Για τα ζώα του Ελληνικού που διώκονται στο όνομα του κέρδους

Γρά­φει η Φαίη Λιά­ρα //

Με αφορ­μή τα ζώα της ”επέν­δυ­σης” στο Ελλη­νι­κό. Για όλα τα ζώα, τους κατοί­κους αυτούς του πλα­νή­τη για τους οποί­ους όλοι αδια­φο­ρούν επι­δει­κτι­κά ή αντι­με­τω­πί­ζουν ως άψυ­χα αντι­κεί­με­να που θα φέρουν κέρ­δος, τρο­φή, δια­σκέ­δα­ση, ένδυση.

Το Ελλη­νι­κό, το αδό­μη­το «φιλέ­το» της Αθή­νας συνο­λι­κής έκτα­σης 6.200 στρεμ­μά­των και ακτο­γραμ­μής 3,5 χιλιο­μέ­τρων, είναι η «επέν­δυ­ση» στην οποία η Lamda Development ‑κατ’ απο­κλει­στι­κό­τη­τα μετά και την απο­χώ­ρη­ση κινε­ζι­κών επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων- θα οικο­δο­μή­σει υπερ­πο­λυ­τε­λείς κατοι­κί­ες, ουρα­νο­ξύ­στες, ξενο­δο­χεία, εμπο­ρι­κά κέντρα, καζίνο.
Το Ελλη­νι­κό εντάσ­σε­ται στο μοντέ­λο «ανά­πτυ­ξης» του παρα­λια­κού μετώ­που, το οποίο δια­δο­χι­κά όλες οι τελευ­ταί­ες κυβερ­νή­σεις ορα­μα­τί­ζο­νται, εξα­σφα­λί­ζο­ντας στους επι­χει­ρη­μα­τί­ες από­λυ­τη ελευ­θε­ρία στη χρή­ση της γης ακό­μα και για κατα­σκευ­ές μέσα στη θάλασσα.

Οι περιο­ρι­σμέ­νοι χώροι πρα­σί­νου που υπό­σχε­ται θα είναι απλη­σί­α­στοι για τον λαό της Αττι­κής. Όσον αφο­ρά τις περι­βό­η­τες θέσεις εργα­σί­ας, η προϊ­στο­ρία από αντί­στοι­χες «επεν­δύ­σεις» δεν αφή­νουν περι­θώ­ρια αμφι­βο­λιών για το εργα­σια­κό καθε­στώς που θα εφαρ­μο­στεί στην πράξη.

Για την κατα­πά­τη­ση δασι­κών εκτά­σε­ων και αρχαιο­λο­γι­κών χώρων, για τον πανύ­ψη­λο ουρα­νο­ξύ­στη, έχει γίνει πολύς λόγος, με την κοκο­ρο­μα­χία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να βρί­σκε­ται στο επί­κε­ντρο, ενώ ουσια­στι­κά κινή­θη­καν και οι δύο στην απρό­σκο­πτη υλο­ποί­η­ση των σχε­δί­ων της επέν­δυ­σης, με πιο εξορ­γι­στι­κή τη διπρο­σω­πία του ΣΥΡΙΖΑ, που ουσια­στι­κά μεθό­δευ­σε τη γρή­γο­ρη υλο­ποί­η­ση της συμ­φω­νί­ας, εκχω­ρώ­ντας τη δημό­σια περιου­σία αντί πινα­κί­ου φακής για 99 χρόνια.

Στην περιο­χή του Ελλη­νι­κού ζουν περί­που 300 γάτες τις οποί­ες φρο­ντί­ζουν εθε­λο­ντές καθώς δημό­σια δωρε­άν περί­θαλ­ψη για τα ζώα δεν υπάρ­χει, αλλά και πολ­λά άγρια είδη πανί­δας (αλε­πού­δες, νυφί­τσες, χελώ­νες, σκαν­τζό­χοι­ροι). Σε λίγο και­ρό παίρ­νουν μπρος οι μπουλ­ντό­ζες και παρά το γεγο­νός πως η δια­βί­ω­ση αυτών των ζώων στην περιο­χή ήταν γνω­στή σχε­δόν 8 χρό­νια, δεν έχουν γίνει σχε­τι­κές κινή­σεις για την υπε­ρά­σπι­ση της ζωής τους και τη διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­μά­των τους, εξαι­ρώ­ντας για μία ακό­μη φορά τους εθε­λο­ντές, οι οποί­οι φρο­ντί­ζουν τα ζώα από το υστέ­ρη­μά τους και τον προ­σω­πι­κό τους χρόνο.

Όπως γίνε­ται φανε­ρό, οι εθε­λο­ντές και πάλι καλού­νται να βγά­λουν το φίδι από την τρύ­πα και να βρού­νε φιλο­ξε­νί­ες για όλα αυτά τα ζώα, ενώ για τα άγρια ζώα καλού­νται οι εθε­λο­ντές της άγριας ζωής να βρού­νε λύση. Για­τί δεχθή­κα­με αδια­μαρ­τύ­ρη­τα, χωρίς μάχη, να φύγουν; Εκεί είναι το σπί­τι τους.

Το παρά­δειγ­μα του Ελλη­νι­κού κάνει άλλη μια φορά ξεκά­θα­ρο το γεγο­νός ότι καπι­τα­λι­σμός και «φιλο­λαϊ­κή» ή «πρά­σι­νη» ανά­πτυ­ξη είναι έννοιες ασύμ­βα­τες. Το ζητού­με­νο είναι το κέρ­δος, το οποίο προ­ϋ­πο­θέ­τει κατα­πά­τη­ση δασι­κών εκτά­σε­ων, εκμε­τάλ­λευ­ση για εμπο­ρι­κούς σκο­πούς του αιγια­λού, εκμε­τάλ­λευ­ση στον μέγι­στο βαθ­μό των εργα­ζο­μέ­νων, απα­ξί­ω­ση και τσα­λα­πά­τη­μα της ζωής. Δεν υπάρ­χει κάποια «χρυ­σή τομή» όπως προ­σπα­θούν να πεί­σουν κάποιοι επαΐοντες.

Εξάλ­λου το νέο Νομο­σχέ­διο — τερα­τούρ­γη­μα για το περι­βάλ­λον επι­βε­βαιώ­νει ότι στό­χος είναι η διευ­κο­λύν­σεις των επεν­δύ­σε­ων αδια­φο­ρώ­ντας για τις συνέ­πειες στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, στα ζώα, στο περι­βάλ­λον, στα οικοσυστήματα.

Παράλ­λη­λα, γίνε­ται άλλη μια φορά ξεκά­θα­ρο ότι η μονο­θε­μα­τι­κή και μονό­πλευ­ρη αντι­με­τώ­πι­ση ζητη­μά­των που είναι ξεκά­θα­ρα κρί­κος της αλυ­σί­δας εκμε­τάλ­λευ­σης, είναι ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή και αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται σε κάθε περί­πτω­ση. Ο αγώ­νας για το περι­βάλ­λον, τα ζώα, δεν μπο­ρεί παρά να είναι άρρη­κτα δεμέ­νος με τον αγώ­να για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, για την κατάρ­γη­ση της ιδιο­κτη­σί­ας. Ο αγώ­νας επί­σης για τα δικαιώ­μα­τα των ζώων, δεν μπο­ρεί να γίνε­ται με παρα­κλή­σεις και με υπο­χω­ρή­σεις για ψίχου­λα. Στην συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση, για τα αδέ­σπο­τα ζώα, θα έπρε­πε να είναι δεδο­μέ­νο για όλους τους εθε­λο­ντές ότι και αυτά, όπως και τα ζώα που έχουν οικο­γέ­νεια, δικαιού­νται δημό­σια δωρε­άν περί­θαλ­ψη. Όπως και οι άνθρωποι.

Σε κάθε περί­πτω­ση, είναι απα­ρά­δε­κτο για άλλη μια φορά ο λαός να πλη­ρώ­σει τα σπα­σμέ­να των μονο­πω­λί­ων, να κλη­θεί άλλη μια φορά να βάλει πλά­τη και να βρει λύση για όλα αυτά τα ζώα που θα χάσουν το σπί­τι τους για τα κέρ­δη του Κεφαλαίου.

Οφεί­λει να μην ανε­χτεί έστω και τώρα αυτή την κατα­στρο­φή, να ξεση­κω­θεί για να βάλει φρέ­νο στα σχέ­δια των εκμεταλλευτών.Να απαι­τή­σει με κάθε μέσο να ανα­λά­βουν τις ευθύ­νες τους ο Δήμος Αργυ­ρού­πο­λης — Ελλη­νι­κού, η Lamda Development, αλλά και η Ελλη­νι­κό ΑΕ ως κάτο­χος του ακι­νή­του για λογα­ρια­σμό του Δημοσίου.

Να δια­σφα­λί­σουν στο ακέ­ραιο τη δια­φύ­λα­ξη της σωμα­τι­κής ακε­ραιό­τη­τας των ζώων, την ασφα­λή μετα­φο­ρά και φιλο­ξε­νία τους σε κατάλ­λη­λους χώρους. Να βρού­νε αυτούς τους χώρους, αυτοί είναι άλλω­στε που πετά­νε τα ζώα στον δρό­μο, δεν είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι οι φιλό­ζω­οι να βρού­νε λύση, ούτε και έχουν την δυνα­τό­τη­τα να φορ­τω­θούν κι άλλα ζώα.

Και φυσι­κά να ανα­λά­βουν το συνο­λι­κό κόστος για τις δια­δι­κα­σί­ες αυτές. Και όλα εννο­εί­ται με την αγα­στή συνερ­γα­σία των ανθρώ­πων που μέχρι σήμε­ρα φρο­ντί­ζουν τα ζώα με ανι­διο­τέ­λεια, oι οποί­οι πανελ­λα­δι­κά έχουν φορ­τω­θεί κυριο­λε­κτι­κά στις πλά­τες τους το τερά­στιο κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα των αδέ­σπο­των ζώων, χωρίς καμία απο­λύ­τως ή με ελά­χι­στη βοή­θεια από το κρά­τος, με ότι αυτό σημαί­νει για την οικο­νο­μι­κή τους κατά­στα­ση αλλά και την ψυχο­λο­γι­κή επι­βά­ρυν­ση που προ­κύ­πτει από τις τρα­γι­κές κατα­στά­σεις που καθη­με­ρι­νά βιώ­νουν. Σε αυτή την επεί­γου­σα κατά­στα­ση θα περί­με­νε κανείς να δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί η ΜΚΟ που ανή­κει στην ευρύ­τε­ρη οικο­γέ­νεια του «επεν­δυ­τή».