Ελευθέριος Βενιζέλος, ηγέτης της αστικής τάξης και απηνής διώκτης του ΚΚΕ

Στις 23 Αυγού­στου 1864 γεν­νιέ­ται ο Ελευ­θέ­ριος Βενι­ζέ­λος, πέντε φορές πρω­θυ­πουρ­γός της Ελλά­δας. Πέθα­νε στις 18 Μαρ­τί­ου 1936.

Ο Βενι­ζέ­λος δικαιο­λο­γη­μέ­να μπο­ρεί να πάρει τον τίτλο του μεγά­λου «εθνι­κού ηγέ­τη» από την αστι­κή τάξη. Με ανα­γνω­ρι­σμέ­νες πολι­τι­κές ικα­νό­τη­τες και διο­ρα­τι­κό­τη­τα, υπήρ­ξε ένας από τους βασι­κούς στυ­λο­βά­τες του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος της Ελλά­δας που υπο­στή­ρι­ξε με ξεχω­ρι­στή επι­μο­νή και μαχη­τι­κό­τη­τα τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφαλαίου.Αξιοποιώντας τους δεσμούς υπο­τέ­λειας που ανέ­πτυ­ξε με τους Βρε­τα­νούς και Γάλ­λους ιμπε­ρια­λι­στές, πέτυ­χε τη διεύ­ρυν­ση του ορί­ων του ελλη­νι­κού κρά­τους, υπο­θη­κεύ­ο­ντάς το, όμως, στα συμ­φέ­ρο­ντα των «προ­στα­τών» του.

Ο Βενι­ζέ­λος προ­ώ­θη­σε μέτρα αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κού εκσυγ­χρο­νι­σμού, δίνο­ντας υπό­στα­ση στην άρχου­σα τάξη της Ελλά­δας. Ηταν όμως σφο­δρός πολέ­μιος του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και απη­νής διώ­κτης του ΚΚΕ. Ήταν αυτό που ψήφι­σε τον πρώ­το τρο­μο­κρα­τι­κό αντι­κομ­μου­νι­στι­κό νόμο , το Ιδιώ­νυ­μο, που σκο­πό είχε να χτυ­πή­σει το εργα­τι­κό και επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα και να φορ­τώ­σει στις πλά­τες του λαού τα σπα­σμέ­να της οικο­νο­μι­κής κρί­σης του 1929.

Υπήρ­ξε ευφυ­ής και μεγά­λος πολι­τι­κός, άλλα για ποιον; Για την τάξη του, την κεφα­λαιο­κρα­τία και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, κι όχι για ελλη­νι­κό λαό.  Δεν πολέ­μη­σε μονά­χα το εργα­τι­κό κίνη­μα και τις προ­ο­δευ­τι­κές ιδέ­ες Αντι­στρα­τεύ­τη­κε τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα και σε πολ­λές περι­στά­σεις δεν οδή­γη­σε τη χώρα σε δρό­μο που εξυ­πη­ρε­τού­σε το λαό. Οι τότε συμ­μα­χί­ες με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις ήταν λυκο­φι­λί­ες και κατα­λή­ξα­νε σε συμ­φο­ρές για το λαό και τον τόπο.

Για λογα­ρια­σμό των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων έστει­λε στρα­τιω­τι­κό σώμα για την κατά­πνι­ξη της Οχτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης. Ο Βενι­ζέ­λος ευθύ­νε­ται, ακό­μη, για τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή, το επι­στέ­γα­σμα της εκστρα­τεί­ας που ο ίδιος ξεκί­νη­σε με καθα­ρά επι­θε­τι­κούς σκο­πούς. Κηνυ­γώ­ντας τη Μεγά­λη Ιδέα (κατα­κτη­τι­κή επέ­κτα­ση) για λογα­ρια­σμό της αστι­κής τάξης. Και αν επήλ­θε η Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή δεν είναι για­τί ήρθαν στα πράγ­μα­τα οι πολι­τι­κοί αντί­πα­λοί του, παρά για­τί αυτό εξυ­πη­ρε­τού­σε τα συμ­φέ­ρο­ντα των ξένων ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων, που πιό­νι στο άγριο παι­χνί­δι τους και στις βίαιες αντι­θέ­σεις τους είχε γίνει και η Ελλάδα.