Γ. Μαρίνος: Αποσπάσματα από το κλείσιμο στην τηλεδιάσκεψη για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ

Το Σάβ­βα­το 3/12, η Γραμ­μα­τεία της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας (ΕΚΠ) οργά­νω­σε τηλε­διά­σκε­ψη με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση 100 χρό­νων από την ίδρυ­ση της Ενω­σης Σοβιε­τι­κών Σοσια­λι­στι­κών Δημο­κρα­τιών (ΕΣΣΔ). Η τηλε­διά­σκε­ψη ξεκί­νη­σε με εισα­γω­γι­κή τοπο­θέ­τη­ση από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Ακο­λου­θούν εκτε­νή απο­σπά­σμα­τα από το κλεί­σι­μο των εργα­σιών από τον Γιώρ­γο Μαρί­νο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η σημε­ρι­νή συζή­τη­ση των κομ­μά­των της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας που οργά­νω­σε η Γραμ­μα­τεία για τα 100 χρό­νια από την ίδρυ­ση της ΕΣΣΔ συμ­βάλ­λει στην ανταλ­λα­γή από­ψε­ων και στην επε­ξερ­γα­σία χρή­σι­μων επι­χει­ρη­μά­των στην υπη­ρε­σία της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής ανα­μέ­τρη­σης με τις αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις, οι οποί­ες μεθο­δι­κά προ­σπα­θούν να συκο­φα­ντή­σουν τη Μεγά­λη Σοσια­λι­στι­κή Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση και το εργα­τι­κό κρά­τος που γέν­νη­σε, να υπο­βαθ­μί­σουν και να σπι­λώ­σουν την ιστο­ρι­κή προ­σφο­ρά της ΕΣΣΔ στο πλευ­ρό των λαών.

Η συζή­τη­ση μπο­ρεί να συμ­βάλ­λει στην ενί­σχυ­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης με τον αντι­κομ­μου­νι­σμό κάθε είδους, αυτόν που εκπο­ρεύ­ε­ται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τις δυνά­μεις του ευρω­α­τλα­ντι­σμού, αλλά και από τη ρωσι­κή ηγε­σία και τις ηγε­σί­ες των πρώ­ην σοβιε­τι­κών δημο­κρα­τιών, που χρη­σι­μο­ποιούν όλα τα μέσα για να αμαυ­ρώ­σουν την επα­νά­στα­ση και τον ηγέ­τη της, τον Βλα­ντι­μίρ Ιλιτς Λένιν, τον σοσια­λι­σμό, για να στη­ρί­ξουν την αντε­πα­νά­στα­ση και τον καπιταλισμό.

Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, αντλού­με δύνα­μη και αξιο­ποιού­με τα διδάγ­μα­τά της που είναι πολύ­τι­μο εφό­διο στον σημε­ρι­νό αγώ­να των κομμουνιστών.

Για­τί η Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση στη Ρωσία έδει­ξε την ανυ­πέρ­βλη­τη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης, των οργα­νω­μέ­νων και οπλι­σμέ­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, που με την καθο­δή­γη­ση του επα­να­στα­τι­κού ΚΚ νίκη­σαν έναν σκλη­ρό αντί­πα­λο, την αστι­κή τάξη και ανέ­τρε­ψαν την εξου­σία της.

Η επα­νά­στα­ση αυτή άλλα­ξε τη ροή της Ιστο­ρί­ας, άνοι­ξε μια νέα επο­χή, την επο­χή περά­σμα­τος από τον καπι­τα­λι­σμό στον σοσια­λι­σμό, «ο δρό­μος χαρά­χτη­κε» κι αυτό δεν αναι­ρεί­ται από την αντε­πα­νά­στα­ση και την καπι­τα­λι­στι­κή παλινόρθωση.

Το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα δεν μπο­ρεί να δαμά­σει τις αντι­φά­σεις του.

Η σύγκρου­ση μετα­ξύ των μονο­πω­λί­ων και των κρα­τών που εκπρο­σω­πούν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, προ­κα­λούν ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, όπως ο πόλε­μος στην Ουκρα­νία, με θύμα­τα τους λαούς.

Ο καπι­τα­λι­σμός έχει σαπί­σει. Εξα­πλώ­νο­νται η φτώ­χεια και η ανερ­γία, εντεί­νε­ται η εκμε­τάλ­λευ­ση, η βασι­κή αντί­θε­ση κεφα­λαί­ου — μισθω­τής εργα­σί­ας οξύ­νε­ται, γίνε­ται πιο ανα­γκαία, επί­και­ρη και ρεα­λι­στι­κή η λύση της λαϊ­κής αντε­πί­θε­σης, του αγώ­να για τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Η ραχο­κο­κα­λιά του σοσια­λι­σμού είναι οι νόμοι που διέ­πουν το νέο σύστημα

Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στην ΕΣΣΔ και προ­βάλ­λου­με τις ιστο­ρι­κής σημα­σί­ας κατα­κτή­σεις και επι­τεύγ­μα­τα, χωρίς ωραιο­ποι­ή­σεις, υπο­τί­μη­ση των δυσκο­λιών, των αδυ­να­μιών και των ελλεί­ψε­ων, σε μια συστη­μα­τι­κή ειλι­κρι­νή συζή­τη­ση με την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, για να κατα­γρα­φεί η ιστο­ρι­κή αλήθεια.

Ναι! Ο σοσια­λι­σμός στην ΕΣΣΔ εξά­λει­ψε την ανερ­γία και εξα­σφά­λι­σε το δικαί­ω­μα στη μόνι­μη δου­λειά και στη στέ­γη, έδω­σε στον λαό δωρε­άν Υγεία και Πρό­νοια, Παι­δεία, Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση για όλους και αύξη­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου. Εξα­σφά­λι­σε την ισο­τι­μία των εθνών, έχει μεγά­λη προ­σφο­ρά στη χει­ρα­φέ­τη­ση της γυναί­κας, στην ανά­πτυ­ξη του λαϊ­κού πολι­τι­σμού και αθλη­τι­σμού. Είναι ανε­κτί­μη­τη η προ­σφο­ρά της ΕΣΣΔ στη διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη, στην πάλη ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών στον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και τόσα άλλα.

Στο κέντρο όλων αυτών βρί­σκε­ται ο άθλος της κατάρ­γη­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, που μαστί­ζει την εργα­τι­κή τάξη στον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο.

Πώς κατα­κτη­θή­καν αυτά; Πού στη­ρί­χτη­κε το εργα­τι­κό κρά­τος, η επα­να­στα­τι­κή εργα­τι­κή εξουσία;

Αυτό είναι κρί­σι­μο ζήτημα.

Για­τί η ραχο­κο­κα­λιά του σοσια­λι­σμού είναι οι νόμοι που διέ­πουν το νέο σύστη­μα, η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής ως βάση για τον κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό με κρι­τή­ριο την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών ανα­γκών, της λαϊ­κής ευημερίας.

Οταν παρα­βιά­στη­καν αυτές οι νομο­τέ­λειες και στη θέση τους μπή­καν νόμοι και κρι­τή­ρια της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης και αγο­ράς, το κρι­τή­ριο της ιδιο­συ­ντή­ρη­σης των επι­χει­ρή­σε­ων και του κέρ­δους, εκδη­λώ­θη­κε στα­σι­μό­τη­τα και οπι­σθο­χώ­ρη­ση, δημιουρ­γή­θη­καν κοι­νω­νι­κές δυνά­μεις που τα συμ­φέ­ρο­ντά τους ήταν σε αντί­θε­ση με τον σοσια­λι­σμό και άνοι­ξε ο δρό­μος για την αντε­πα­νά­στα­ση και την καπι­τα­λι­στι­κή παλινόρθωση.

Το έχου­με εκτι­μή­σει. Πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην αντε­πα­να­στα­τι­κή δια­δι­κα­σία εκπλή­ρω­σε η στα­δια­κή οπορ­του­νι­στι­κή διά­βρω­ση του ΚΚΣΕ, της ηγε­σί­ας του.

Τα σημειώ­νου­με αυτά, για­τί έχει μεγά­λη σημα­σία να γίνουν κτή­μα των κομ­μου­νι­στών και των λαών οι αιτί­ες που οδή­γη­σαν στην αντε­πα­νά­στα­ση και να μελε­τη­θούν παρα­πέ­ρα, πολύ περισ­σό­τε­ρο που σήμε­ρα είναι σε εξέ­λι­ξη μεθο­δι­κή προ­σπά­θεια αμφι­σβή­τη­σης και κατα­πά­τη­σης των αρχών της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης και οικο­δό­μη­σης και προ­βάλ­λε­ται ως κατευ­θυ­ντή­ρια γραμ­μή η «συντα­γή» που οδή­γη­σε στην επι­κρά­τη­ση του καπι­τα­λι­σμού, στην ΕΣΣΔ και στα άλλα κρά­τη της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Με αυτή τη γραμ­μή καλού­μα­στε να συγκρουστούμε.

Δεν είμα­στε αντι­μέ­τω­ποι μόνο με τη χυδαία προ­βο­λή του οπορ­του­νι­στι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­κού δρό­μου, τη λεγό­με­νη «εξαν­θρώ­πι­ση» του καπι­τα­λι­στι­κού εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος. Είμα­στε επί­σης αντι­μέ­τω­ποι με ένα πλέγ­μα ανα­λύ­σε­ων, τοπο­θε­τή­σε­ων, πρα­κτι­κών που αναι­ρούν βασι­κές αρχές και υπο­νο­μεύ­ουν την επα­να­στα­τι­κή πάλη, στο όνο­μα του σοσιαλισμού.

Όπως ο λεγό­με­νος «σοσια­λι­σμός με αγο­ρά» ή ο «σοσια­λι­σμός του 21ου αιώ­να» που στη­ρί­ζουν και στη­ρί­ζο­νται σε καπι­τα­λι­στι­κές επι­χει­ρή­σεις, στα μονο­πώ­λια και το κέρ­δος τους, με χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο την αντι­με­τώ­πι­ση της εργα­τι­κής δύνα­μης ως εμπο­ρεύ­μα­τος, την εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής τάξης.

Η πάλη των ΚΚ απο­κτά νόη­μα όταν αγω­νί­ζο­νται με αρχές για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού και την οικο­δό­μη­ση της νέας σοσια­λι­στι­κής — κομ­μου­νι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, κι αυτό μπο­ρεί να γίνει μόνο με την επα­να­στα­τι­κή εργα­τι­κή εξου­σία, την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής και τον κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό, σε μια διαρ­κή προ­σπά­θεια να ανα­πτύσ­σο­νται οι σοσια­λι­στι­κές σχέ­σεις παραγωγής.

Η πάλη των κομ­μου­νι­στών σε όλες τις συν­θή­κες απο­κτά νόη­μα μέσα από τη σύγκρου­ση με την αστι­κή εξου­σία, την αστι­κή τάξη και τους πολι­τι­κούς της εκπρο­σώ­πους, φιλε­λεύ­θε­ρα ή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά κόμ­μα­τα και κυβερ­νή­σεις, με κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κό κέντρο και συμμαχία.

Κάθε παρέκ­κλι­ση από αυτή την αρχή, κάθε συμ­με­το­χή, στή­ρι­ξη ή ανο­χή σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις και συνερ­γα­σί­ες με αστι­κά κόμ­μα­τα οδη­γεί ΚΚ σε ουρά των αστι­κών τάξε­ων, σε συμ­με­το­χή στη δια­χεί­ρι­ση του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και συνε­νο­χή στην εφαρ­μο­γή της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής και των επι­θέ­σε­ων του κεφα­λαί­ου κατά των λαών.

Τα ΚΚ κρί­νο­νται στην πρά­ξη, από τη στα­θε­ρό­τη­τά τους στην ταξι­κή πάλη

Μελε­τά­με τις εξε­λί­ξεις, τις συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες, τις δυσκο­λί­ες και τις δυνα­τό­τη­τες σε κάθε χώρα με το κρι­τή­ριο της επε­ξερ­γα­σί­ας επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής, της συγκέ­ντρω­σης, της δια­παι­δα­γώ­γη­σης και της προ­ε­τοι­μα­σί­ας της εργα­τι­κής τάξης, στη σύγκρου­ση με τα μονο­πώ­λια και τον καπι­τα­λι­σμό για την ανα­τρο­πή του, σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τη λογι­κή της δια­χεί­ρι­σης και ενσω­μά­τω­σης στο σύστημα.

Τα ΚΚ δεν κρί­νο­νται από τα συν­θή­μα­τα που χρη­σι­μο­ποιούν. Δεν αρκεί ένα κόμ­μα να δηλώ­νει πως στό­χος του είναι ο σοσια­λι­σμός, δεν αρκεί μια γενι­κό­λο­γη κατα­δί­κη του ιμπεριαλισμού.

Τα ΚΚ κρί­νο­νται στην πρά­ξη, στα δύσκο­λα, δοκι­μά­ζο­νται από τη στα­θε­ρό­τη­τά τους στην ταξι­κή πάλη, τη στά­ση τους απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, την ετοι­μό­τη­τα να απορ­ρί­πτουν τα αστι­κά προ­σχή­μα­τα που χρη­σι­μο­ποιού­νται για τον εγκλω­βι­σμό των λαών, είτε πρό­κει­ται για προ­σχή­μα­τα ενσω­μά­τω­σης στο όνο­μα του «αντι-νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού» και των λεγό­με­νων «προ­ο­δευ­τι­κών μετώ­πων», είτε στο όνο­μα των απο­κα­λού­με­νων «αντι­φα­σι­στι­κών μετώ­πων» με τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, με αντί­πα­λες αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις. Είτε ακό­μη στο όνο­μα του «αντι­φα­σι­σμού» που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για τη δικαιο­λό­γη­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία μετα­ξύ των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, του πολέ­μου που σκο­τώ­νει, που κατα­στρέ­φει τον ουκρα­νι­κό και τον ρωσι­κό λαό προς όφε­λος των μονοπωλίων.

Η πάλη ενά­ντια στον φασι­σμό είναι υπό­θε­ση των κομ­μου­νι­στών, της εργα­τι­κής τάξης, των λαών, με γραμ­μή ανα­τρο­πής της δικτα­το­ρί­ας των μονο­πω­λί­ων, του καπι­τα­λι­σμού που τον γεν­νά. Η θέση που μετα­βι­βά­ζει αυτό το καθή­κον στην αστι­κή τάξη και το κρά­τος της, υπο­βαθ­μί­ζει τη σημα­σία της λαϊ­κής πάλης, καλ­λιερ­γεί συγ­χύ­σεις και προ­σφέ­ρει κακές υπη­ρε­σί­ες στο εργα­τι­κό κίνημα.

(…) Εχου­με πολ­λή δου­λειά μπρο­στά μας και η σημε­ρι­νή συζή­τη­ση μπο­ρεί να συμ­βά­λει στον παρα­πέ­ρα προ­βλη­μα­τι­σμό και να δώσει ώθη­ση στην προ­σπά­θεια των ανα­γκαί­ων επα­να­στα­τι­κών προ­γραμ­μα­τι­κών αλλα­γών, στην έντα­ση των προ­σπα­θειών για την ενί­σχυ­ση της πάλης των ΚΚ, για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, για τη νέα σοσια­λι­στι­κή — κομ­μου­νι­στι­κή κοινωνία.

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα