Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εβγαλε πόρισμα ο Κυρ. Μητσοτάκης: «Ανθρώπινο λάθος» η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη

Σε προ­κλη­τι­κή δήλω­ση συγκά­λυ­ψης της φονι­κής αδια­φο­ρί­ας και των κυβερ­νη­τι­κών ευθυ­νών για την πολύ­νε­κρη τρα­γω­δία στα Τέμπη προ­χώ­ρη­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός, Κυρ. Μητσοτάκης.

Όλα δεί­χνουν πως το δρά­μα οφεί­λε­ται «κυρί­ως σε τρα­γι­κό ανθρώ­πι­νο λάθος» έσπευ­σε να δηλώ­σει, προ­σπερ­νώ­ντας ότι η πολι­τι­κή της απε­λευ­θε­ρω­μέ­νης αγο­ράς, της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και του κατα­κερ­μα­τι­σμέ­νου σιδη­ρό­δρο­μου δημιουρ­γεί το έδα­φος για τέτοια εγκλήματα.

Σύμ­φω­να με τον κ. Μητσο­τά­κη, εν έτει 2023 που οι αυτο­μα­τι­σμοί, οι τεχνο­λο­γί­ες και οι εφαρ­μο­γές εντο­πι­σμού έχουν ενσω­μα­τω­θεί σε παι­δι­κά παι­χνί­δια, η ζωή εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων επι­βα­τών εξαρ­τά­ται από έναν σταθμάρχη!!!

Ο ίδιος μίλη­σε για «δια­χρο­νι­κές καθυ­στε­ρή­σεις στα σιδη­ρο­δρο­μι­κά έργα», απο­φεύ­γο­ντας φυσι­κά να κατο­νο­μά­σει την αιτία, δηλα­δή το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος που θυσιά­ζει την ασφά­λεια των σιδηροδρόμων.

Εξά­ντλη­σε δε τη συζή­τη­ση για τις πολι­τι­κές ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης στην παραί­τη­ση του υπουρ­γού Μετα­φο­ρών, ο οποί­ος με αυτό τον τρό­πο ανέ­λα­βε «την αντι­κει­με­νι­κή πολι­τι­κή ευθύνη».

Ανα­κοί­νω­σε ότι μετα­βα­τι­κός υπουρ­γός Μετα­φο­ρών και Υπο­δο­μών, ανα­λαμ­βά­νει μέχρι τις εκλο­γές ο Γ. Γερα­πε­τρί­της, ο οποί­ος θα προ­χω­ρή­σει στη σύστα­ση «ανε­ξάρ­τη­της επι­τρο­πής εμπειρογνώμων».

Υπο­σχέ­θη­κε επί­σης ότι «η Δικαιο­σύ­νη θα κάνει τη δική της δου­λειά. Οι ευθύ­νες θα απο­δο­θούν. Ενώ η πολι­τεία θα στα­θεί δίπλα στις οικο­γέ­νειες των θυμά­των», μοι­ρά­ζο­ντας χιλιοει­πω­μέ­νες δεσμεύ­σεις που ακού­γο­νται όπο­τε ο λαός πνί­γε­ται, καί­γε­ται, σκο­τώ­νε­ται λόγω απου­σί­ας μέτρων και έργων που δεν συμ­φέ­ρουν το κεφά­λαιο. Ο πρω­θυ­πουρ­γός κατέ­λη­ξε ζητώ­ντας βασι­κά στοί­χι­ση στις κυβερ­νη­τι­κές κατευ­θύν­σεις λέγο­ντας ότι «θα μεί­νου­με ενω­μέ­νοι και σε αυτή την τραγωδία».

 

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο