Βολιβία: Στο κατώφλι ενός εκλογικού και πολιτικο-στρατιωτικού πραξικοπήματος;

Μόλις το πρα­ξι­κό­πη­μα της Jeanine Áñez (Τζα­νί­νε Άνιες) τον περα­σμέ­νο Νοέμ­βριο ολο­κλη­ρώ­θη­κε, τέθη­καν στη Βολι­βία σε ισχύ μια σει­ρά μέτρων για να νομι­μο­ποι­ή­σουν μια επι­κε­φα­λής που ήρθε στην εξου­σία αντι­συ­νταγ­μα­τι­κά και χρί­στη­κε από τον στρα­τό, που ‑μαζί με την αστυ­νο­μία, δεν ήταν οι αρχι­τέ­κτο­νες, αλλά οι νομι­μο­ποι­η­τές του.

Το πρα­ξι­κό­πη­μα που θα μπο­ρού­σε να είχε ολο­κλη­ρω­θεί από μια «κακή από­φα­ση» της ηγε­σί­ας στη δια­δι­κα­σία αλλα­γής, όταν η τρί­τη τη τάξει στην αλυ­σί­δα δια­δο­χής ‑πρό­ε­δρος του κογκρέ­σου-γερου­σί­ας, η Adriana Salvatierra (MAS-IPSP), παραι­τή­θη­κε, την ίδια στιγ­μή που οι Evo Morales και Álvaro García Linera έφευ­γαν από τη χώρα για το Μεξι­κό, αφή­νο­ντας ένα κενό εξου­σί­ας που δεν προ­βλέ­πε­ται από το σύνταγ­μα της χώρας.
Παρ ‘όλα αυτά και παρά την ύπαρ­ξη μια πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κής κυβέρ­νη­σης, θα μπο­ρού­σε να δια­τη­ρη­θεί η πλειο­ψη­φία των 2/3 που είχε η MAS στο νομο­θε­τι­κό σώμα, δια­σφα­λί­ζο­ντας έτσι διτ­τό­τη­τα εξου­σιών, αντί­βα­ρο σε οποια­δή­πο­τε από­φα­ση από την Jeanine Áñez.
Μετα­ξύ άλλων  θα μπο­ρού­σε να επι­βλη­θεί η ημε­ρο­μη­νία της 6ης Σεπτεμ­βρί­ου για τη διε­ξα­γω­γή των εκλο­γών (εάν δεν ήταν για την παν­δη­μία, θα είχαν ήδη γίνει από τις 3 Μαΐου).

Η παν­δη­μία θερί­ζει … ~90.000 κρού­σμα­τα, 3.587 νεκροί (63 σε μια μέρα)

Ωστό­σο, η παν­δη­μία, που ήρθε κου­τί σε πολ­λούς και έχει γίνει εργα­λείο παρα­μο­νής στην εξου­σία, ήταν κατα­στρο­φι­κή για τους ηγέ­τες του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στην κυβέρνηση.
Όχι μόνο επει­δή έχουν κάνει μια τρο­με­ρή δια­χεί­ρι­ση της κρί­σης στην υγεία, σε μια χώρα της οποί­ας οι συν­θή­κες γεω­γρα­φι­κής απο­μό­νω­σης βοή­θη­σαν στον περιο­ρι­σμό του ιού, αλλά και επει­δή κατά τη διάρ­κεια αυτών των μηνών υπήρ­ξαν πολ­λά σκάν­δα­λα δια­φθο­ράς από τα οποία έχουν απο­κα­λυ­φθεί οι αρχές της κυβέρ­νη­σης, από τον Πρό­ε­δρο της κύριας κρα­τι­κής εται­ρεί­ας YPFB, έως τη μεγα­λύ­τε­ρη εται­ρεία τηλε­πι­κοι­νω­νιών της χώρας, την Entel, περ­νώ­ντας σε εκα­τομ­μυ­ριού­χους τις προ­μή­θειες για την αγο­ρά ανα­πνευ­στι­κών συσκευών για την αντι­με­τώ­πι­ση της επι­δη­μί­ας, οι οποί­ες οδή­γη­σαν στη φυλά­κι­ση του υπουρ­γού Υγεί­ας του πραξικοπήματος.

Όλα τα παρα­πά­νω έχουν ανα­γκά­σει την μεσαία αστι­κή τάξη, η οποία τότε απέ­συ­ρε την υπο­στή­ρι­ξη στην κυβέρ­νη­ση Evo Morales, να ξανα­σκε­φτεί την υπο­στή­ρι­ξή της στους διε­φθαρ­μέ­νους ηγέ­τες πρα­ξι­κο­πή­μα­τος που ήρθαν να αντι­κα­τα­στή­σουν το MAS-IPSP, του οποί­ου ο υπο­ψή­φιος είναι ο Luis Arce Catacora, ο υπουρ­γός με την πιο επι­τυ­χη­μέ­νη πορεία στη 14χρονη περί­ο­δο σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης όπου τα νού­με­ρα (ανε­ξάρ­τη­τα από το ότι για τη φτω­χή λαϊ­κή οικο­γέ­νεια μπο­ρεί να μη σημαί­νουν τίπο­τε) ανά­πτυ­ξης της οικο­νο­μί­ας της Βολι­βί­ας εκτι­νά­χτη­καν σε «κινέ­ζι­κα» ποσο­στά (παρα­μέ­νο­ντας μία από τις πιο φτω­χές χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, πρό­περ­σι ήταν η εκεί «ταχύ­τε­ρα ανα­πτυσ­σό­με­νη οικο­νο­μία»)

Ο Arce Catacora, (πατέ­ρας ‑όπως τον ονο­μά­ζουν του “οικο­νο­μι­κού θαύ­μα­τος” -[sic!] της Βολιβίας)μέλος του PS‑1 του Marcelo Quiroga Santa Cruz, ηγεί­ται επί του παρό­ντος σε όλες τις δημο­σκο­πή­σεις, σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις ακό­μη και υπερ­βαί­νο­ντας το 40% της πρό­θε­σης ψήφου με πάνω από 10% δια­φο­ρά σε σχέ­ση με το δεύ­τε­ρο κερ­δί­ζο­ντας άνε­τα τον πρώ­το γύρο.

Έτσι  οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες έχουν ξεκι­νή­σει μια στρα­τη­γι­κή με δύο μετα­βλη­τές (σενά­ρια):

Καταρ­χάς, υπάρ­χει μια ξεκά­θα­ρη προ­σπά­θεια να βγά­λουν τον Catacora εκτός εκλο­γών, ακυ­ρώ­νο­ντας το νομι­κό καθε­στώς του MAS-IPSP, με διά­φο­ρες δικαιο­λο­γί­ες (μετα­ξύ άλλων λόγω δηλώ­σε­ων [sic!] όπου ο προ­ε­δρι­κός υπο­ψή­φιος σχο­λιά­ζει δημο­σκο­πή­σεις στην τηλεόραση [!!]).
(ΣΣ > Ο νόμος απα­γο­ρεύ­ει την προ­ώ­θη­ση και σχο­λια­σμό των δημοσκοπήσεων).
Είναι σαφές ότι αυτό που ψάχνουν οι συνω­μό­τες πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες είναι να επι­στρέ­ψουν στις επο­χές όπου η Βολι­βία «εξέ­λε­γε» προ­έ­δρους με 17–22% των ψήφων, εξαι­ρου­μέ­νων των κοι­νω­νι­κών ηγε­τών, ιδί­ως του αυτό­χθο­νου αγρο­τι­κού κινή­μα­τος που ως επί το πλεί­στον στη­ρί­ζει το MAS-IPSP.

Αλλά επί­σης ‑σε περί­πτω­ση που οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες δεν τα κατα­φέ­ρουν με τα νομι­κί­στι­κα, ή και παράλ­λη­λα, δου­λεύ­ουν πυρε­τω­δώς με επι­κε­φα­λής τον υπουρ­γό Arturo Murillo – (παρα­τσού­κλι «El Bolas» –με @ρχιδι@) και τον υπουρ­γό Άμυ­νας Fernando López, για τη δημιουρ­γία μιας «αυτό­χθο­νης» ανταρ­τι­κής – απο­σχι­στι­κής ομά­δας για τη διά­πρα­ξη βιαιο­πρα­γιών (πυρ­κα­γιές, λεη­λα­σί­ες και ακό­μη και δολο­φο­νί­ες) κατά του άμα­χου πλη­θυ­σμού, προ­κει­μέ­νου να κατη­γο­ρή­σει το MAS, τις λαϊ­κές κοι­νω­νι­κές οργα­νώ­σεις και το προ­ο­δευ­τι­κό κίνη­μα γενικότερα.
Όλα αυτά με την υπο­στή­ρι­ξη του σταθ­μού CIA της Πρε­σβεί­ας των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών στην (διοι­κη­τι­κή) πρω­τεύ­ου­σα La Paz.
Αυτή η ομά­δα θα απο­τε­λεί­ται από ενερ­γούς και συντα­ξιού­χους στρα­τιω­τι­κούς και αστυ­νο­μι­κούς, στην πλειο­ψη­φία τους αυτό­χθο­νης κατα­γω­γής, καθώς και μέλη της ακρο­δε­ξιάς Ένω­σης Νεο­λαί­ας Unión Juvenil Cruceña. Υπάρ­χουν πλη­ρο­φο­ρί­ες ότι αυτή η ομά­δα εκπαι­δεύ­τη­κε ήδη το 2019 σε ένα στρα­τό­πε­δο κοντά στη Santa Cruz de la Sierra από μισθο­φό­ρους από τις ΗΠΑ και το Ισρα­ήλ, υπό την επί­βλε­ψη του Erick Foronda, ενός πρά­κτο­ρα της CIA που υπη­ρε­τεί επί του παρό­ντος ως ιδιω­τι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Jeanine Áñez.
Στους υπεύ­θυ­νους για αυτήν την επι­χεί­ρη­ση θα περι­λαμ­βά­νε­ται οπωσ­δή­πο­τε και ο Rolf Olson, από το πολι­τι­κό γρα­φείο της Πρε­σβεί­ας των ΗΠΑ στη Βολι­βία, που είναι ο άμε­σος σύν­δε­σμος μετα­ξύ Murillo και López, καθώς και τον διοι­κη­τή των Ενό­πλων Δυνά­με­ων, στρα­τη­γό Sergio Carlos Orellana.

Εάν κανέ­να από τα δύο παρα­πά­νω σενά­ρια δεν λει­τουρ­γή­σει, δεν απο­κλεί­ε­ται ακό­μη και ένα νέο κλα­σι­κό, πρα­ξι­κό­πη­μα με επι­κε­φα­λής Orellana — Murillo.

Ιστο­ρι­κά στοι­χεία:
Το 2006 η κυβέρ­νη­ση του Εβο Μορά­λες ξεκί­νη­σε τη θητεία της υπο­σχό­με­νη ένα σύνο­λο προ­γραμ­μα­τι­κών μέτρων, που θα προ­ω­θού­σε –όπως έλε­γε, με «κάποια προ­σο­χή» και «όχι με την ανα­με­νό­με­νη θεα­μα­τι­κό­τη­τα» (ψηφί­στη­κε μάλι­στα τότε σε μια ημε­ρο­μη­νία ‑σύμ­βο­λο, την Πρω­το­μα­γιά του 2006 νόμος με τον οποίο ο τομέ­ας των υδρο­γο­ναν­θρά­κων «επα­να­κρα­τι­κο­ποιεί­ται» και αντί­στοι­χα για το φυσι­κό αέριο κλπ).
Η «νίκη των λαϊ­κών δυνά­με­ων», συνο­δεύ­τη­κε από τις δηλώ­σεις  του αντι­προ­έ­δρου Álvaro García Linera, πως «ο σοσια­λι­σμός στη Βολι­βία θα αργή­σει για τα επό­με­να 100 χρό­νια», υπο­σχό­με­νος έναν «καπι­τα­λι­σμό των Άνδε­ων και του Αμα­ζο­νί­ου».

