Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δεν έχει τέλος η τραγωδία: Δύο γυναίκες βρέθηκαν παγωμένες και αγκαλιασμένες σε μια φυλλωσιά κοντά στις Φέρες

Oι δύο γυναί­κες, γύρω στα είκο­σι, αδερ­φές πιθα­νό­τα­τα, βρέ­θη­καν παγω­μέ­νες και αγκα­λια­σμέ­νες σε μια φυλ­λω­σιά κοντά στις Φέρες. Η διά­γνω­ση του ιατρο­δι­κα­στή κ. Παύ­λου Παυ­λί­δη ήταν θάνα­τος από υπο­θερ­μία. Είχαν περά­σει το ποτά­μι και «λού­φα­ξαν» για να προ­φυ­λα­χθούν από το τσου­χτε­ρό κρύο που στον Εβρο, λόγω της υγρα­σί­ας, γίνε­ται φονι­κό ειδι­κά για εξα­σθε­νη­μέ­νους οργανισμούς.

Φορού­σαν από επτά που­λό­βερ και πέντε κολάν η καθε­μιά για να προ­φυ­λα­χθούν από το κρύο, αλλά και για­τί οι δια­κι­νη­τές δεν επι­τρέ­πουν χει­ρα­πο­σκευ­ές στις βάρ­κες. Τρύ­πω­σαν στους θάμνους προ­φα­νώς για να ξεκου­ρα­στούν και φαί­νε­ται πως απο­κοι­μή­θη­καν. Δεν ξύπνη­σαν ποτέ. Τις εντό­πι­σαν νεκρές χωρι­κοί, μέσα στα μου­σκε­μέ­να ρού­χα τους που αντί να τις προ­στα­τεύ­σουν λει­τούρ­γη­σαν σαν «παγο­κύ­στες», χωρίς κανέ­να στοι­χείο ταυ­τό­τη­τας πάνω τους.

Καθό­τι έγχρω­μες, οι Αρχές εικά­ζουν ότι έφτα­σαν από κάποια αφρι­κα­νι­κή χώρα και λόγω της μετα­ξύ τους ομοιό­τη­τας πιθα­νο­λο­γούν ότι ίσως ήταν αδερφές.

Αλλοι τέσ­σε­ρις νεα­ροί, Αφρο­α­σιά­τες εκ πρώ­της όψε­ως, αγνώ­στων στοι­χεί­ων, βρέ­θη­καν την ίδια νύχτα (ξημε­ρώ­μα­τα της περα­σμέ­νης Κυρια­κής) παγω­μέ­νοι και αυτοί στον ορει­νό όγκο του Εβρου. Πιθα­νό­τα­τα θα υπάρ­χουν και άλλοι που άφη­σαν την τελευ­ταία τους πνοή τρυ­πω­μέ­νοι σε κάποιους θάμνους και δεν έχουν βρε­θεί, ή κάποιοι που τους κατά­πιαν τα νερά του ποτα­μού. Μόνο που πλέ­ον, είναι τόσο φορ­τι­σμέ­νη αρνη­τι­κά για τους μετα­νά­στες η ατμό­σφαι­ρα στις κοι­νω­νί­ες, που τρα­γι­κά γεγο­νό­τα όπως αυτό αφή­νουν πολ­λούς πολί­τες σχε­δόν αδιά­φο­ρους για άγνω­στους συνανθρώπους…

Πηγή: Καθη­με­ρι­νή

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο