Αυτοψία Φλαμπουράρη στους …σκουπιδοτενεκέδες!

Σχο­λιά­ζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

Συνα­ντή­θη­καν στο λεω­φο­ρείο. Και ο κύριος για να πει­ρά­ξει την –προ­φα­νώς ΣΥΡΙ­ΖΑία- φίλη του τη ρώτησε:

-Ετοι­μά­ζε­σαι για τη συγκέντρωση;

-Ποια συγκέ­ντρω­ση;

-Μετά το τρι­ή­με­ρο εξορ­μή­σε­ων των κυβερ­νη­τι­κών στε­λε­χών (σσ: εννο­ού­σε το τελευ­ταίο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο του Γενά­ρη του 2017) ο ΣΥΡΙΖΑ θα οργα­νώ­σει και κεντρι­κή συγκέ­ντρω­ση με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση δύο χρό­νων «της για πρώ­τη φορά Αρι­στε­ράς» διακυβέρνηση.

-Μα δεν ανα­κοί­νω­σε κάτι τέτιο.

-Έχω πλη­ρο­φο­ρί­ες «από πολύ ψηλά», είπε ο κύριος με όση σοβα­ρο­φά­νεια μπο­ρού­σε να δεί­ξει. Και πρό­σθε­σε: «Αφού ξέρω και τα συνθήματα».

-Για πέστα! ζήτη­σε η κυρία

-«Ούτε Μητσο­τά­κης ούτε Σαμα­ράς / καλύ­τε­ρα μνη­μό­νια γίνο­νται από μάς» ή σε παραλ­λα­γή: «Ούτε Βενι­ζέ­λος ούτε Σαμαράς/ καλύ­τε­ρα μνη­μό­νια γίνο­νται από μάς» είπε ο κύριος.

Η κυρία ξερο­κα­τά­πιε. Ψέλι­σε κάτι που χάθη­κε μέσα στα γέλια κάποιων.

-Θά ‘χουν και το σύν­θη­μα «κρα­τά­τε» ‑και μάλι­στα γερά- που έλε­γε ο ταξι­τζής στο Φλα­μπου­ρά­ρη έξω απ’ το Σκάι όταν πήγαι­νε στην εκπο­μπή του Αυτιά (σσ: στις 29.1.2017), πρό­σθε­σε ακου­μπι­τά άλλος επιβάτης.

-Και ’γώ είπα στη γυναί­κα μου να μην κατε­βά­ζει δίπλα στον κάδο της ανα­κύ­κλω­σης τα φαγη­τά που θα πετού­σε, πέτα­ξε κάποιος στο εντε­λώς ξεκούδουνο.

-Μα αυτό δεν είναι σύν­θη­μα! είπε ο κύριος που ξεκί­νη­σε το καλαμπούρι.

-Ναι δεν είναι σύν­θη­μα. Αλλά μπο­ρεί να χαλά­σει την «εικο­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα» –όπως θά ’λεγε κι ο Πολ­λά­κης- του Φλα­μπου­ρά­ρη, επέ­με­νε ο επιβάτης.

Η κου­βέ­ντα άνα­ψε και δόθη­καν οι εξη­γή­σεις: Ο υπουρ­γός Επι­κρα­τεί­ας Αλέ­κος Φλα­μπου­ρά­ρης στην εκπο­μπή του Σκάι είπε: «Από αυτόν τον αγώ­να που κάνα­με (σσ: ανα­φέρ­θη­κε στους δανει­στές) ήρθαν και κάποια απο­τε­λέ­σμα­τα». Και –ανά­με­σα σε άλλα- έφε­ρε και το εξής παρά­δειγ­μα: «Όπως έχε­τε παρα­τη­ρή­σει, δεν βλέ­πε­τε πια άνθρω­πο, άνδρα ή γυναί­κα ή παι­δί, να ψάχνει μέσα στα σκου­πί­δια για το φαγη­τό του»(!)

«Εξαρ­τά­ται τι ώρα βγαί­νει ο καθέ­νας στο δρό­μο», παρα­τή­ρη­σε ο Γιώρ­γος Αυτιάς.  «Ο,τι ώρα κι αν βγαί­νει. Από το πρωί είμαι στον δρό­μο. Δεν βλέ­πεις τέτοια πράγ­μα­τα. Αυτό που είχε επε­κτα­θεί τρο­μα­κτι­κά την περί­ο­δο του 2014», απά­ντη­σε –με στόμ­φο κιό­λας- ο υπουρ­γός Επικρατείας.

Και ο επι­βά­της που ανα­φέρ­θη­κε στην προ­τρο­πή πρός τη γυναί­κα του, έδω­σε κι άλλες διευ­κρι­νί­σεις: «Στη γει­το­νιά μου, είπε, είδα­με κάποια στιγ­μή μια γει­τό­νισ­σά μας να ρίχνει κλε­φτές ματιές, όταν ήταν δίπλα στο σκου­πι­δο­τε­νε­κέ. Και όταν νόμι­σε ότι δεν τη βλέ­πει κανείς άρπα­ξε μια σακού­λα με τρό­φι­μα που ήταν κρε­μα­σμέ­νη στο σκου­πι­δο­τε­νε­κέ. Την άλλη μέρα εμφα­νί­στη­κε την ίδια ώρα, κάνο­ντας την ίδια έρευ­να. Έτσι, με τη γυναί­κα μου, απο­φα­σί­σα­με να δώσου­με κάποια τρό­φι­μα στη γει­τό­νι­σα. Σκε­φτή­κα­με όμως ότι μπο­ρεί, λόγω αξιο­πρέ­πειας, να αρνη­θεί. Κι έτσι προ­χω­ρή­σα­με στη “βου­βή αλλη­λεγ­γύη”: Να αφή­νου­με σε τακτά δια­στή­μα­τα μια σακού­λα με τρό­φι­μα δίπλα στο κάδο της ανα­κύ­κλω­σης. Και πράγ­μα­τι η κυρία έρχε­ται και τα παίρνει».

-Ε, τώρα θα το κόψου­με κι αυτό, κατέ­λη­ξε με πικρή ειρωνία.

-Για­τί; ρώτη­σε κάποιος.

-Για σκέ­ψου να περά­σει ο Φλα­μπου­λά­ρης απ’ τη γει­το­νιά μου και να πέσει πάνω στη γει­τό­νι­σά μου την ώρα που ξεκρε­μά­ει τη σακού­λα με τα τρό­φι­μα. Αυτό θα ’ναι μια στο­χευ­μέ­νη «δολο­φο­νία χαρα­κτή­ρα» του υπουρ­γού που έχει υπό την ευθύ­νη του την καθη­με­ρι­νό­τη­τα! Δηλα­δή τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, που την παρου­σιά­ζει –τόσο ξεδιά­ντρο­πα — εικο­νι­κά και όχι στις πραγ­μα­τι­κές δια­στά­σεις της;

Η εύθυ­μη διά­θε­ση που είχε δημιουρ­γη­θεί απ’ το αρχι­κό χωρα­τό του κυρί­ου για τη φαντα­στι­κή συγκέ­ντρω­ση του ΣΥΡΙΖΑ εξα­τμί­στη­κε. Κι όσοι γέλα­σαν στην αρχή απο­χαι­ρε­τού­σαν βλο­συ­ρά στις στά­σεις που κατέβαιναν…