Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ: Η δικαίωση του Ανιέλι

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Δύο χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα από την εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ερχο­μό της «πρώτης φοράς Αρι­στε­ρά» στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία. Δύο χρό­νια πολι­τι­κής εξα­πά­τη­σης του λαού και υπη­ρε­σί­ας προς το κεφά­λαιο. Μετα­φρά­ζο­ντας τη λαϊ­κή ψήφο σε εν λευ­κώ εξου­σιο­δό­τη­ση, ορκι­ζό­με­νοι στις «αξί­ες» και την «ηθι­κή» της «αρι­στε­ράς» που τάχα εκπρο­σω­πούν, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ πίστε­ψαν πως με τον ερχο­μό τους στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία θα εξαρ­γύ­ρω­ναν ένα κύρος που δεν τους ανήκε.

Αφού είπαν τέτοια ψέμα­τα- «που ντρά­πη­καν μέχρι και τα ίδια τα ψέμα­τα αφού δεν ντρέ­πο­νταν οι ίδιοι που τα’ λεγαν»-, αφού επέν­δυ­σαν στην αγω­νία και δίψα του λαού για την ανα­κού­φι­ση του απ’ τις πολι­τι­κές των μνη­μο­νί­ων, αφού εκμε­ταλ­λεύ­τη­καν στο έπα­κρο τη λαϊ­κή ανο­χή, οι κύριοι της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά» βάδι­σαν στο δρό­μο των προ­κα­τό­χων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Δια­βά­ζου­με σήμε­ρα στον Τύπο πως οι ετοι­μα­σί­ες για τους εορ­τα­σμούς των δύο χρό­νων της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν το κεντρι­κό ζήτη­μα πρό­σφα­της συνε­δρί­α­σης του Πολι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του ΣΥΡΙΖΑ. Και ερχό­μα­στε, λοι­πόν, να ρωτήσουμε:

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται η υπο­γρα­φή μνη­μο­νί­ων, τα οποία προ­ε­κλο­γι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα έσκι­ζε»;

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται η ψήφι­ση- και μάλι­στα με δια­δι­κα­σί­ες fast track- εκα­το­ντά­δων αντι­λαϊ­κών νόμων, τους οποί­ους προ­ε­κλο­γι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα καταρ­γού­σε»;

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται η ταφό­πλα­κα που η συγκυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει σε Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, Υγεία και Πρό­νοια; Από πότε η σφα­γή των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των που απέ­μει­ναν απο­τε­λεί αντι­κεί­με­νο… εορτασμών;

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται το ξύλο και τα χημι­κά των ΜΑΤ της «αρι­στε­ρής» κυβέρ­νη­σης ενά­ντια σε συντα­ξιού­χους διαδηλωτές;

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται η πλή­ρης υπο­τα­γή στα δόγ­μα­τα και τις απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ, για το οποίο προ­ε­κλο­γι­κά ο κ.Τσίπρας έλε­γε πως «δεν έχει λόγο ύπαρ­ξης» (ΔΕΘ, 14/9/2014).

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται η χοντροει­δής εξα­πά­τη­ση του περί­φη­μου δημο­ψη­φί­σμα­τος και η μετα­τρο­πή του «Όχι» σε «Ναι»;

Από πότε γιορ­τά­ζε­ται το ξεκλή­ρι­σμα της μικρο­με­σαί­ας αγρο­τιάς στην οποία, πριν 4 χρό­νια, ανε­βα­σμέ­νος πάνω σε τρα­κτέρ, ο κ.Τσίπρας έλε­γε: «Όσο υπάρ­χει μνη­μό­νιο και τρόι­κα προ­ο­πτι­κή για τον αγρό­τη δεν υπάρ­χει».

Η απά­ντη­ση είναι απλή: Από ένα κόμ­μα και μια κυβέρ­νη­ση πολι­τι­κών απα­τε­ώ­νων, που βαφτί­ζουν το κρέ­ας ψάρι, που ενώ τσα­κί­ζουν το λαό παρι­στά­νουν πως πασχί­ζουν για την σωτη­ρία του, που ενώ παρα­δί­δουν τα σπί­τια των λαϊ­κών οικο­γε­νειών στις τρά­πε­ζες δηλώ­νουν ότι συμπά­σχουν, όλα είναι πιθανά.

Ωστό­σο, αν είναι κάτι που οφεί­λου­με να ανα­γνω­ρί­σου­με στον κ.Τσίπρα και την κυβέρ­νη­ση του αυτό είναι το γεγο­νός ότι, τα δύο τελευ­ταία χρό­νια, δια­πραγ­μα­τεύ­τη­κε σκλη­ρά. Πράγ­μα­τι, η συγκυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδω­σε και δίνει σκλη­ρές μάχες για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου. Έδω­σε και δίνει μάχες για την ανά­καμ­ψη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, για να μεί­νει στα κρα­τι­κά ταμεία ζεστό χρή­μα ώστε να δωθεί για τις επεν­δύ­σεις των καπι­τα­λι­στών. Εξ’ ου και τα συγ­χα­ρη­τή­ρια που έχει λάβει από τους βιο­μή­χα­νους του ΣΕΒ. Έδω­σε και δίνει μάχη η «πρω­το­δεύ­τε­ρη φορά αρι­στε­ρά» ώστε η αστι­κή τάξη της χώρας να κατα­κτή­σει σημα­ντι­κό μερί­διο στη μοι­ρα­σιά του πλού­του που επι­θυ­μούν να βάλουν στο χέρι οι ιμπε­ρια­λι­στές στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Ανα­το­λι­κής Μεσογείου.

Αυτός ήταν άλλω­στε και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ επι­λέ­χθη­κε απο μερί­δα του κεφα­λαί­ου- για­τί μπο­ρεί να δίνει μάχες για το κεφά­λαιο παρι­στά­νο­ντας ότι παλεύ­ει, τάχα, για τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Για­τί, στη δεδο­μέ­νη χρο­νι­κή περί­ο­δο, μπο­ρεί να κάνει τη «βρώ­μι­κη δου­λειά» απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρα σε σχέ­ση με τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ). Δικαιώ­νο­ντας έτσι τον Τζιά­νι Ανιέ­λι, τον ιτα­λό μεγι­στά­να που, ανα­φε­ρό­με­νος στην ιτα­λι­κή κεντρο­α­ρι­στε­ρά πριν δυο δεκα­ε­τί­ες, είχε την σοφία να πει πως «υπάρ­χει ένα είδος Αρι­στε­ράς που είναι πιο χρή­σι­μη από την Δεξιά. Πρό­κει­ται για εκεί­νη την Αρι­στε­ρά που μπο­ρεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπο­ρού­σε να κάνει η Δεξιά».