Για την παρέλαση αλά Monty Pythons στη Νέα Φιλαδέλφεια

Από τα καλύ­τε­ρα όπλα ενά­ντια στον αυταρ­χι­σμό της εξου­σί­ας, ενά­ντια στην προ­σπά­θεια ομο­γε­νο­ποί­η­σης των λαϊ­κών συνει­δή­σε­ων, είναι το χιού­μορ και η σάτι­ρα. Είναι άλλω­στε ιστο­ρι­κά απο­δε­δειγ­μέ­νο ότι όταν αυτά τα δύο στοι­χεία συν­δυα­στούν με ένα ρωμα­λέο, μαζι­κό κίνη­μα αντί­στα­σης μπο­ρούν να επι­φέ­ρουν μεγά­λες κατα­στρο­φές στη βιτρί­να του συστήματος.

Ωστό­σο, είναι σαφές ότι η σάτι­ρα οφεί­λει να στο­χεύ­ει στην καρ­διά του ζητή­μα­τος που επι­θυ­μεί να θίξει. Το απο­λι­τίκ χιού­μορ, ως μέσο «αμφι­σβή­τη­σης για την αμφι­σβή­τη­ση», χωρίς ταξι­κό και πολι­τι­κό υπό­βα­θρο, οδη­γεί ανα­πό­φευ­κτα στην εντυπωσιοθηρία.

Στο πλαί­σιο αυτό πρέ­πει να αξιο­λο­γη­θεί το δρώ­με­νο των 10 κορι­τσιών στην παρέ­λα­ση της 28ης Οκτω­βρί­ου στη Ν. Φιλα­δέλ­φεια. Η καλ­λι­τε­χνι­κή «επέμ­βα­ση» του επι­χεί­ρη­σαν στην παρέ­λα­ση, εμπνευ­σμέ­νη από τους Monty Pythons, στό­χευε στο να στεί­λει ενα μήνυ­μα διαμαρτυρίας.

Το ερώ­τη­μα όμως που τίθε­ται αφο­ρά στο κατά πόσο το εν λόγω δρώ­με­νο συνέ­δε­σε τις έννοιες που σκο­πεύ­ει να θίξει (π.χ. μιλι­τα­ρι­σμός) με το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα. Δεν αρκεί να καταγ­γέλ­λεις το μιλι­τα­ρι­σμό ή τον πόλε­μο. Πρέ­πει να στο­χεύ­εις στις αιτί­ες που τα δημιουρ­γούν και να τις αναδεικνύεις.

Οι δια­κη­ρύ­ξεις περί «ελευ­θε­ρί­ας του ανθρώ­που» είναι γράμ­μα κενό περιε­χο­μέ­νου αν δεν συνο­δεύ­ο­νται από κρι­τι­κή απέ­να­ντι στο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα που τσα­κί­ζει ζωές, προ­κα­λεί φτώ­χεια, ανέ­χεια, πολέ­μους και ποτά­μια ξερι­ζω­μέ­νων προσφύγων.

Το συμπέ­ρα­σμα, λοι­πόν, που προ­κύ­πτει είναι το εξής: Η καλ­λι­τε­χνι­κή παρέμ­βα­ση στην κοι­νω­νία, η δια­μαρ­τυ­ρία μέσω της σάτι­ρας, δε μπο­ρούν να είναι σπα­σμω­δι­κές και απο­κομ­μέ­νες από το μαζι­κό εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα. Για να έχει απο­τέ­λε­σμα και να μην είναι «άσφαι­ρα πυρά», οφεί­λει να μπαί­νει βαθύ­τε­ρα στην ουσία των κοι­νω­νι­κών και πολι­τι­κών ζητη­μά­των, στο­χεύ­ο­ντας πάντα τον πραγ­μα­τι­κό εχθρό.

Δηλα­δή το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα που απο­τε­λεί πηγή όλων των δει­νών για τον άνθρωπο.

Ατέ­χνως