Απίστευτο; Και όμως αυτό τεκμηριώνει με αναλυτική παρουσίαση ο Mark F. Cancian ανώτερος συνεργάτης στην Ουάσιγκτον, D.C. του Διεθνούς Προγράμματος Ασφάλειας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS)
(σσ: Πρόκειται για ένα από τα πολλά ιδιωτικά «ακομμάτιστα» ιδρύματα που εστιάζουν σε ζητήματα διεθνούς πολιτικής και γενικά έχουν στοιχεία χωρίς περαιτέρω αναλύσεις δεν λαμβάνει συγκεκριμένες θέσεις πολιτικής. Κατά συνέπεια, όλες οι απόψεις, οι θέσεις και τα συμπεράσματα που εκφράζονται σε αυτή τη δημοσίευση θα πρέπει να θεωρούνται ότι ανήκουν αποκλειστικά στους συγγραφείς)
Το συγκεκριμένο δημοσίευμα, επισημαίνει τον κίνδυνο να μειωθεί ο ρυθμός παραδόσεων στην Ουκρανία (μιλάει για –ήδη καθυστερήσεις εβδομάδων), έχοντας ουσιαστικά εξαντλήσει τα αποθέματα σε οβιδοβόλα των 155: κατά το πεντάγωνο βρίσκονται στο δίλημμα αν θα πρέπει να καταφύγουν στα αποθέματα που προορίζονται για την εκπαίδευση των αμερικανικών στρατιωτικών μονάδων!
Και αντίστοιχα για καθοριστικά συστήματα (εκτοξευτές HIMARS, πύραυλοι Javelin και Stinger, το οβιδοβόλο M777 +πυρομαχικά).
Άλλωστε, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, σε ειδική συνεδρίαση συζήτησε «τρόπους αναπλήρωσης των οπλικών αποθεμάτων των κρατών – μελών», ενώ κάλεσε τα μέλη του ΝΑΤΟ να βάλουν το χέρι στην τσέπη στον τομέα των όπλων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει στην Ουκρανία δεκάδες διαφορετικά πυρομαχικά και οπλικά συστήματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα ποσά που δίνονται στην Ουκρανία είναι σχετικά μικρά σε σύγκριση με τα αποθέματα και τις δυνατότητες παραγωγής των ΗΠΑ. Ωστόσο, ορισμένα αποθέματα φτάνουν τα ελάχιστα επίπεδα που απαιτούνται για πολεμικά σχέδια και εκπαίδευση. Η βασική κρίση τόσο για τα πυρομαχικά όσο και για τα όπλα είναι το πόσο ρίσκο είναι διατεθειμένες να δεχτούν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι κίνδυνοι της απόσυρσης όπλων
Όσον αφορά τα όπλα, προκύπτουν ανησυχίες σχετικά με το απόθεμα, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διαθέτουν αρκετά συστήματα για να εξοπλίσουν τις επιχειρησιακές μονάδες και ένα ποσό για αγωγούς συντήρησης και εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Θεωρητικά, θα μπορούσαν να μειώσουν ορισμένα συστήματα, ωστόσο, θα υπήρχαν κίνδυνοι μια και πρέπει να διατηρούν αποθέματα για να υποστηρίξουν πολεμικά σχέδια σε μια σύγκρουση με την Κίνα για την Ταϊβάν ή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ή σε σχέδια πολέμου στη Βόρεια Κορέα ή την Ευρώπη. «Οι κρίσεις σχετικά με τον κίνδυνο προκύπτουν από υποθέσεις σχετικά με τη διάρκεια και την ένταση της σύγκρουσης, τον ρόλο των συμμάχων και των εταίρων και τη φύση της απειλής».
Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων θα μπορούσαν να προσαρμόσουν τα επιχειρησιακά σχέδια (προς το παρόν επί χάρτου) και έτσι να ελευθερώσουν πρόσθετο απόθεμα για αποστολή στην Ουκρανία.
Για παράδειγμα, τα πολεμικά σχέδια στα οποία εμπλέκεται η Ρωσία ‑ωστόσο, η ανάπτυξη πολεμικού σχεδίου είναι μια περίπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία που περιλαμβάνει πολλούς ενδιαφερόμενους, επομένως η αναθεώρηση των υποθέσεων και των απαιτήσεων απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, ενώ πολλοί ενδιαφερόμενοι είναι πιθανό να έχουν αντίρρηση.
Και είναι πιθανότατα πρόθυμοι να δεχτούν μεγαλύτερο κίνδυνο αποθέματος εάν οι γραμμές παραγωγής αυξάνονται, έτσι ώστε τα συστήματα αντικατάστασης να φτάνουν πιο γρήγορα.
Το Υπουργείο Άμυνας (DOD) έχει συζητήσει με την αμυντική βιομηχανία για την αύξηση της παραγωγής και η βιομηχανία είναι ανοιχτή να το κάνει. Το DOD ζήτησε την έγκριση του Κογκρέσου για τη χρήση ορισμένων από τα κεφάλαια που παρασχέθηκαν τον Μάιο για την αύξηση των δυνατοτήτων παραγωγής για συστήματα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας (HIMARS) ή Guided Multiple Launch Rocket Systems (GMLRS) και πυρομαχικών 155mm.
Η γενική θέση του κλάδου, ωστόσο, είναι ότι το DOD θα πρέπει να αναλάβει δεσμεύσεις για πολυετή εξαγορά για να δικαιολογήσει τις επενδύσεις του κλάδου σε δυνατότητες αύξησης.
Μια μελέτη του CSIS εξέτασε την ικανότητα της αμυντικής βιομηχανικής βάσης να αντικαθιστά τα αποθέματα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και διαπίστωσε ότι η διαδικασία θα διαρκούσε πολλά χρόνια για τα περισσότερα είδη. Το πρόβλημα είναι ότι η αμυντική βιομηχανική βάση έχει μέγεθος για τους ρυθμούς παραγωγής σε καιρό ειρήνης. Οι δυνατότητες υπερπαραγωγής θεωρούνται –από κάποιους σπάταλες, ενώ η μετατροπή της μη στρατιωτικής βιομηχανίας σε παραγωγή εν καιρώ πολέμου είναι θεωρητικά δυνατή αλλά μια μακρά διαδικασία. Στον 2ο Παγκόσμιο
Πόλεμο, αυτή η μεταστροφή χρειάστηκε δύο έως τρία χρόνια σε μια κοινωνία και οικονομία που είχε κινητοποιηθεί πλήρως (σσ. αυτό φυσικά δεν αφορούσε την σοσιαλιστική ΕΣΣΔ και τον κόκκινο στρατό, που μέσα από τη σχεδιασμένη οικονομία στην υπηρεσία της πατρίδας και όχι των μονοπωλίων, μετέτρεψε από την πρώτη στιγμή ακόμη και εργοστάσια τρακτέρ σε παραγωγούς αρμάτων μάχης, δημιουργώντας εκείνη την προηγμένη τεχνολογία που έκανε τα 32 τόνων αμερικάνικα M4-Sherman να φαντάζουν παιχνίδια για παιδιά)
Ακόμη και αν η μείωση των διαθέσιμων αποθεμάτων περιορίσει τις μεταφορές και η νέα παραγωγή δεν μπορεί να συμβαδίσει με τη ζήτηση, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι θα μπορούσαν να παρέχουν παλαιότερο εξοπλισμό ή από τρίτους, αλλά, μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν αλλαγή από την μέχρι τώρα πρακτική παροχής κορυφαίου εξοπλισμού ισοδύναμου με αυτό που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις πρώτης γραμμής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αυτό πιθανότατα θα προκαλέσει ανησυχίες σε εκείνους που υποστηρίζουν τη μέγιστη υποστήριξη για την Ουκρανία.
Το Κογκρέσο έχει παράσχει αρκετά χρήματα για την αντικατάσταση του μεταφερόμενου εξοπλισμού, αλλά η διαδικασία είναι μακρά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν εξοπλισμό περίπου 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων από αποθέματα, αλλά μόνο (sic) 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν συμβασιοποιηθεί. Μόλις υπογραφούν οι συμβάσεις, θα χρειαστούν πολλά χρόνια μέχρι να φτάσει ο εξοπλισμός αντικατάστασης στις μονάδες.
Ακολουθεί αναλυτική Κατάσταση Αποθεμάτων Όπλων & Πυρομαχικών με προσέγγιση για ένα προς ένα τα σχετικά οπλικά συστήματα ‑μεταξύ αυτών:
Πύραυλοι MLRS –«αντισυμβατικοί» και με περιορισμένα είδη βλημάτων
GMLRS (M31 με ενιαία κεφαλή και M30 με «εναλλακτική» που εκτοξεύει χιλιάδες θραύσματα — πληρούν τις απαιτήσεις των συμβάσεων ελέγχου όπλων). Οι ΗΠΑ έχουν εκτιμώμενο απόθεμα ~25.000–30.000 και στην παραγωγή ~55.000 (σσ. για να καταλάβουμε λίγο τι σημαίνουν αυτά σε χρήμα θυμίζουμε πρόσφατο (2021) συμβόλαιο της Lockheed 1,1δις$ για τον αμερικανικό στρατό)
Εάν οι ΗΠΑ έστελναν το ένα τρίτο αυτού του αποθέματος στην Ουκρανία (όπως συνέβη με το Javelin και το Stinger), το απόθεμα πιθανότατα θα διαρκούσε αρκετούς μήνες, αλλά, όταν εξαντληθεί, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις… (σσ. και μόνο αυτό το σκεπτικό των ιμπεριαλιστών για τον «αιώνιο» πόλεμο, αρκεί για να καταλάβουμε τι παίζει)
Εκτοξευτές HIMARS
Πύραυλοι Javelin
Πύραυλοι TOW
Πύραυλοι Stinger
Μ‑777 Howitzer 155 χλστ
(σσ. σύστημα ρυμουλκούμενου πυροβολικού των ΗΠΑ και χρησιμοποιείται από μονάδες πεζικού με εκτοξευτές πυραύλων και πυραύλων στο πλαίσιο του Force Design 2030.
Πυρομαχικά 155 χλστ (σσ. πυρομαχικά μεσαίου διαμετρήματος στάνταρ του ΝΑΤΟ –οι ΗΠΑ έχουν δώσει πάνω από ενάμισι εκατομμύριο βλήματα στην Ουκρανία)
Ραντάρ Counter-Artillery (αντιπυροβολικού)
Switchblade & Phoenix Ghost UAS
(σσ. μικρά drones «καμικάζι» που μπορούν να περιπλανηθούν ενώ αναζητούν στόχο και στη συνέχεια να επιτεθούν ‑χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν)
Τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού M113
Φορητά όπλα
Όπως αναφέρεται –σημείο γραφής και αυτό «μιλάμε για πιστόλια, τουφέκια και φορητά πολυβόλα, σε νούμερο πάνω από 26 εκατομμύρια για την Ουκρανία» που «μπορεί να ακούγονται πολλά αλλά δεν είναι ούτε 1% της ετήσιας παραγωγής των ΗΠΑ …που παράγει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών φορητών όπλων.
Χοβίτζες και πυρομαχικά 105 χλστ
Πύραυλοι Harpoon (σσ. πρόκειται για πυραύλους κατά πλοίων τοποθετημένους σε πλωτά μέσα ή στην στεριά
Κοιτώντας “μπροστά”
Οι πρόσφατες επιτυχίες της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης δείχνουν ότι ο πόλεμος μπορεί να είναι παρατεταμένος –μπορεί και όχι. Ωστόσο, η χώρα «θα χρειαστεί μια συνεχή ροή όπλων και πυρομαχικών για να διατηρήσει τις δυνάμεις της στη μάχη».
Στο μεταξύ, η ροή όπλων και πυρομαχικών θα συνεχιστεί, όπως και ο πόλεμος.
Όπως επισημαίνουν στρατιωτικοί αναλυτές, τα δυτικά κράτη παράγουν όπλα σε πολύ μικρότερους όγκους εν καιρώ ειρήνης και εξαιτίας του αυξημένου κόστους. Ορισμένα από τα όπλα που τελειώνουν δεν παράγονται πλέον και για την παραγωγή τους απαιτείται εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και εμπειρία, εξαρτήματα, συστατικά (πχ. χημικές ουσίες, τσιπ υπολογιστών) κ.λπ.
Ειδικοί εκτιμούν πως θα χρειάζονταν έως και 4 χρόνια για να αυξήσουν σημαντικά οι ΗΠΑ τη συνολική τους παραγωγή όπλων. Ενώ επισημαίνουν πως η Ουκρανία μπορεί να αναζητήσει αλλού προμηθευτές, για παράδειγμα στη Νότια Κορέα, η οποία διαθέτει έναν προηγμένο τομέα όπλων.