Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για ό,τι συνέβη στην ΕΡΤopen

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Από τις αρχές Νοέμ­βρη του 2017 εκδη­λώ­θη­καν στην ΕΡΤOpen (υπαρ­κτές και πριν αλλά δυσ­διά­κρι­τες) σκο­πι­μό­τη­τες που οδή­γη­σαν σε φαι­νό­με­να προ­σπά­θειας επι­βο­λής λογο­κρι­σί­ας. Ηδη από τις πρώ­τες μέρες (12/11/2017)  προ­χώ­ρη­σα σε δημό­σια τοπο­θέ­τη­ση από το μικρό­φω­νο της ΕΡΤopen ξεκα­θα­ρί­ζο­ντας τη θέση μου και το ρόλο μου στο σταθ­μό. Ακο­λού­θη­σαν άλλες δύο τοπο­θε­τή­σεις μέχρι και την περί­ο­δο των γιορτών.

Εχουν περά­σει ήδη πλέ­ον των δύο μηνών από την αρχή αυτής της κρί­σης. Συνε­κτι­μώ­ντας όσα έγι­ναν, και τις όποιες αντι­δρά­σεις υπήρ­ξαν από πρω­τα­γω­νι­στές και μη, την εμπει­ρία μου τον ενά­μι­ση χρό­νο, συνε­χί­ζω να καλύ­πτο­μαι από την πρώ­τη τοπο­θέ­τη­ση μου στις 12/11/2017:

Με αφορ­μή το περι­στα­τι­κό επι­βο­λής λογο­κρι­σί­ας σε παρα­γω­γό της ΕΡΤο­πεν (αρχι­κά προ­σπά­θεια να μη βγει το θέμα και στη συνέ­χεια ως πρό­τα­ση συμ­βι­βα­σμού απο­κλει­σμού καλε­σμέ­νου) οφεί­λω να ξεκα­θα­ρί­σω τη θέση μου στο σταθμό.

Η οποια­δή­πο­τε παρέμ­βα­ση είναι αδι­καιο­λό­γη­τη στην άσκη­ση της δημοσιογραφίας.

Ειδι­κά στην ΕΡΤopen τίπο­τα δε δικαιο­λο­γεί παρέμ­βα­ση. Είμα­στε εδώ και στη­ρί­ζου­με το ραδιό­φω­νο με μόνο αντάλ­λαγ­μα την ακη­δε­μό­νευ­τη, ελεύ­θε­ρη φωνή μας.

Με αίσθη­μα κοι­νω­νι­κής και πολι­τι­κής ευθύ­νης γρά­φου­με ή χρη­σι­μο­ποιού­με τα μικρό­φω­να που έχου­με στη διά­θε­σή μας. Κρι­νό­μα­στε γι’ αυτό και από εσάς που μας ακού­τε και από αυτούς που μας έδω­σαν το βήμα για τη δημό­σια φωνή.

Στην περί­πτω­ση του Γιώρ­γου Μουρ­γή με κανέ­ναν τρό­πο δε δικαιο­λο­γεί­ται αυτό που έγι­νε. Ασχέ­τως τι είχε προηγηθεί.

Η παρα­μο­νή μας εδώ όσων συνε­χί­ζου­με, όσο έχου­με ελεύ­θε­ρο βήμα — θέλω να πιστεύω ότι θα συνε­χί­σου­με να έχου­με — δε σημαί­νει έγκρι­ση ή στή­ρι­ξη τέτοιων πρα­κτι­κών. Αντί­θε­τα μας εκθέ­τουν, μας κάνουν μέρος του προβλήματος.

Θέλω να πιστεύω ότι και αύριο θα συνε­χί­σου­με οι παρα­γω­γοί και δημο­σιο­γρά­φοι να απο­λαμ­βά­νου­με την ελευ­θε­ρία που του­λά­χι­στον απο­λαμ­βά­νω μέχρι σήμερα.

Μόνο αυτό στη­ρί­ζει την εδώ παρου­σία μου, αν κατ’ ελά­χι­στο είναι ωφέ­λι­μη και για το σταθ­μό και για εσάς.

Εξ όσων έμα­θα το επί­μα­χο θέμα βγή­κε από δύο εκπο­μπές της ΕΡΤopen μέσα στη βδο­μά­δα. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα κοπούν οι δύο εκπομπές

Σε αυτή την περί­πτω­ση, δεν μπο­ρώ να μένω στην ΕΡΤopen

Να διευ­κρι­νί­σω επί­σης. Πότε δεν πίστε­ψα ότι η ΕΡΤopen είναι ένα ραδιό­φω­νο χωρίς εξαρ­τή­σεις και απαλ­λαγ­μέ­νο από προ­σω­πι­κές και πολι­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες. Το αντί­θε­το μάλι­στα. Πολ­λά πράγ­μα­τα συμ­βαί­νουν στο παρα­σκή­νιο, εν αγνοία των παρα­γω­γών και δημο­σιο­γρά­φων. Εκφρα­ση αυτών είναι και το επί­μα­χο γεγονός.

Επί­σης δεν πιστεύω ότι οι συνε­λεύ­σεις δημο­σιο­γρά­φων και παρα­γω­γών ακυ­ρώ­νουν τις όποιες σκο­πι­μό­τη­τες υπάρ­χουν πίσω από την ΕΡΤopen, αντί­θε­τα εκών άκων τους καθι­στούν συνένοχους.

Αυτός είναι και ο λόγος που δε συμ­με­τεί­χα ούτε και θα συμμετέχω.

Τέλος, όλες οι φωνές στην ΕΡΤopen δεν είναι ίδιες.

Η παρου­σία μου μου εδώ, στη συχνό­τη­τα της ΕΡΤopen δε σημαί­νει ότι απο­δέ­χο­μαι – υιο­θε­τώ τους σκο­πούς, την ηθι­κή, τις αξί­ες, την ιδε­ο­λο­γία αυτών που έχουν την ευθύ­νη δια­χεί­ρι­σης του μέσου. Επί­σης δε σημαί­νει ταύ­τι­ση με τις άλλες φωνές – εκπο­μπές του, με πολ­λές εκ των οποί­ων δια­φω­νώ κάθετα.

Απλά, ο ομι­λών αξιο­ποιεί το βήμα για το δικό του δια­κρι­τό λόγο.

Και εσείς που μας ακού­τε πρέ­πει να κρί­νε­ται τον καθέ­να από εμάς, όπως πρέ­πει να έχε­τε κατά νου ότι το ραδιό­φω­νο της ΕΡΤopen δεν είναι ένα ελεύ­θε­ρο ραδιό­φω­νο, ή μάλ­λον είναι ελεύ­θε­ρο μόνο υπό την έννοια ότι φιλο­ξε­νεί μια ποι­κι­λία φωνών και όχι ότι είναι απαλ­λαγ­μέ­νο σκο­πι­μο­τή­των που είναι και η ουσία τη ελευθερίας.

 

_________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο