Εκεί στην «ΑΥΓΗ», δε ντρέπεστε καθόλου;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Μια μόλις μέρα μετά τις απα­ρά­δε­κτες δηλώ­σεις της υπουρ­γού παι­δεί­ας κ. Κερα­μέ­ως — η οποία στο μήνυ­μα της για την 28η Οκτω­βρί­ου παρέ­λει­ψε οποια­δή­πο­τε ανα­φο­ρά στις έννοιες του «φασι­σμού» και του «ναζι­σμού» — έρχε­ται η εφη­με­ρί­δα «ΑΥΓΗ» να «στρογ­γυ­λο­ποι­ή­σει» την Ιστορία.

Διό­τι μόνο ως προ­σπά­θεια χυδαί­ας και ύπου­λης «στρογ­γυ­λο­ποί­η­σης» της Ιστο­ρί­ας μπο­ρεί να εκλη­φθεί ο τίτλος «Πολε­μά­με κάθε φασι­σμό» του πρω­το­σέ­λι­δου της εφη­με­ρί­δας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το χυδαίο της υπό­θε­σης βρί­σκε­ται ακρι­βώς στον διφο­ρού­με­νο χαρα­κτή­ρα του τίτλου, ο οποί­ος απο­φεύ­γει να ξεκα­θα­ρί­σει «τι είναι ο φασι­σμός». Υπάρ­χουν, άρα­γε, πολ­λά ήδη «φασι­σμού»; Απέ­να­ντι σε ποιόν «φασι­σμό» πολέ­μη­σαν οι λαοί, χύνο­ντας ποτά­μια αίμα, στο Δεύ­τε­ρο Παγκό­σμιο Πόλε­μο; Ποιόν «φασι­σμό» κατα­τρό­πω­σε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός σηκώ­νο­ντας την σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Ράιχ­σταγκ το 1945;

«Ο φασι­σμός — ανα­φέ­ρει ο Ρ. Π. Ντατ στο βιβλίο του «Φασι­σμός και Κοι­νω­νι­κή Επα­νά­στα­ση» — απο­τε­λεί απο­κλει­στι­κά μεθο­δο­λο­γι­κή τακτι­κή του χρη­μα­τι­στι­κού κεφα­λαί­ου ‑όπως ακρι­βώς η υπο­στή­ρι­ξη όλων των μορ­φών δημο­κρα­τί­ας και των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κυβερ­νή­σε­ων ήταν επί­σης μια μεθο­δο­λο­γι­κή τακτι­κή, η οποία στή­ρι­ζε με την ίδια ετοι­μό­τη­τα πότε τη μια, πότε την άλλη, ανά­λο­γα με τις εκά­στο­τε συν­θή­κες- ώστε να ηττη­θεί η προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση, να δια­σπα­στεί ο εκμε­ταλ­λευό­με­νος πλη­θυ­σμός και συνε­πώς να δια­τη­ρή­σει ο καπι­τα­λι­σμός την κυριαρ­χία του» (σελ. 246 — 247).

Για το ίδιο θέμα, του φασι­σμού, ο Μπ. Μπρεχτ σημεί­ω­νε: «Ο φασι­σμός είναι μια ιστο­ρι­κή φάση όπου μπή­κε τώρα ο καπι­τα­λι­σμός, κι έτσι είναι κάτι το και­νούρ­γιο και παλιό μαζί. Ο καπι­τα­λι­σμός στις φασι­στι­κές χώρες υπάρ­χει πια μονά­χα σαν φασι­σμός κι ο φασι­σμός δεν μπο­ρεί να πολε­μη­θεί παρά σαν καπι­τα­λι­σμός στην πιο ωμή και κατα­πιε­στι­κή του μορ­φή, σαν ο πιο θρα­σύς κι ο πιο δόλιος καπι­τα­λι­σμός» («Πέντε δυσκο­λί­ες για να γρά­ψει κανείς την αλήθεια»).

Οι κου­το­πο­νη­ριές της «ΑΥΓΗΣ» έρχο­νται να μας υπεν­θυ­μί­σουν τον θλι­βε­ρό ρόλο που ιστο­ρι­κά έχει παί­ξει η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία απέ­να­ντι στο φασι­σμό. Πρό­κει­ται για εκεί­νο το ρόλο που, τόσο σε θεω­ρη­τι­κό επί­πε­δο όσο και στην πρά­ξη, συσκό­τι­ζε την ουσία του φασι­σμού, θόλω­νε το ταξι­κό κρι­τή­ριο των εργα­ζό­με­νων μαζών, βάζο­ντας εμπό­δια στην οργα­νω­μέ­νη αντι­φα­σι­στι­κή δρά­ση των λαϊ­κών στρωμάτων.

Με το σημε­ρι­νό, απα­ρά­δε­κτο πρω­το­σέ­λι­δο της, η εφη­με­ρί­δα του ΣΥΡΙΖΑ θολώ­νει το αντι­φα­σι­στι­κό νόη­μα της 28ης Οκτω­βρί­ου και ρίχνει νερό στο μύλο της χυδαί­ας, αντι­δρα­στι­κής και αντε­πι­στη­μο­νι­κής «θεω­ρί­ας των δύο άκρων». 

Εμείς από την πλευ­ρά μας, μπο­ρού­με μόνο να θέσου­με ρητο­ρι­κά το ερώ­τη­μα: Εκεί στην «ΑΥΓΗ», δε ντρέ­πε­στε καθόλου;

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.