Δ. Κουτσούμπας: Στα βήματα της Κομμούνας για μια κοινωνία ελεύθερη

«Είμα­στε εδώ, στο Παρί­σι, για να κορυ­φώ­σου­με το πλού­σιο πρό­γραμ­μα αφιε­ρω­μά­των, εκδη­λώ­σε­ων, εκδό­σε­ων και άλλων δρα­στη­ριο­τή­των, με τις οποί­ες το Κόμ­μα μας τιμά την ηρω­ι­κή Παρι­σι­νή Κομ­μού­να, στα 150 χρό­νια από την πρώ­τη έφο­δο της εργα­τι­κής τάξης στο όνειρο!

Είμα­στε εδώ, περ­πα­τή­σα­με στα βήμα­τα της Κομ­μού­νας και αντλώ­ντας δύνα­μη και γνώ­ση από τα διδάγ­μα­τά της, συνε­χί­ζου­με τον όμορ­φο μα και δύσκο­λο αγώ­να. Για να βρουν τα όνει­ρα δικαίωση.

Για να μπο­ρέ­σει η εργα­τι­κή τάξη να ολο­κλη­ρώ­σει ό,τι ξεκί­νη­σαν οι Κομ­μου­νά­ροι, ό,τι συνέ­χι­σαν σχε­δόν μισό αιώ­να μετά οι μπολ­σε­βί­κοι, ό,τι είναι και σήμε­ρα ακό­μα πιο ανα­γκαίο και επί­και­ρο από ποτέ: Το χτί­σι­μο μιας κοι­νω­νί­ας απε­λευ­θε­ρω­μέ­νης από τα δεσμά του κεφα­λαί­ου και της εξου­σί­ας του. Είμα­στε εδώ, για­τί, όπως έγρα­ψε και ο Κομ­μου­νά­ρος ποι­η­τής της Διε­θνούς, Ευγέ­νιος Ποτιέ, «η Κομ­μού­να πάντα ζει»!» τόνι­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, σε σημε­ρι­νή του ομι­λία στο Παρί­σι για την Παρι­σι­νή Κομμούνα.

Τόνι­σε ότι το ΚΚΕ δεν τιμά «απλά τον μεγά­λο αγώ­να των Κομου­νά­ρων του Παρι­σιού ως ένα ιστο­ρι­κό γεγο­νός, αλλά ως πηγή γνώ­σης και έμπνευ­σης για τους σημε­ρι­νούς και μελ­λο­ντι­κούς αγώ­νες και ως πηγή σημα­ντι­κών διδαγμάτων».

Ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε ότι «παρά το τερά­στιο ‑ιστο­ρι­κά προ­σω­ρι­νό- πισω­γύ­ρι­σμα που γνω­ρί­σα­με με την υπο­στο­λή της Κόκ­κι­νης Σημαί­ας, τελι­κά, από το Κρεμ­λί­νο, με την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού που έκα­νε την πρώ­τη του από­πει­ρα να οικο­δο­μη­θεί, οι λαοί δεν έχουν πει ακό­μα την τελευ­ταία τους λέξη».

Μίλη­σε για την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των χιλιά­δων αγώ­νων που ανα­πτύσ­σο­νται σε όλο τον κόσμο, παρά τους «ισχυ­ρι­σμούς των αστι­κών επι­τε­λεί­ων για το παρελ­θόν των επα­να­στά­σε­ων» και στε­κό­με­νος στον «γνή­σιο προ­βλη­μα­τι­σμό αρκε­τών εργα­ζο­μέ­νων» επι­σή­μα­νε ότι «δεν είναι σωστό να υπο­τι­μά­ται σήμε­ρα η δυνα­μι­κή που μπο­ρεί να έχει η προ­σπά­θεια για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και την προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας» σημειώ­νο­ντας ότι αυτή η «μη ευθύ­γραμ­μη» πορεία «είναι μια καθη­με­ρι­νή μάχη που έχει τα μπρος και τα πίσω».

Ανέ­φε­ρε ότι ένα από τα μεγά­λα διδάγ­μα­τα της Κομ­μού­νας «είναι ότι δεν φτά­νει η απλή κατά­λη­ψη από την εργα­τι­κή τάξη της «έτοι­μης κρα­τι­κής καπι­τα­λι­στι­κής μηχα­νής», αλλά απαι­τεί­ται η εκ βάθρων ανα­διάρ­θρω­σή της, η συντρι­βή όλων των παλιών σάπιων δομών της».

Πρό­σθε­σε ότι αυτό το πολύ σημα­ντι­κό συμπέ­ρα­σμα «επι­βε­βαιώ­θη­κε από την νικη­φό­ρα έκβα­ση της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, καθώς και των υπό­λοι­πων σοσια­λι­στι­κών επα­να­στά­σε­ων κατά τον 20ο αιώ­να» αλλά και από την «αρνη­τι­κή πεί­ρα των συνε­πειών που υπήρ­ξαν για το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, όταν αυτή η νικη­φό­ρα στρα­τη­γι­κή για την ανα­τρο­πή της αστι­κής εξου­σί­ας, έπα­ψε να απο­τε­λεί ‑σε πολ­λές περι­πτώ­σεις κατά τον 20ο και 21ο αιώ­να- την στα­θε­ρή πυξί­δα του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινήματος».

Όπως εξή­γη­σε πολ­λά ΚΚ δια­μόρ­φω­σαν μια στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας αντί­λη­ψη για την δυνα­τό­τη­τα μετά­βα­σης στον σοσια­λι­σμό «μέσα από επι­μέ­ρους μεταρ­ρυθ­μί­σεις που θα τις κάνει μια κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας κομ­μου­νι­στών, σοσια­λι­στών, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών, ακό­μα και κάποιων φιλε­λεύ­θε­ρων αστι­κών κομμάτων»

«Πρό­κει­ται για μια στρα­τη­γι­κή αντί­λη­ψη που δεν επι­βε­βαιώ­θη­κε που­θε­νά, σε καμία χώρα.

Όπου υλο­ποι­ή­θη­κε, οδή­γη­σε στην ενσω­μά­τω­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος και στην αλλοί­ω­ση του επα­να­στα­τι­κού χαρα­κτή­ρα των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των που συμ­με­τεί­χαν σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις, με απο­τέ­λε­σμα την ορι­στι­κή μετάλ­λα­ξή τους» τόνισε.

«Αυτή η πεί­ρα έχει μεγά­λη σημα­σία και για το σήμε­ρα, όπου επα­νέρ­χε­ται και στη χώρα μας η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή και οπορ­του­νι­στι­κή πρό­τα­ση, ότι μπο­ρεί δήθεν να υπάρ­ξει μια «προ­ο­δευ­τι­κή» κυβέρ­νη­ση στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού, που θα δώσει φιλο­λαϊ­κή λύση στα μεγά­λα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα» είπε ο Δ. Κου­τσού­μπας και υπο­γράμ­μι­σε την «υπεύ­θυ­νη στά­ση του ΚΚΕ να αρνη­θεί την συμ­με­το­χή, στή­ρι­ξη ή ανο­χή στην αστι­κή — αντι­λαϊ­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση της ονο­μα­ζό­με­νης «πρώ­της φορά αρι­στε­ράς». Μια στά­ση, που απο­τε­λεί δια­χρο­νι­κή παρα­κα­τα­θή­κη για το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα και την εξέ­λι­ξή του».

«Συνε­χί­ζου­με με καθα­ρό­τη­τα και συνέ­πεια να επι­μέ­νου­με να εξη­γού­με ότι η μονα­δι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση να βρε­θεί το ΚΚΕ στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, είναι να είναι ο ίδιος ο λαός, η εργα­τι­κή τάξη στην εξου­σία, με κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία στα μέσα παρα­γω­γής, κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό, να ξεκι­νά την οικο­δό­μη­ση της νέας κοι­νω­νί­ας, του σοσια­λι­σμού. ‘Αλλη λύση, άλλη διέ­ξο­δος δεν υπάρ­χει» τόνι­σε ο Δ. Κουτσούμπας.

«Αυτό το διε­φθαρ­μέ­νο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα μόνο ανα­τρέ­πε­ται. Δεν εξαν­θρω­πί­ζε­ται με λόγια περί «προ­ό­δου και δημο­κρα­τί­ας», με επί­κλη­ση «στην προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση», με κάποιες ενέρ­γειες και δρά­σεις από τις θέσεις της κυβερ­νη­τι­κής αστι­κής εξουσίας.

Για­τί, το ίδιο το αστι­κό σύστη­μα έτσι, σου βάζει τα όριά του και προσ­διο­ρί­ζει τα όριά σου.

Το σύστη­μα μπο­ρεί να αλλά­ξει και πρέ­πει να αλλά­ξει, μόνο από τις θέσεις της όξυν­σης της ταξι­κής πάλης, της αντι­μο­νο­πω­λια­κής — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής εργα­τι­κής — λαϊ­κής πάλης και συμ­μα­χί­ας των κοι­νω­νι­κών δυνά­με­ων που έχουν συμ­φέ­ρον από αυτή την εξέ­λι­ξη, που έχουν συμ­φέ­ρον από τη νέα κοι­νω­νία» πρόσθεσε.

Επι­κα­λού­με­νος την πεί­ρα της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης ανέ­δει­ξε τη σημα­σία ύπαρ­ξης ενός Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος «με επε­ξερ­γα­σμέ­νη επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή και Πρό­γραμ­μα, που να φρο­ντί­ζει τη δημιουρ­γι­κή ανά­πτυ­ξη της επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας, βασι­σμέ­νο πάντα στις θεμε­λια­κές της αρχές», όρος «για να δια­σφα­λί­ζε­ται η πολι­τι­κή αυτο­τέ­λεια του αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης, η απο­φυ­γή στον εγκλω­βι­σμό στα διλήμ­μα­τα και τους σκο­πούς της αστι­κής τάξης ή στην επιρ­ροή από τις μικρο­α­στι­κές θεω­ρί­ες και τις δυνά­μεις που τις εκφρά­ζουν», κυρί­ως «με στο­χευ­μέ­νη και προ­ση­λω­μέ­νη δρά­ση για την ανα­τρο­πή της αστι­κής εξουσίας».

Είπε ότι είτε «με τα κελεύ­σμα­τα της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ και άλλων αστι­κών κομ­μά­των για «εθνι­κή ομο­ψυ­χία», είτε με τις «ποι­κί­λες φωνές της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, που ανα­θερ­μαί­νουν χιλιοει­πω­μέ­νες υπο­σχέ­σεις για μια δήθεν πιο φιλο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση του καπι­τα­λι­σμού» επι­διώ­κε­ται «η πολύ­μορ­φη ενσω­μά­τω­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος στους σκο­πούς της άρχου­σας τάξης».

«Το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης που απευ­θύ­νει το ΚΚΕ στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες, έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία και μπο­ρεί να βρει σημα­ντι­κό αντί­κρυ­σμα και στους Έλλη­νες που ζουν στο εξω­τε­ρι­κό» είπε ο Δ. Κου­τσού­μπας, για­τί «κι εδώ, όπως και στην Ελλά­δα και τις άλλες χώρες της ΕΕ, άμε­σο ζητού­με­νο είναι η ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση, για να δυνα­μώ­σει η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, η διεκ­δί­κη­ση, ο αγώ­νας για την κοι­νω­νία που έχου­με ανά­γκη για να ζήσου­με όπως μας αξίζει».

«Στον δύσκο­λο αγώ­να μας, οι εργα­ζό­με­νοι της Ελλά­δας έχουν την υπο­στή­ρι­ξη των αδελ­φών τους εργα­τών από όλη την Ευρώ­πη, από όλο τον κόσμο.

Οι Έλλη­νες μετα­νά­στες, εργα­ζό­με­νοι, επι­στή­μο­νες, φοι­τη­τές, τόσο στην Γαλ­λία, όσο και στις άλλες χώρες της Ευρώ­πης, είναι μέρος, τμή­μα, του λαϊ­κού κινή­μα­τος της χώρας μας, όπως και των χωρών που ζουν.

Θα δυνα­μώ­σουν την πάλη τους για να ενι­σχυ­θεί το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, τα ΚΚ, να ενι­σχυ­θεί το ΚΚΕ παντού.

«Στον αγώ­να ενω­μέ­νοι, κι ας μη λεί­ψει κανείς…» Στον αγώ­να για μια κοι­νω­νία αντά­ξια των δυνα­το­τή­των και των ανα­γκών του και­ρού μας. Μια κοι­νω­νία που κου­μά­ντο θα κάνουν αυτοί που παρά­γουν τον πλού­το κι όχι αυτοί που καρ­πώ­νο­νται τα απο­τε­λέ­σμα­τα του μόχθου των χεριών και του μυα­λού των πολλών.

Να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας για μια πραγ­μα­τι­κά ελπι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο για το σήμε­ρα και το αύριο.

Για τις εξε­γέρ­σεις του μέλ­λο­ντός μας, το σοσια­λι­σμό! Προ­λε­τά­ριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

Ζήτω η Κομ­μού­να! Ζήτω το ΚΚΕ!» κατέ­λη­ξε στην ομι­λία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.