Δικτατορία — Αντιστασιακή ποίηση: Συστάσεις λοχαγού της ΕΣΑ προς απολυόμενο (Νίκος Παππάς)

Με δύο ποι­ή­μα­τα του ποι­η­τή της Αντί­στα­σης Νίκο Παπ­πά συνε­χί­ζου­με αφιέ­ρω­μα στην Αντι­στα­σια­κή ποί­η­ση της  περιό­δου της δικτα­το­ρί­ας των Συνταγ­μα­ταρ­χών. Ποι­ή­μα­τα γραμ­μέ­να τις ημέ­ρες της εφτα­ε­τί­ας. Η αντί­δρα­ση νέα τυραν­νία, ο απο­τρο­πια­σμός μπρο­στά στα νέα εγκλή­μα­τα, στους βασα­νι­στή­ρια και την εξο­ρία, ανα­κα­τεύ­τη­καν με τις παλιές πλη­γές, ζυμώ­νο­νται με τις ελπί­δες και γίνο­νται στίχοι.

Το ποί­η­μα «Συστά­σεις λοχα­γού της ΕΣΑ προς απο­λυό­μεν» πρώ­τη φορά δημο­σιεύ­ο­νται στο δια­δί­κτυο. Στη φωτο­γρα­φία ο ποι­η­τής με τη σύντρο­φό του ποι­ή­τρια Ρίτα Μπού­μη Παππά.

Ελληνική συνέχεια

Αγω­νί­ζο­μαι να περάσω
στο βελό­νι μια λεπτή κλωστή,
να κλεί­σω μια οπή μικρούλα
που έχει ανοί­ξει εδώ στο στή­θος μια ματιά.
Το βελό­νι είναι από σκλη­ρή πραγματικότητα
η κλω­στή είναι από όνει­ρο τρυφερό
θα προλάβω;
τ’ όνειρο
η κλωστή
το βελό­νι, η άγρια πραγματικότητα…
Όλα μια κωμω­δία. Όλα μια τραγωδία…
Εν τού­τοις, να είστε βέβαιοι,
υπάρχει
το Σκο­πευ­τή­ριο της Καισαριανής
στο Χαϊ­δά­ρι ένα στρατόπεδο
το Βίτσι και ο Γράμμος
και το Μετσό­βειο Πολυτεχνείο
στη μνή­μη των Ελλή­νων ενεδρεύοντα…

Συστάσεις λοχαγού της ΕΣΑ προς απολυόμενο

Τώρα πια είσαι ελεύθερος
Ήσουν και πρώ­τα. Σε χρεια­ζό­μα­στε λίγες μέρες
οκτώ βδο­μά­δες, ίσως και κάτι περισσότερο…
Έμα­θες πολλά.
Πρόσεξε!
Μην αρχί­σεις εκεί­νες τις αηδίες,
δεν έχεις πάθει τίποτα
άρτια όλα τα πλευ­ρά σου,
πρόσεξε
μην προ­σποιεί­σαι πως τρεκλίζεις,
η οδο­ντο­στοι­χία σου κανονική
όλα τα πλευ­ρά σου είναι στην ίδια θέση
στο ξανα­λέω: οι φωνές που άκουσες
ήταν εκεί­νων που προσπαθούσαν
να βάψουν τον κόσμο με κόκκινο…
Τώρα πια είσαι ελεύθερος
Εδώ, τι ήσουν εδώ νεα­ρέ μου;
Στο κρα­τη­τή­ριο σε συνοδεύαμε
στην απο­μό­νω­ση μ’ ένα «παι­δί» πάντα
στα ουρη­τή­ρια βιαστικά
όσο χρειάζονταν…
Πονάς; Πού; Να δω. Στα κόκα­λά σου;
— «Έπαι­ζαν τα παιδιά».
— Έχεις να κοι­μη­θείς ογδό­ντα νύχτες;
— «Σε νανού­ρι­ζαν τα παιδιά.
Τα «παι­διά»… Με τα κτη­νώ­δη χέρια τους
με τις απάν­θρω­πες παλάμες.
Τα «παι­διά»…
είσαι πια τώρα «ελεύ­θε­ρος».
Πρό­σε­ξε να μετράς τα λόγια
Τα «παι­διά» παί­ζουν. Τα «παι­διά» αστειεύονται.
Τα παι­διά γελούν
συν­θλί­βο­ντας το θώρα­κά σου
βοη­θούν την πατρί­δα μας
την ησυ­χία σου
το καλό σου
είναι «παι­διά» μην συνορίζεσαι
τα «παι­διά», λαμ­βά­νω την τιμή να σ’ αναφέρω
θα κρα­τή­σουν και­ρό εδώ στα μονωτήρια
ένα μικρό και γνώ­ρι­μο από­η­χο της φωνής σου

Νίκος Παπ­πάς, ως ποι­η­τής και δικη­γό­ρος συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στους αγώ­νες του λαού μας για ένα καλύ­τε­ρο αύριο