Όπως ανα­φέ­ρει ο Εδουάρ­δο Γκα­λε­ά­νο στις «Ανοι­χτές Φλέ­βες» του, ο ορυ­κτός πλού­τος της Βολι­βί­ας ήταν αυτός που πριν από αιώ­νες «χρη­μα­το­δό­τη­σε τα χρέη του ισπα­νι­κού στέμ­μα­τος στους Γερ­μα­νούς, Γενο­βέ­ζους, Φλα­μαν­δούς και Ισπα­νούς τρα­πε­ζί­τες, χρέη που πλη­ρώ­θη­καν για νέους πολέ­μους, νέες κατα­κτή­σεις, νέους θανάτους».
Θυμί­ζου­με πως η Βολι­βία δια­θέ­τει –μετα­ξύ άλλων 21 εκα­τομ­μύ­ρια τόνους λιθί­ου μόνο σε μια περιο­χή, ποσό­τη­τα που την κάνει τον μεγα­λύ­τε­ρο κάτο­χο αυτού του ορυ­κτού στον κόσμο (χρη­σι­μο­ποιεί­ται στα ολο­κλη­ρω­μέ­να κυκλώ­μα­τα ηλε­κτρο­νι­κών υπο­λο­γι­στών, λαπ τοπ, κινη­τών, στις μπα­τα­ρί­ες των υβρι­δι­κών και των ηλε­κτρο­κί­νη­των οχη­μά­των ‑εκτι­μά­ται ότι μέχρι το 2030, η προ­σφο­ρά μπα­τα­ριών ιόντων λιθί­ου θα αυξη­θεί πάνω από 10 φορές, στη βιο­μη­χα­νία αλου­μι­νί­ου κά., πεδία σφο­δρού ανταγωνισμού).

Η συνέ­χεια στα 13 επό­με­να χρό­νια ήταν η συνή­θης της κάθε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης –με τις ιδιο­μορ­φί­ες της Λατι­νι­κής Αμερικής.

Ινδιά­νοι ο μισός πληθυσμός:
Συνο­λι­κά οι δύο πιο σημα­ντι­κές εθνό­τη­τες, των Κέτσουα και των Αϊμά­ρα, απο­τε­λούν σχε­δόν το 55% του συνο­λι­κού πλη­θυ­σμού της χώρας.
Αυτός ο πλη­θυ­σμός αγω­νί­ζε­ται ακό­μη κατά των δια­κρί­σε­ων, κατά της περι­θω­ριο­ποί­η­σης, κατά της φτώ­χειας –σε ανα­μο­νή της συνταγ­μα­τι­κής συνέ­λευ­σης που «θα» προ­χω­ρού­σε τους ανα­γκαί­ους μηχα­νι­σμούς, ώστε να ισχύ­σει πραγ­μα­τι­κά και όχι μόνο στα λόγια η ισό­τη­τα των εθνών που απο­τε­λούν μια πολυ­ε­θνι­κή, πολύ­γλωσ­ση και πολυ­πο­λι­τι­σμι­κή χώρα όπως είναι η Βολιβία.
Σε μια κοι­νω­νι­κή βάση όπου οι αυτό­χθο­νες αγρό­τες (Ινδιά­νοι) απο­τε­λούν αριθ­μη­τι­κά τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία και που η κατάρ­γη­ση της μεγα­λο­γαιο­κτη­σί­ας παρέ­μει­νε στο «νομι­κό πλαί­σιο», υπάρ­χουν ακό­μη γαιο­κτη­σί­ες μέχρι και 150.000 εκτά­ρια (!!), ενώ από την άλλη χιλιά­δες είναι οι αγρό­τες ακτή­μο­νες ή που κατέ­χουν λίγη γη.

…(Μάρ­της 2019)
Ο Evo Morales πραγ­μα­το­ποιεί επί­ση­μη επί­σκε­ψη στην Αθή­να και η Βολι­βία γίνε­ται εργα­λείο στην προ­ε­κλο­γι­κή εκστρα­τεία κυβέρ­νη­σης — ΣΥΡΙΖΑ ως φόντο του κάλ­πι­κου αφη­γή­μα­τος και διλημ­μά­των περί «προ­ό­δου» και «συντή­ρη­σης» περί κοι­νών αγώ­νων των «προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων για δημο­κρα­τία και κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, ενά­ντια στην ακραία δεξιά, την κατα­πί­ε­ση και τον ολο­κλη­ρω­τι­σμό», προ­σπερ­νώ­ντας φυσι­κά –ο μεν Τσί­πρας τη σκλη­ρή μνη­μο­νια­κή πολι­τι­κή προς όφε­λος του κεφα­λαί­ου που άσκη­σε η κυβέρ­νη­σή του ο δε Evo τις συνε­χείς υπα­να­χω­ρή­σεις του σε όφε­λος του κεφαλαίου
Ο Αλ. Τσί­πρας ανα­φέρ­θη­κε ακό­μη στη Βενε­ζου­έ­λα, στη­ρί­ζο­ντας την επέμ­βα­ση ΕΕ και ΗΠΑ στα εσω­τε­ρι­κά της ζητώ­ντας να απο­δε­χθεί η εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση του Ν. Μαδού­ρο να κάνει διά­λο­γο με τον Χ. Γκουαϊ­δό με σκο­πό τη διορ­γά­νω­ση εκλο­γών, εκφρά­ζο­ντας «ανη­συ­χία για την οικο­νο­μι­κή και την ανθρω­πι­στι­κή κρί­ση» και ανα­φέ­ρο­ντας ότι «η μόνη προ­ο­πτι­κή είναι ο διά­λο­γος για να απο­φευ­χθεί μια εμφύ­λια σύγκρου­ση» και για τη διε­νέρ­γεια εκλο­γών που θα είναι «ελεύ­θε­ρες και δημο­κρα­τι­κές».
Μάλι­στα, υπο­δε­χό­με­νος τον Evo στο Ιδρυ­μα «Σταύ­ρος Νιάρ­χος» ο οίστρος του τον οδή­γη­σε να ρητο­ρεύ­ει περί «επα­να­στα­τι­κού ρεα­λι­σμού» της «κυβερ­νώ­σας αρι­στε­ράς του 21ου αιώ­να», βαφτί­ζο­ντας έτσι τις βρω­μο­δου­λειές της κυβέρ­νη­σης για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου, των ΗΠΑ — ΕΕ — ΝΑΤΟ και παρα­δί­δο­ντας μερι­κά ακό­μα μαθή­μα­τα υπο­τα­γής στο λαό.

…(13 Νοέμ­βρη 2019)
Η Βολι­βία δια­νύ­ει την πρώ­τη βδο­μά­δα από την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος της Jeanine Áñez (Τζα­νί­νε Άνιες) κατά του πρώ­του ιθα­γε­νούς και σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη Προ­έ­δρου της, που οργά­νω­σε η ντό­πια αντι­δρα­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση με εκπαι­δευ­μέ­νες ομά­δες κρού­σης και τις πλά­τες των ΗΠΑ και του Οργα­νι­σμού Αμε­ρι­κα­νι­κών Κρα­τών (ΟΑΚ).
Οι ομά­δες κρού­σης, με σχέ­διο απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης ανά­λο­γο με αυτά που έχου­με δει πολ­λές φορές στη Βενε­ζου­έ­λα, πρώ­τα προ­χώ­ρη­σαν σε εμπρη­σμούς σε σπί­τια υπουρ­γών, βου­λευ­τών και κυβερ­νη­τών με το κυβερ­νη­τι­κό Κίνη­μα για το Σοσια­λι­σμό (MAS), κινή­σεις που εμφά­νι­σαν ως αγα­νά­κτη­ση του λαού απέ­να­ντι στην «τυραν­νία» και εκφό­βι­σαν πολ­λούς αξιω­μα­τού­χους οι οποί­οι παραιτήθηκαν.
Η αντι­δρα­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση του φιλε­λεύ­θε­ρου συνα­σπι­σμού «Κοι­νό­τη­τα Πολι­τών», του πρώ­ην Προ­έ­δρου της χώρας, Κάρ­λος Μέσα, και υπο­ψη­φί­ου στις τελευ­ταί­ες προ­ε­δρι­κές εκλο­γές, και του ακρο­δε­ξιού προ­έ­δρου της Επι­τρο­πής Πολι­τών της Σάντα Κρους, Λουίς Φερ­νά­ντο Καμά­τσο, ο οποί­ος έχει το δίκτυο των παρα­κρα­τι­κών ομά­δων, αξιο­ποί­η­σε στο έπα­κρο το πόρι­σμα κλι­μα­κί­ου του ΟΑΚ, που είχε προ­σκλη­θεί από τον Πρό­ε­δρο Μορά­λες για επα­να­κα­τα­μέ­τρη­ση των ψήφων των εκλο­γών της 20ής Οκτώβρη.
Το κλι­μά­κιο δια­πί­στω­σε χει­ρα­γώ­γη­ση του απο­τε­λέ­σμα­τος από την Εκλο­γι­κή Επι­τρο­πή και ζήτη­σε ακύ­ρω­ση των εκλογών.
Όπως είχε σχε­δια­στεί από την αρχή, η αντι­πο­λί­τευ­ση, που μιλού­σε για νοθεία, απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση Μορά­λες, στις 10 Νοέμβρη.
Η δήλω­ση του επι­τε­λάρ­χη του στρα­τού, Ουί­λιαμ Καλι­μάν, ότι προ­τεί­νει «να παραι­τη­θεί ο Πρό­ε­δρος για το καλό της Βολι­βί­ας» και οι απει­λές για τη ζωή του, τον οδή­γη­σαν να παραι­τη­θεί και να κατα­φύ­γει, με μέλη της οικο­γέ­νειάς του και τον αντι­πρό­ε­δρο, στο Μεξι­κό, που τους παρεί­χε πολι­τι­κό άσυ­λο, δηλώ­νο­ντας έτοι­μος να επι­στρέ­ψει «για την ειρή­νευ­ση της χώρας» και κάλε­σε για «ένα διά­λο­γο του κόμ­μα­τός του με τα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης για να γίνουν εκλο­γές με νέα εκλο­γι­κή επι­τρο­πή, χωρίς ο ίδιος να είναι υπο­ψή­φιος». Πρό­τει­νε δια­με­σο­λα­βη­τές να είναι η Καθο­λι­κή Εκκλη­σία με τον Πάπα, ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός της Ισπα­νί­ας Χ. Θαπα­τέ­ρο και ο Πρό­ε­δρος της Ουρου­γουά­ης, Π. Μουχίκα…
Την ίδια ώρα, η πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή κυβέρ­νη­ση ζήτη­σε την απο­χώ­ρη­ση 725 Κου­βα­νών για­τρών που συμ­με­τεί­χαν σε πρό­γραμ­μα που είχε συνά­ψει η κυβέρ­νη­ση Μορά­λες για παρο­χή δωρε­άν ιατρι­κών υπη­ρε­σιών συνή­θως σε απο­μα­κρυ­σμέ­νες αγρο­τι­κές περιο­χές και επί­σης ότι προ­ε­τοι­μά­ζει σημα­ντι­κή μεί­ω­ση διπλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων με την κυβέρ­νη­ση της Βενε­ζου­έ­λας και ανά­κλη­ση των Βολι­βια­νών διπλω­μα­τών από τη χώρα αυτή.

✔️  Χωρίς ρήξη με την καπιταλιστική εξουσία δεν μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις

Αν κάτι επι­βε­βαιώ­νουν οι εξε­λί­ξεις στη Βολι­βία είναι ότι για να απαλ­λα­γούν οι λαοί από τους ντό­πιους και ξένους δυνά­στες τους πρέ­πει να αντι­πα­λέ­ψουν το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα εκμε­τάλ­λευ­σης.
Η «αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη» ρητο­ρεία και οι δια­κη­ρύ­ξεις της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης και του Ε. Μορά­λες περί «σοσια­λι­σμού του 21ου αιώ­να» αφο­πλί­ζουν το λαϊ­κό κίνη­μα.
Χωρίς να πει­ρα­χτούν τα θεμέ­λια της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, παρά την άμβλυν­ση της ακραί­ας φτώ­χειας, με θεω­ρί­ες περί «εθνι­κών μοντέ­λων» και «μει­κτής οικο­νο­μί­ας», δεν μπο­ρούν να υπάρ­ξουν πραγ­μα­τι­κές φιλο­λαϊ­κές αλλα­γές. Την ίδια ώρα, τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου με ευκο­λία, ανά­λο­γα και με τη συγκυ­ρία, αλλά­ζουν προ­σα­να­το­λι­σμό και ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμμαχίες.
Όπως φαί­νε­ται και στο παρά­δειγ­μα της Βολι­βί­ας, όσο και σε άλλες χώρες του λεγό­με­νου «προ­ο­δευ­τι­σμού» στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, που ανέ­πτυ­ξαν συνερ­γα­σί­ες με τη Ρωσία ή την Κίνα τις προη­γού­με­νες 10ετίες, τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης που συνερ­γά­στη­καν με αυτές τις σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές δια­χει­ρι­στι­κές δυνά­μεις, εύκο­λα μπο­ρούν να μετα­το­πι­στούν προς τον άξο­να των ΗΠΑ, όπως συνέ­βη για παρά­δειγ­μα στη Βρα­ζι­λία, στο Εκουα­δόρ, στο Περού.
Η επί­θε­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού σε κυβερ­νή­σεις της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής που είχαν άλλους γεω­πο­λι­τι­κούς προ­σα­να­το­λι­σμούς, σχε­τί­ζε­ται με την από­φα­ση της αμε­ρι­κα­νι­κής κυβέρ­νη­σης να μετα­το­πί­σει το ενδια­φέ­ρον της στην περιο­χή που θεω­ρεί «αυλή» των συμ­φε­ρό­ντων της.
Εκφρά­ζει απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα να βάλει εμπό­δια σε ιμπε­ρια­λι­στές αντα­γω­νι­στές της να εγκα­τα­στή­σουν ισχυ­ρά ερεί­σμα­τα στην περιοχή.

ℹ️  Για του λόγου το αλη­θές (χτε­σι­νή είδη­ση από το πρα­κτο­ρείο la-razon.com …)
Ο Arce παρο­τρύ­νει το λαό που κινη­το­ποιεί­ται να μην απαι­τεί παραί­τη­ση Añez, αλλά μόνο έντι­μες εκλογές!
«Είμα­στε πεπει­σμέ­νοι ότι αυτή η κυβέρ­νη­ση έχει πάρει απο­φά­σεις σε λάθος κατεύ­θυν­ση, ότι πρέ­πει να πάει σπί­τι της, αλλά πιστεύω ότι αυτό δεν πρέ­πει να το κάνου­με στους δρό­μους, αλλά στις κάλπες.
Οι εκλο­γές για μένα είναι ο μόνος σωστός τρό­πος για να έχου­με μια ισχυ­ρή κυβέρ­νη­ση, εκλεγ­μέ­νη με την πλειο­ψη­φία της λαϊ­κής ψήφου.
Για­τί μόνο εκεί ‑μέσω της ψηφο­φο­ρί­ας οι άνθρω­ποι εκφρά­ζουν, αυτό που θέλουν για τη χώρα»
🔠🔢              (…) Κυρια­κή κοντή γιορτή 📌