Για τους αδελφούς μου Στρατιώτες του Μετώπου, του Άγγελου Σικελιανού

ΣΙΜΑ Σας μόνο, εκεί μονά­χα πρέπει,
στην πιο αψη­λή του μόχτου σας κορφή
που τα Έργα δε χωρί­ζουν απ’ τα Έπη
σα θάμου­να στο πλάι σας, αδερφοί,

Εκεί που η λόγ­χη και το Πνέ­μα είν’ ένα,
κι ένα η ψυχή μαζί με το κορμί
κι όλα τ’ αόρα­τα φανερωμένα
στης Εφό­δου την ύστα­την ορμή,

εκεί μονά­χα, τον υπέρ­τα­το αίνο, με του Αισχύ­λου τον άκρα­το σκοπό
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΞΕΝΟ»,
καθώς ορμά­τε, θ’ άξι­ζε να πω!

Αλλ’ αν η λόγ­χη και το Πνέ­μα είν’ ένα,
λογιά­στε το, η ψυχή μου πόχει βγει
να Σας προ­λά­βει, πιο μπρο­στά από μένα,
κι ακού­ο­ντας την υπέρ­τα­τη κραυγή,

ακού­ο­ντας τον ακρά­τη­το αυτό αίνο,
με του Αισχύ­λου τον άσω­το σκοπό
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΣΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΞΕΝΟ»
πέστε, πως ήρτα αυτού, να σας το πω!

3.12.1940

Το ποί­η­μα του Άγγε­λου Σικε­λια­νού δημο­σιεύ­τη­κε στο περιο­δι­κό «Νεο­ελ­λη­νι­κά Γράμ­μα­τα» στις 4/1/1941. Οι στί­χοι με τα κεφα­λαία είναι του ποιητή.