γερμανοτσολιάς, χρυσαυγίτης φωνακλάς.
Μα το δείχνει η ιστορία, σαν θελήσει ο λαός
και το φίδι το τσακίζει κι όσους κλώσησαν τ’ αυγό.
Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος και οι άριοι λαγοί
που τους κλείσανε το σπίτι του Βλαδίμηρου οι γιοι.
Και ξανά θα τους το κλείσουν κι ας λυσσάνε οι αστοί.
